The Impossible (Michael Clifford)

Deel 2

De dagen daarna gaan snel. Het aftellen voor het concert is begonnen!! Vier dagen voor het concert ga ik nog even shoppen voor het concert. In mijn eentje natuurlijk want niemand wil met mij mee. Bij The Sting koop ik een mooie rood met zwarte flannel, en bij the New Yorker een zwarte skinny jeans met gaten in de knieën. Ik heb zelf al een zwarte 5SOS shirt die ik daaronder aan ga doen. Schoenen heb ik al gekocht voor het concert, zware All Stars. Net als Michael. Zo is mijn 5SOS outfit compleet en kan ik weer naar huis. Maar onderweg naar de bushalte kom ik tot mijn schrik een groepje klasgenoten tegen. "Hee kijk eens wie we daar hebben', zei Demi afkeurend. Demi is een van de ergste van allemaal, een enorme kakker. Iedereen die vrienden met haar wilt worden moet voldoen aan haar eisen. En ja, je wilt geen ruzie met haar. Bij haar stonden Romy, Jason en Martijn. Haar 'opvolgers'. 'Kom laten die 5 Seconds of Skinny Jeans er eens bij haar uit slaan'. Zei Demi lacherig. Waarop Martijn lachtend antwoord: 'Ja misschien krijgt ze dan eens vrienden en komt ze er dan eens achter wat 'echte' jongens zijn, en dat die skinny jeans dragende gay gozers, die elkaar elka nacht afgeilen, gewoon een stelletje hulpeloze idioten zijn die niet weten hoe ze muziek moeten maken'. Waarop ik antwoord: 'JA, het zijn idioten!! En Michael is de grootste!! En dat is nou precies waarom ik van ze hou!! Jullie snappen er helemaal niks van!! Laat me gewoon met rust ja!! Ik ben fan van 5SOS en daar ben ik trots op!!' 'Zozo'. Zegt Demi, 'wat een praatjes zeg. Blijkbaar zit het nog erg diep in je, en je bent er nog trots op ook? Nu wil ik je nog meer pijn doen.' Ze loopt naar me toe en nog voordat ik weg kan rennen geeft ze me een duw. AU! Ik val keihard op de grond. Demi gaat boven op me zitten, trekt aan mijn haar, en Martijn en Jason trappen af en toe hard tegen mijn zij. Romy staat er maar lachend naar te kijken. AU AU, GA VAN ME AF, LAAT ME MET RUST!! Riep ik., maar niks hielp. Vijf minuten later riep Demi: 'Zo is het wel genoeg geweest, dit zal haar leren.' En ze gaan lachend weg. Nadat ze uit het zicht verdwijnen sta ik op, en ren zo snel mogenlijk weg, naar de bushalte. Eenmaal thuis aangekomen neem ik gelijk een douche, en bekijk ik mezelf in de spiegel. Overal zitten blauwe plekken, op mijn buik, zij, rug, armen en benen. Ook achter op mijn hoofd zit een enorme bult. Ik besluit er niks van te zeggen, omdat ik anders misschien nog meer problemen krijg. 'Gelukkig is school bijna afgelopen, en kan ik aan een studie beginnen'. Denk ik bij mezelf. Ik had gekozen voor een thuisstudie. Zodat ik niet meer gepest kan worden op de universiteit. Niet dat daar gepest wordt, maar ik ben gewoon bang dat het mij weer overkomt. Na het avondeten besluit ik om een bord te maken die ik omhoog wil houden bij het hotel. Ik gebruik een stuk karton, wat ik wit geverft heb, en daar schrijf ik met zwarte stift een tekst op. Na een tijdje is het bord klaar. Het bord is best goed gelukt. Ik betwijfel of ik het wel echt moet doen, maar ik denk: 'ach wat maakt het uit, het is alleen maar grappig'. Het was imiddels 11 uur geworden, en ik moet maar eens gaan slapen. Ik trek mijn pyama aan, en poets mijn tanden. 'Goodnight Michael' Zeg ik tegen mijn Michael poster. 'You're the reason I smile'. 'Goodnight livesafers'. Zei ik tegen al mijn posters. Ik ga in mijn bed liggen. Maar lekker lig ik niet. Ik weet niet hoe ik moest liggen. Mijn rug, zij, buik, armen en benen doen pijn. Maar gelukkig val ik uiteindelijk in slaap.

==========================

Hoe vonden jullie het?? Wat zal er op het bord staan?? Lees snel verder om daar achter te komen!! X FEMiKEy