the counselor

four

4

A N D O N

The man is now pushing me to the dark corner of the parking lot. I also fingured that he's pointing a knife on my back kaya wala akong nagawa kundi sumunod sa kanya.

Malakas niya kong tinulak sa pader at hinarap sa kanya. Nanatiling nakasara ang mga mata ko, takot sa posibleng mangyari.

I felt a sharp thing is pointing in my neck. Gusto ko mang umiwas ay wala na kong mauurungan dahil pader na ang nasa likod ko.

Fear creep into my body and I started shivering. "A-anong kailangan mo sakin?" natatakot kong tanong.

The man pressed the tip of the knife harder to my skin. "Huwag na huwag kang magpapakita kay Uriel dahil tutuluyan ka na niya, naiintindihan mo?" mababa niyang pagbabanta sakin.

Tumango lang ako at hindi nagsalita.

"Mag-ingat ka," aniya at binitawan ako. Nararamdam ko pa rin ang presensya niya sa harap ko kaya nanatiling nakasara ang mga mata ko pero naramdaman kong nabasa ang pisngi ko. The guy spitted on me. "Hindi pa 'to ang huli," aniya at tuluyan ng umalis.

Tuluyan ng tumulo ang luha ko at ng marinig ko ang malakas na tunog ng motor na papaalis, napaupo na lamang ako at umiyak ng tahimik.

T A T I A N A

I'm writing an excuse letter for Andon later. I heard papasok na siya ngayong araw and I have to make sure that he's really ready and I want to know how he is.

Nagsusulat lang ako ng biglang bumukas ang pinto ng opisina ko at pumasok si Andon. Nakatungo lamang siya at napansin kong nanginginig siya at ang kanyang mga kamay ay nakakuyom.

"Andon?" tawag ko sakanya. Tumayo ako para lapitan siya ng makita kong namumula ang kanyang mata at basa ang kanyang mukha dahil sa kanyang mga luha. Mabilis akong lumapit sakanya pero pinigilan niya ko. "A-anong nangyari? Bakit ka umiiyak?"

Andon sniffed. "Can I have a tissue?" mahina niyang tanong sakin.

Mabilis akong kumuha ng tissue at wipes. Instead of giving it to him, ako na mismo ang nagpunas ng mga luha niya kahit ng pinigilan niya na naman ako. "Andon," saway ko sakanya.

Hinayaan niya kong pumanasan ang pisngi niya at may naramdaman akong may malagkit na bagay sa pisngi niya. When I look back at him, he's in the verge of crying again.

"Oh, baby," I cooed.

Hinila ko ang kanyang damit at niiyakap ko ng mahigpit ang bewang niya. Dahil may katangkaran si Andon sa akin, nakayuko siya habang yakap-yakap ako. I pulled him to the chair and sat him there. Mabilis niyang binalik ang yakap sa aking bewang habang nakabaon ang kanyang mukha sa gitna ng dibdib ko.

I know I should not feel hot when he's in the middle of breaking down, but I can't help it. Andon is silently crying on my breasts and I love the feeling of it. Hinawakan ko ang kanyang ulo at dahan-dahang diniin ang mukha niya habang ang isang kamay ko naman ay hinihimas ang kanyang likod at kinakalma siya.

"What happened, baby?" I softly asked him.

He slowly pulled away and I saw his angry eyes and a murderous look in his face. "I'll kill them."

I immediately move away from him and make him look at me in the eyes. "Anong sinasabi mo? Sino?"

"Papatayin ko si Uriel pati ang mga kaibigan niya bago niya ko masaktan," he declared. I got nervous for him because he sound certain on what he's saying.

I crouch down a little to level his face with mine. "What did they do?" I ask him, demanding an answer.

His jaw clench then he tilted his face, showing me his neck. I gasp when I saw a small cut and it's bleeding. "Anong nangyari . . ."