Uni
"Ju hae yoon"
ညအချိန်တွင် အသံတစ်ခုက တင့်တယ်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည်
"ဟုတ်ကဲ့အကိုလေး"
ထိုသြဇာခညောင်းသည့်
အသံနောက်တွင်တော့ နူးညံ့ဖွယ် အသံလေးက ရောက်ရှိလာသည်
"ဒီည ငါ့သူငယ်ချင်းတွေလာမှာ
အဲ့တာ စတော်ဘယ်ရီကိတ်
သွား၀ယ်လာခဲ့"
"ရှင်...
အကိုလေး အခုက မှောင်နေပီလေ"
"အဲ့တော့ ၀ယ်ပေးမှာလား
မ၀ယ်ပေးဘူးလား"
"ဆိုင်တွေက ပိတ်လောက်ပြီလေ"
"Tsk...
ငါပြောတာ နင့်ကို cake
၀ယ်ခိုင်းတာနော်
မရရင် ရအောင်၀ယ်ခဲ့ ဒါအမိန့်ဘဲ"
"ဟုတ်ကဲ့ အကိုလေး"
အမှန်တော့ hae yoon ကို သူငယ်ချင်းများနဲ့ tae hyung မတွေ့ဆုံးစေချင်လို့ပေ။
အကြောင်းအရင်းကိုတော့ သူ
မပြောတက်ပေ
ဒါပေမယ့် သူ့ကိုမေးရင် ကျိန်းသေပြန်ဖြေလာမှာကတော့
"ငါ့အပိုင်ကို
သူများတွေထိတာမခံနိုင်ဘူး"
ဆိုတာပင်ဖြစ်မည်
ဟုတ်သည်လေ
သူငယ်ချင်းတွေအိမ်လာရင် သေချာပေါက် hae yoon ကို အနည်းနဲ့အများတော့ ခိုင်းကြလိမ့်မည်
ထိုအခါ အားနာတက်တဲ့သူမက သူများခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးလိမ့်မယ်
အဲ့လိုအဖြစ်အပျက်မျိုးကို
သူမမြင်ချင်တာ အမှန်ပင်။
အချိန်အားဖြင့် ည ၈ နာရီကျော်နေပြီဖြစ်သည်
လမ်းမထက်၀ယ် hae yoon တစ်ယောက်က လွဲ၍ မည်သူမှ ရှိမနေပေ။
ထိုညမှ လမင်းကလည်း လျစ်လျူရှုစွာနဲ့ တိမ်စိုင်ထဲ တိုးဝှေ့နေသောကြောင့် လမ်းမီးရောင် ဖြဖြ ကိုသာ အားပြု၍
သူမ လျှောက်လှမ်းနေရသည်
ထိုအမှောင်ထုထဲတွင် လမ်းလျှောက်နေရသည်ကို သူမ မကြောက်ဘူးလား
ဆိုရင်တော့
အရမ်းကိုကြောက်ပါသည်
သို့သော်လည်း အကိုလေးကို ပိုကြောက်ပါသည်
YOU ARE READING
She is mine
Fanfictionသူမကိုကျွန်တော့်နားက ဘယ်တော့မှ ထွက်သွားခွင့် မပြုဘူး။ သူမကိုကျွန်တော့်ဆီက ဘယ်သူမှ လုယူလို့လည်းမရဘူး။ သူမက ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းရဲ့အပိုင်မို့ဘဲ Kim Tae Hyung အကိုလေး ကျွန်မ အကိုလေးအပိုင်အဖြစ် ...
