Üzgünüm| Han Jisung

P|1

Bastığı su birikintilerin etrafa sıçramasını umursamayarak, ıslanmamak için örttüğü kapüşonu düzelterek otobüs durağının bankına oturdu. Bankın soğukluğu bedenini titrettiğini bunu pek önemsemedi,ona göre içi de buz gibiydi. Ellerini geniş cebine atıp yanında taşıdığı kalem ve kağıtı çıkarttı. Hergün bunu yapıyordu..hergün umutla onu bekliyordu,hiçbir geri dönüş olmamasına rağmen.

Bankın boş tarafına kağıdı yaslayarak duygularını döktü,alışkanlık olmuştu hislerini sadece kağıt parçasıyla paylaşmak.

Birkaç saniye duraklayarak kalemi parmaklarının etrafında dolandırdıktan sonra kalem ucunu kağıda nihayet değdirdi.

' hatırlar mısın..? hislerimi sana ilk itiraf ettiğim zaman düşünmek için zaman istedin,bekledim. Her yıkım olayı yaşadığında beni beklememi istedin,yargılamadan bekledim.
Beklemeyi bende alıştırdın sevgilim.... ben ki sabırsız bir insanı sabırlı olmayı öğrettin. Ancak kalbim artık bu beklemeye dayanamıyor gibi..bu bu hepsinden daha uzun olmadı mı sence..?

5 ay oldu,aç gözlülük yapmıyor musun sence de? Ağrıyan kalbimden haberin var mı? Seni görmek için deliren,sesini ve dokunmak için can atan beni düşünmüyor musun hiç?

Özledim...okadar çok özledim ki buraya yazdıklarım yetersiz kalır..

Acı var göğsümde..neden? Sonuçta bana geri geleceksin değil mi? Bekletme bahanesiyle beni bırakmayacaksındır,biliyorum seni.

Bu yazdıklarımı göremeyeceksin,haberin olmayacaktır belki,ama böyle olduğumu biliyor olmalısın. Yalvarıyorum artık bekletmeyi bırak kokunu, sarılışını özledim.Beni mahrum ettiğin için sinirliyim sana.'

Elindeki kalemi geri cebine yerleştirip kağıdı havaya kaldırarak tekrar göz gezdirdi.

" kalbim senin için atıyor,haberin yok" bitkin sesi yankılandı durakta. Kağıdı 4'e katlayıp oturduğu yerden kalkıp otobüse bindi.

O gittiğinden beri üzerinden karabulutlar kalkmamıştı,ruhsuz bir şekilde cam kenarına oturup boş kafayla yolu seyretti.

Yollarını Ezberlediği evin önünde indi ve adınlarını posta kutusuna ilerletip sıkıştırdı içine.

Görmüştü.

Bunca zaman yazdığı mektupların hiçbirini almamıştı aynı şekilde ordalardı.

Hayal kırıklığı ve acıyla süzdü bi süre mektupları. Şaşırmamıştı.

Geri adım atıp gözünü evin etrafında dolandırdığında gözüne anıları canlanıyordu...

Sevgilisini evine bıraktığı zamanlar...

Çok gülümsemeyen jisung, onun yanında gülümsemekten çenesi ağrır olurdu.

İç çekerek adımlarını sokakta ilerlettiğinde hâla onu bekliyordu.

--

Jisung kurgusu...içimden geldi

Aşk jisuungg

Klasik hoş kitap.