[TAMAMLANDI]
Sıradan bir okul gezisini nasıl bu hale getirebilmişlerdi, aklı almıyordu zavallı çocuğun.
Aslında basitti..Öğretmenler uyuduktan sonra ergen ve macera arayan çocuklar ile iddiaya girmekle bu hale gelmişti işte!
'Hangi hale?'Diye sora...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
"Hani sana..Beni kısıtlıyorsun dedim ya... " Ezrif'in kısık çıkan sesiyle beraber ela gözlerini ,üzgün bakan gri gözler ile buluşturdu Göksel. "Evet? "
"Gerçek hislerimi söylemedim.. Yemin ederim, o an sadece seni korumak istedim. Beni kısıtladığını hiçbir zaman düşünmedim. Zaten beni kısıtlandığım, lanetlendiğim bölgeden kurtaran senken beni kısıtlaman imkânsız. Göksel, özür dilerim. " Ezrif sonra başını eğerek dudaklarını dişlerken ,Göksel gülümseyerek siyah uzun tutamları okşadı.
"Biliyorum Ezrif.. Üzülmene veya özür dilemene gerek yok ki! İlk duyunca üzüldüm tabii ama sonra beni korumak için öyle dediğini anımsadım." Adamın yanağını okşarken, kendisine dönen gri gözlerdeki sevgiyi iliklerine kadar hissetti.
Göksel kocaman gülümserken adamın başını hafifçe patpatladı. "Takıldığın şeye bak! "Ezrif buruk bir gülümseme ile " Seni üzmekten nefret ediyorum. "Diye fısıldadı.
"Beni üzmüyorsun şapşal adam! Tam tersine çok mutlu ediyorsun. "
Ezrif uzanarak minik buruna öpücük kondurdu yattığı yerden doğrulurken "Göle gidip temizlenelim sonra yiyecek bir şeyler avlayayım-"
"İlk günlerimizdeki gibi balık yiyelim? " Göksel heyecanla sorduğunda olumlu bir baş sallaması aldı. Yataktan kalktıktan sonra kıyafetlerini ve havlularını hazırladılar yavaş adımlarla, el ele tutuşmuş göle ilerlerken Göksel "Ezrif.. Bu konuyu hiç konuşmadık ama ailen.. Aileni bulmak istiyor musun? " Diye sordu çekingen bir şekilde çünkü Wendigo'nun ailesi konusunda çokta olumlu düşünmediğini biliyordu.
Ezrif net bir şekilde "Hayır." Dediğinde Göksel "Özür dilerim.. " Diye mırıldandı. "Özür dileyeceğin bir şey yok bebeğim çünkü kötü bir amaçla sormadığını biliyorum. Benim ailem sensin..beni buradan kurtardığın andan beri evimsin, eşimsin,arkadaşımsın, annemsin,babamsın, kardeşimsin..Sen benim her şeyimsin. Lanetlenmeden önceki hayatım eski hayatımdı o bitti gitti artık, bundan sonra sen ve ben varız..Ve içimdeki kıskanç köpek Wendigo. "
Göksel sonda kendisini tutamayarak gülerken Ezrif'te gülümsemişti. "Geçmişin için çok üzgünüm Ezrif.. Ama geleceğimiz için elimden geldiğince çok çabalayacağım! Hep mutlu, yanyana olacağız. "
"Öyle olacağız güzelim. " Ezrif beyaz saçları okşadı şefkatle.
Göle geldiklerinde üstlerindeki kıyafetleri çıkarttılar.. Ezrif soğuk suya cup diye dalarken onun aksine Göksel zangır zangır titreye titreye girmiş çok sonra alışmayı başarmıştı.
Buraya geldiklerinde ya hemen yıkanıp çıkmış ya da sevişmişlerdi.Hiç güneşlenmemiş, dinlememiş veya yüzmemişlerdi bu yüzden bu sefer yapacaklardı bunları.
