JEON JIMIN || ✔️

04 🍭

කුකී  ගිහින් අදට දවස් තුනක්..

ගිය දවසෙ ඉදන් තාම එක කෝල් එකක්වත් මැසේජ් එකක්වත් නෑ..

ඇස් දෙක රිදෙනකන් පෝන් එක දිහා බලාගෙන ඉන්න එක පුරුද්දට ගිහින්.

ඇඳේ පෙරලි පෙරලි පෝන් එක දිහා බලන් ඉද්දි ඩෝ බෙල් එක වැදුනේ ජිමින්ව පුදුම කරමින්.

" මේ වෙලේ කවුරු එන්නද

කුකී එනවනම් කෝල් එකක් දෙනවනේ...."

ජිමින් දොර ගාවට ගියත් කිසිම සද්දයක් නෑ..

දොර අරින්න හදලත් අහපවු කාමරේට ආවේ වැරදියට ඇහුන වෙන්න ඇති කියලා හිතන ගමන්.

ඒ එනවත් එක්කම ඇහුනෙ ආයිත් වතාවක් ඩෝ බෙල් එකේ සද්දෙ..

කැමරාවෙන් බැලුවත් කවුරුත් ඉදියෙ නෑ.

ඒත් තාමත් ගේ වටේ අඩි සද්දයක් ඇහුනෙ ජිමින්ව තවත් බය කරමින්.

මෙහෙම වෙච්ච පළවෙනි දවස නෙමෙයි.

ජන්ග්කුක්ට වගේම ජිමින්ටත් ජීවිත තර්ජන තිබුනා.

කලින් දවසකත් මේ විදිහටම වෙද්දි ජිමින්ගෙ වාසනාවට එතෙන්ට ආවෙ ජන්ග්කුක් ..

එදා ජිමින්ව මරන්න බලාගෙන ආපු මැරයන්ට ජන්ග්කුක්ගෙන් ගැලවෙන්න ඉඩක් ලැබුනෙ නෑ.

අඩි සද්දෙ තව තවත් ඇහෙද්දි ජිමින් පස්සෙන් පස්සට ආවෙ කාමරේට ගිහින් දොර වහගන්න බලාගෙන.

'' අනේහ්..කුකී...මට බයයි..."

"එදා වගේ ඔයා එනවා නම්..

අනේ ..කුකී..."

ජිමින් ගැහෙන අත් දෙකෙන් dial කලේ කුකීගෙ නම්බර් එක.

" ජිමින් ...මන් හදිස්සි වැඩක.පස්සෙ ගන්නම්ම්.."

ජිමින් මොකුත් කියන්නත් කලින් ජන්ග්කුක් එහෙම කියලා කෝල් එක කට් කලා.

ජිමින්ට කරගන්න දෙයක් නැතුව ඇඬෙන්න වගේ ආවේ එයා කිසිම දෙයක් කියන්නත් කලින් ජන්ග්කුක් කෝල් එක කට් කරපු නිසා.