ŞEHİD ABDULVAHHAB YERSİZ ( 1968 - 1992 )
ömrü yokluk ve sıkıntılarla geçti, hayatı âdeta Sünnet-i Seniyyenin gölgesinde şekillendi. Peygamber varisi bir öğretmendi. İslam davasının aşığıydı. Örnek yaşantısıyla kendisinden sonrakilere örnek olduğu gibi alnından vurularak akıttığı kanı geleceği aydınlatan bir meşale oldu.
Mazıdağı'da bir şehid kanat çırpar Rabbine… Alnında kan izi, gönlünde murada erme sevinci… Hayatı sıkıntılarla yoğrulmuştu şehidin… Öksüzdü, kimsesizdi; liseyi bitirene kadar hiç kendisi için alınan bir kıyafet giymemişti. Üniversiteyi arkadaşının ceketiyle tamamlayacaktı. Üniversitede tanıdı İslam için çarpan yürekleri. Öğretmen olmuş, bir köye atanmıştı. Fedakârlık örneğiydi Şehid… Bazı zamanlar ay sonu gelmeden parasız kalırdı. Gençlere kitaplar alır, okumaları için elinden geleni yapardı. Mazıdağı Yukarıkonak köyüne kendi isteğiyle tayin olur. Şehitler gittikleri heryere ışık götürür, aydınlatır karanlığa gömülenleri.
6 Ekim 1992 geliverdi ansızın… Şehadet alnında parladı Abdülvahap hocanın. Kurşun kurşun üstüne, yağdı şehidin bedenine… Saplandığı yerlerde güller bitti, Şehit ölümsüzlük yurduna güller içinde gitti.
RABBİM ONUN ŞEHADETİNİ MÜBAREK KILSIN İnşa ALLAH BİZLERİDE ONLARIN YOLUNDA ALLAH İÇİN CANINI FEDA EDEN KULARINDAN EYLESİN AMİN🌸🌸
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şehadet Kokusu...
No Ficción~~Şehadet koktu her dört taraf,, nereye baksan şehitler,, çok çetin ve zor zamanlardı o dönemler...
