My worst enemy is my memory

Chapter 45

Jaydee's pov

Grabe ansakit ng ulo ko kagigising ko lang nakita ko naman sa tabi ko si Frances? Anong ginagawa niya dito?

Agad agad akong tumayo kahit masakit pa ang ulo ko palabas na sana ako ng nag salita siya

"San ka pupunta?" Tanong niya

"Uuwi" maikli kong sagot hindi na ako lumingon sakanya at aalis na sana

"iiwan mo ko?" Tanong niya

"Yan naman ang gusto mo diba?" Pabalik kong tanong

Tumayo naman siya at hinawakan ang kamay ko

"What? Alam mo ang labo mo ehh hindi kita maintindihan" medyo malakas na sabi ko this time tumingin na ako sakanya

"Sorry" saad niya lang at yumuko

"Explain I'll listen na" saad pa niya

"Your right mukhang wala naman na dapat talaga akong ipaliwagan dahil alam mo na" saad ko at aalis na sana ulit

"I love you Jaydee" saad niya saakin

"You know what? Maybe your right you don't love someone then just leave" I said

"No, I know you didn't mean to but why?" saad niya

"Ito na yun ehh kaya ayokong sabihin dahil ayokong mahalin mo ako dahil naaawa kalang" saad ko sakanya

"Mahal kita dahil mahal kita hindi dahil naaawa ako sayo" saad niya saakin

"I'm sorry Queen pero gusto kong pag hirapan ang pag mamahal ko sayo ayokong mahalin mo ako dahil naaawa kalang, sorry for the pain I've caused you" saad ko pa at umalis na

Naiwan siyang umiiyak doon habang paalis akong lumuluha pag labas ko naman ay nakita ko sila Ate Gabb pero hindi ko nalang sila pinansin at dumeretyo na sa kotse

Umiyak lang ako ng umiyak sa loob habang pinupukpok ang manibela gulat naman ako ng kumatok si ate Gabb sa bintana ko

Binuksan ko naman ang pintuan agad siyang pumasok at hinawakan ang balikat ko

"Be strong dong kaya mo yan" saad niya

"Para saan pa? Kung wala naman nading patutunguhan?" Tanong ko

"Lumaban ka dong alam kong kaya mo don't make a decision when your angry sabi nga nila" saad niya saakin

"Alam mo hindi naman ako galit ehh naaawa lang ako dahil sa mga sakit na binigay ko sakanya ayokong mahalin niya ako dahil naaawa siya saakin at lalo na sa lahat ayokong mag alala siya dahil saakin" saad ko

"Sa tingin mo kung tinapos mo yung buhay
mo kahapon matutuwa siya?" Tanong niya

Kilalang kilala niya na talaga ako kung paano ako mag isip

"Pero paano? Nag aalala lang ako pano pag dumating yung panahon na mawala nanaman ako at pang habang buhay na yon?" Tanong ko sakanya

"Alam mo dong hindi ako ang makakasagot niyan ehh mas mabuti pa siguro kung mag usap kayo ng maayos" saad niya at tumingin kami sa labas nakita naman namin si Amy na nakaalalay kay Frances habang umiiyak

Napatigil ako sa pag iyak at nag ayos agad akong lumabas at lumapit sakanya pinabayaan naman ako ni Amy na kausapin siya

Frances pov

"I guess ito na yun wala na talagang chance kasalanan ko din naman ehh hindi ko siya pinabayaang mag explain" saad ko kay Amy habang umiiyak

"Heyy! don't say that, be strong mag kakaayos din kayo kilalang kilala ko yang si Jaydong" saad niya saakin

Kahit papaano ay gumaan din naman ang pakiramdam ko sa mga sinabi saakin ni Amy

"Ano tara sa labas?" Tanong niya tumango naman ako sakanya at lumabas na kami habang iyak padin ako ng iyak

Nagulat naman ako ng pag labas namin ay nandoon padin pala siya agad siyang lumapit saamin at hinayaan nalang kami ni Amy na mag usap

"I'm sorry" sabay naming sabi at nag yakapan

"Ouch" saad ko ng mabangga niya ang braso ko

"Aisshh! Sorry talaga queen" saad niya sabay kamot ng ulo

"No! It's fine nabigla lang" saad ko naman

"Can we talk?" Sabay nanaman naming tanong medyo awkward pero go padin

"Come" saad niya at inilahad ang kamay saakin agad ko naman itong hinawakan at nag lakad na kami papunta sa kotse niya

"Where are we going?" Tanong ko sakanya

"Home" saad niya lang
———————————————————————————
Ito na po ud niyo mga panot sorry na busy lang talaga sa school HAHAHAHA