"bugün Minho hyungla lunaparka gittik sanırım hayatımdaki en eğlenceli anları yaşa-" telefonuna mesaj geldi Jisung'un. gördüğü isimle duraksadı ardından gülerek kameraya döndü.
"Minho hyung, balkona çıkmamı söylüyor. bu saatte? garip."
-
Jisung, elinde kamerasıyla, balkona çıktı ve kamerasını arkaya koydu, hala kaydettiğinden habersizdi. Minho gelmişti aşağıda Jisung'u bekliyordu. Jisung tam bir şey söylemeye yeltenecekken, telefonunun çalmasıyla irkildi.
"Hyung?"
"bağırarak konuşursak ailen uyanır, ve bu pek hoş olmaz. buradan konuşalım."
"tamam da, ne konuşacağız? bir şey mi oldu."
"evet oldu." dediğinde şaşkınlıkla Minho'ya baktı Jisung.
"ne oldu? kötü bir şey mi?" güldü Minho.
"hayır, kötü değil." Jisung'un gözünün içine bakarken iç çekti Minho.
"aslında bugün söylemiyecektim bunu," gülümsedi Minho.
"ama Changbin'in gazına geldim, ve nasıl başlasam bilmiyorum. uzun zamandır sen bana çok iyi geliyorsun, hala Chan'ı unutamadım desem de unuttum. sonuç olarak sevgilisi var ve mutlu. biliyorsun, biz çocukluk arkadaşıyız, böyle hissetmem ne kadar doğru bilmiyorum. sen de benim gibi hissediyor musun? onu da bilmiyorum ama, seni seviyorum, Jisung. hayır bekle, aşığım." Jisung'un gözünden bir yaş düştü.
"ben de aynılarını hissediyorum." dedi kısık sesle Jisung.
"o zaman, hem geleceğini, hem imkansız olsa bile geçmiş kırgınlıklarını düzeltmeme izin verir misin?"
"evet hyung, izin veririm." dediğinde ikisi de gülümsüyordu. her ne kadar Minho gidip Jisung'a sarılmak istese de, bunu yarına bırakmışlardı. biraz daha konuştuktan sonra Minho gitti ve Jisung arkasındaki kamerayı fark etti, tam eline alırken açık olduğunu görünce gülümsedi.
