Ako si Jeremy, isang college studend. Gusto ko lang ikwento sainyo ang Love story ko. Isang storya na masasabi kong hindi ganon kaganda. Pero para saken eto ang isa sa pinaka magandang nangyare sa buhay ko. Na siguro, kapag binigyan ako ng Diyos ng pag kakataong bumalik sa nakaraan. Eto yung storya sa libro ng buhay ko na babalikan ko.. The Story of Us..
Nainlove ako sa isang babae, isang simpleng babae na nag pabago ng pananaw ko sa buhay. Hindi sya ang pinaka magandang babae sa buong school pero hindi ko alam kung baket malakas ang tama ko sakanya.
Grabe 5 kame nung una ko syang nakita. Classmate ko sya. Kakatransfer ko lang kase nun sa school. Sa totoo lang, asar na asar ako sakanya kase natatalo nya ko sa lahat ng bagay. 1st honor sya samantalang akn pumapangalawa lang. Kahit na classmate ko sya, never ko pa syang nakausap. Never akong nag attemp. Tsaka lagi nyang kasama yung mga boys namen kaya naiinis ako sakanya. Para kasi syang pakawala.
Pag tungtong naming ng grade 6. Nagulat ako kung baket wala sya. Ang sabi ng mga classmate ko lumipat daw sya sa isang international school kase gusto daw ng parents nya na mas madami syang matutunan. Sabi naman ng mga teachers, pumunta ng amerika. Baket alam ko? Chismoso kase ako e, de joke lang. Malamang sinasabe nila sa buong klase..
Nung una, nakaramdam ako ng tuwa dahil alam na alam kong wala na kong kakumpitensya.
Graduation, nakuha ko ang pinaka mataas na parangal na maaring makamit ng isang studyante. Pero diba dapat maging masaya ako? Mismong Graduation naka simangot lang ako. Para kaseng may iba. Parang may kulang..
Same school pa rin ako nag aral ng high school, laking gulat ko ng makita ko sya na nakaupo sa unahan, naramdaman ko na parang tumalon yung puso ko sa tuwa. Nagulat din ako sa naging reaksyon ng puso ko. Non nalang ulit ako nakaramdam ng sobrang saya. Lumingon sya sakin, nakangiti sya. Kaya mas lalo akong nakaramdam ng tuwa.
Automatic ng gumalaw ang mga paa ko papunta sa direction nya. Ngumiti ako pabalik sakanya.
Feeling ko namumula ako. Ang gay diba? Pero totoo, nararamdaman ko. Namumula talaga.
"kamusta? Congrats nga pala!" maligaya nyang bati saken.
"salamat! Kamusta ka na?"
nag kwentuhan kame ng mga halos isang oras. Eto ang unang beses na nag usap kame. Nalaman ko na pumunta nga sya sa amerika para doon sana mag patuloy ng pag aaral. Kaso nag kasakit ang mama nya kaya nag decide sila na sa bumalik dito sa pinas.
Hindi tulad ko. Wala syang nakuha kahit ano, kase ang tatalino daw talaga. Tska mahirapdaw makipag sabayan. Nalunkot naman ako para sakanya. Pangarap na yun eh.
Wala daw syang naging boyfriend dun na sya namang ikinatuwa ko sa hindi malamang dahilan..
Second year high school. Dito ko naptunayan na mahal ko na sya. Hindi ko na kayang mawala sya sa tabi ko. Alam mo yung araw-araw gusto ko kasama ko sya. Araw-araw gusto ko nasa tabi ko sya, na kausap ko sya lagi. Good thing same yung number namin. G4 sya b4 naman ako. Alternate kase. Boy|Girl|Boy|Girl kase bawat subject kaya buong araw katabi ko sya.
One time nawalan sya ng ballpen. Favorite pen nya yun. Alam ko birthday gift ng papa nya yun. At favorite color nya pa yung ink nun. Violet..
Nag-iiyak sya. Nakaramdam naman ako ng awa. Ayoko syang nakikitang nagkakaganon. Ayko syang nakikitang umiiyak.
Uwian na, pero bakas pa rin ang lungkot sa mga mukha nya. Hindi ko talaga matagalan na nasa ganong sitwasyon. Kaya pag uwi ko sa bahay, agad akong humanap sa internet ng kaparehas nung ballpen nya. Medjo may kahalan nga. Pero para sakanya bibilin ko yun.
Binasag ko yung alkansya ko, pati yung allowance ko for 1 week nagalaw ko. agad akong pumunta ng bookstore. Mabuti naman meron.
Kinabukasan. Inilagay ko yung pen sa upuan nya at nag iwan ako ng note. Syemre printed, kase malalaman nya na ako yung nag bigay kapag sulat kamay..
