"You're leavin' again." Sabat nu mommy ng maihatid nila ako sa airport
"I'm sorry." Ani ko sa kanila
"Please take care of my son. Give it to him." Binigay ko ang sulat ko para kay finn kay mommy
"You'll be back right?" Naluluhang tanong nila mommy at daddy
"I'll. I just make sure that Kara and Misha will be gone for a longtime." Kumaway ako sa kanila bago pumasok sa eroplano
For months stayin' at Chicago i must say Kara and Misha is pesterung me again so i have to control them in my mind i have to fight for them
Every i got a therapy session with Mrs. DePaul. She guiding me. I have to saty there for a years
And after how many years I'm well fine. No Kara and Misha
I have to build my name again. I start over. I work at janitor, waitress, car washer, dish washer. And others. I will not touch my money as i promise to myself 'Once i leave my country, I'll not touch any of my money.'
Every time I'm suffering from mentally health. Always thinking my bad past. Always thinking my family and my son who i love the most
It's not easy to start again but thanks to god i did it.
Sumalubong sa akin ang malamig na Simoy ng hangin ng pilipinas
"I'm back." Mahinang sambit ko at dinama ang lamig ng Simoy nito dahil sa umuulan sa labas
"Mommy." Usal ko ng makita ko sila at may hawak hawak na banner na 'welcome home ezra.'
Andoon silang lahat kompleto at sina tita jillian hindi ko mamukhaan ang binatang katabi nila mommy at daddy
Yumakap ako sa kanila ng makalapit ako
"I'd miss you very much, baby." Mahigpit akong niyakap ni kuya
"Long time no see!" Sambit ko sa kanila at natawa
"So what's up?" Tanong nila sa akin ng makauwi kami
"I'm fine. Hindi ko masasabing okay lang ang panahon ko sa chicago dahil mahirap magsimula ulit. Panibagong buhay ang ginawa ko doon. Nagsimula ako sa wala." Kwento ko sa kanila
"Mahirap labanan ang sarili lalo na sa panahon na wala kang makakapitan. Yung parang." Hindi ko matuloy dahil sa nasasaktan ako
"Y-yung parang gusto mung humakbang sa hagdanan pero masakit kapag umapak ka dahil gawa ito sa matatalas na kutsilyo? Yung gusto mung hawakan yung kamay niya peeo di mo kaya dahil nagbabago sa apoy? Mahirap magsimula ulit, pero nakaya ko." Naluluhang natawa ako
"Ezra."
"Yung wala wala ka pero nakaya mo? Nanghihina kana pero lumaban ka? Yung muntik ka ng mamatay pero kinaya mo d-dahil naiisip ko yung anak ko."
"Masakit. Madakit na mismo kung anak hindi man lang maintindihan kung gaano kasakit ang nakaraan ko. Kung paano ako naghirap sa panahon na walang wala na ako." Hinahagod ni mommy ang likod ko
"M-mommy." Nagangat ako ng tingin ng may marinig akong pamilyar na boses
"I'm sorry. I d-didn't know. I'm so sorry mommy." Sambit ng binatang lalaki na pinapagitnaan kanina sa airport nila mommy at daddy
Tinignan ko si mommy
"Your son." Nakangiti niyang sambit
Naluluhang tinignan ko ito
"You're here. Hinanap kita ng ilang taon. Pinahanap kita kay daddy, para mag-sorry but it's too late, Because you're far." Naluluha sabi nito habang hawak hawak ang pisngi ko
BINABASA MO ANG
Seducing the cold Heirloom of Servantes
Teen Fiction[COMPLETE✓] sabihin natin, isang tingin lang niya sa kanya ay nahulog na ang loob niya sa kanya. pero ganun din ba siya? magugustuhan niya ba, kung isa siyang spoiled brat, annoying kung magsalita at higit sa lahat ay madaling magselos at magtampo? ...
