Sabah erkenden banyoya girdim.10-15 dakika geçti.Deli gibi kapıya vurmaya başladılar.Hayır yani banyoda bile rahat yok.Kapıya vurmaya devam ederlerse kapı kırılcak.Mecburen çıktım açtım kapıyı .Üvey babamdan telefon gelmiş.Annem sancılanmış özel hastaneye kaldırmışlar. Apar topar hastaneye kaldırmışlar.Erken doğum olacakmış.Her şey çok iyi giderken niye erken doğum oluyor ki şimdi?Rüzgarı aradım hemen yola çıkıp buraya geliceklermiş.Hastanenin önünde bekledik.Hemşire çıktı içerden.Çok sert bir darbe almış,çok kan kaybetti. 0 rh+kana ihtiyacımız var dedi.Kan bulunmazsa aksini düşünmek bile istemiyorum.Benim kanım uymuyordu.Üvey babam gitti kan vermeye. Ama bir kişiden alınan kan yeterli değilmiş . Bütün kullandığım sosyal sitelerde paylaştım . Bir kaç kişi kan vermeye geldi.Bir saat sonra falan içerden sesler geldi .Beni dışarıya çıkardılar.Sanırım çocuk doğmuş.Ben dayanamadım çıktım yukarıya. Herkesin morali bozuktu . ''Annemi görebilir miyim ?'' O an gözümden bir damla yaş aktı.Anneannemler kenarda oturmuş ağlıyolardı.Babamdan sonra anne mi de kaybetmiş olamazdım .Hemşire üzgün bir şekilde ''Başınız sağolsun .''dedi . O an kalbime bir bıçak saplandı sanki.Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım .''Lütfen şaka deyin . Şuan bunu kaldıracak güçte değilim ,annem ölmedi demi..''O sırada Rüzgar geldi beni yerde o halde görünce koşarak bana sarıldı.''Bunun olmasından nefret ediyorum . Her zaman yalnız kalmaktan nefret ediyorum! ''Rüzgar'ın gözünden bir damla yaş aktı.''Yalnız değilsin,ben olduğum sürece asla yalnız kalmayacaksın.''Anneannemin kucağında annemin ölümüne sebep olan bebek vardı . Onu kabullenemezdim .Yapamam..benim hayat bağlarımı koparan o bebeği sevemem.''Lanet olsun ! Nefret ediyorum o bebekten .'' diye bağırdım . Rüzgar beni susturmaya çalıştı.Çon canım yanıyordu.Çok çaresizdim babamdan sonra şimdi de annemi kaybetmiştim . Bir dakika!Bugünün tarihi 25.03.2015 . Bundan tam altı yıl önce bu tarihte babam kayboldu ve birdaha bulunamadı . Bu nasıl olur? Bütün bunlar tesadüfmüydü gerçekten ?Her şeye rağmen hayat devam ediyor .Acılar beni yok etti . Her parçası annemi hatırlatan o eve gidemedim . Zaten rüzgar izin vermedi .Bir süre Rüzgar'larda kalacağım .Ben kalmak istemedim ama Nevin teyze çok ısrar etti . İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyordu . Annemin ölümüne sebep olan bebeğe kardeşim demeyeceğim . Bunu kendime yapamam . Üvey babamla da bütün bağlarımı kestim .Çocuğuyla ne halt yerse yesin umrumda değil .Annemin cesedini yıkadılar.Kollarında ve bacaklarında morluklar vardı . Annemi en son gördüğümde gayet pürüzsün bir cildi vardı .Umarım tahmin ettiğim şey değildir . Eğer o pislik anneme dokunsuysa onu öldürürüm .
Nevin teyzeye yemek hazırlarken yardım ettim ama ben yemedim .zaten fazla da yük olmak istemiyordum .Hiç iştahım yok .Rüzgar'ın odasında yalnız başıma oturdum .Yemeğini yeyince Rüzgar odaya geldi .Başımı göğsüne yasladım . Ağlarken uyuya kalmışım . Bir saat falan sonra sıçrayarak uyandım . Rüzgar:''Sanırım kabus görüyorsun bebeğim,sakin ol ben yanındayım.'' dedi . Göz altlarım fena halde şişmiş.Nevin teyze ve Kemal amca çoktan uyumuş.Beni uyku tutmadı .Ben uyumayınca Rüzgar da uyumadı .Bir çakmak bir de bir paket sigarayla balkona çıktık.Sigaranın sonuna doğru parmağımla üstüne bastırarak söndürdüm . Rüzgar elimden aldı . ''Böyle şeyler yapmanı istemiyorum .'' Artık hiçbir şey canımı yakmıyordu.Sigarayı bile elimle söndürebiliyordum.
''Napıcam ben Rüzgar, annem yok babam yok . Sahip çıkan hiç bir akrabam yok .Kısacası ailem yok .Bu hayatta yaşamak için hiçbir sebebim kalmadı . Bu hayatta yaşamaya değecek hiç bir şey yok Rüzgar.''
''Bana haksızlık ediyorsun, yaşaman gerekiyor çünkü ben varım, beni bırakıp nereye gitmeyi planlıyorsun ?İzin verir miyim sanıyosunuz hanımefendi?Sen benim ailemsin . Senin annen de var baban da . İçeride uyuyorlar .''
''Seni çok seviyorum . ''
''Sevmelisin bence de çünkü çok yakışıklıyım.''
''Ukala '' dedim ve gülerek sarıldım.İçeri girdik, kendisine yer yatağı yaptı . Ben de Rüzgar'ın yatağına yattım . Yattımama uyuyamadım .Sabaha kadar düşündüm o morlukları .Hastane de hemşire sert darbeler almış demişti . O morluklar o darbelerin eseri. O adam neyine güveniyordu da anneme vurdu?Annem bide çok güveniyordu o adama . Al işte o da kazık attı.O şerefsiz yüzünden annem şuan hayatta yok . Anneme bunu yapmamalıydı . Ona öyle şeyler yapıcam ki ölmek için yalvarıcak .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Müntehir Bir Bayanın Kaleminden
أدب المراهقين''Ölmüş bir ruh , verilmiş bir intihar süsü..'' Hikayenin sonunda kız intihar ediyor. ''Artık hiç bir şey canımı yakmıyor Rüzgar , sigarayı bile elimle söndürebiliyorum.''
