Culaccino (gxg)

00:04

merhabaa lütfen aşağıyı herkes okuyabilir mi açıklama yapmak istiyorummm 

tw// ed  

bu bölüm karakterlerden birinin yeme bozukluğunu biraz fazla dillendirdim özellikle ikinci ve üçüncü paragrafta tetiklenebilecek kişilerden çok özür diliyorum lütfen siz o kısımları geçin... orada geçen şeyler tamamen karakterimin bozuk psikolojisinden dolayı düşündüğü, kendine dayattığı şeyler kimse hiçbir kalıba standarta uymak zorunda değil herkes olduğu gibi çok güzel bir şeyleri dayatmış gibi durmak istemiyorum onlar tamamen kişinin kendi psikolojisinden dolayı düşündüğü şeyler yani sizi seviyorumm iyi okumalar

***

5 Eylül 2021-

''Seni bekletmemek için saçlarımı bile doğru düzgün kurutmadım, bari yüzüme bak.'' dedi Ece yalancı bir alınganlık içeren sesiyle. Pınar bakışlarını direksiyondan ona doğru döndürse bile konuşması için ona bakan kızın istekli bakışlarını yanıtsız bırakarak yalnızca omuzlarını silkti. Ece'ye karşı mahçup hissediyordu, hem de karakteri gereği ilk kez yüz yüze geldiği insanlarla bir süre samimiyet kuramazdı, çekinirdi. Her ne kadar bir kere telefonda konuşmuş olsalar bile, bir kere de kavga için yanına gitmiş olsa bile bu ilk ciddi yüz yüze gelişleriydi. ''İlk yemek yiyelim mi ya? Çok acıktım ben.''

Pınar bir süre onun gözlerine baktı, ardından bakışları yeşil tişörtün açık bıraktığı ince, kavisli beline, dolgun kalçasını ve uzun bacaklarını tam saran düşük bel kotuna kaydı. Uzun boylu, ince belli ve dolgun hatlı... Ergenlik yıllarından beri en büyük dileğiydi böyle bir vücuda sahip olmak, bu yüzden çoğu zaman kendini aç bırakır, günlerce yemek yemezdi ama ne ortalama olan boyu, ne ortalama olan vücudu bu kadar güzel olmaya müsaitti. Zayıftı, hatta o kadar zayıftı ki kemikleri belli olurdu ama bu zayıf vücut ona ince bel olarak yansımak yerine, onu aldatan sevgilisinin, üvey annesinin ve çok sevgili beyninin tabiriyle tahta vücut olarak yansımıştı. O her şeyiyle sıradandı, yanında oturan kızla asla yarışamazdı. Yine de biliyordu ki tahta vücudu kendince olabileceği en iyi hâliydi. Bu yüzden kilo almamalı, olabildiği kadar zayıf olmalıydı. Hem belki daha zayıf olursa, beli de daha ince olurdu. Yıllardır kendini günde yediği tek öğünü çıkarmak için zorlamasına rağmen, babasının reçeteli şeker ilaçlarını çalarak zayıflamak uğruna bilinçsizce içmesine rağmen ve her gün saatlerce vücudunu zorlayan sporlar yapmasına rağmen şu an olduğu kilodan daha zayıf olamıyordu. Yıllardır aynı sıradan bedene sahipti. Ne kadar çabalarsa çabalasın, istediği bedene kavuşamıyordu. Yanındaki kız gibi çabalasa bile olamıyordu. 

Daha dün gece kocaman bir yeme atağı geçirdiği için, tüm yediği şeyleri kusmuş olsa bile tartıda birkaç gram fazla çıkacağını biliyordu. Bu yüzden her ne kadar kendisi de çok aç olsa da, ''Ben aç değilim ki, gideceğimiz yeri sen seç.'' diye mırıldandı gözlerini kaçırarak. Eli istemsizce ağzına gitti ve tırnaklarını kemirmeye başladı. ''Sen nereye gitmek istersen oraya gidelim.''

''Pekala,'' Bir süre düşünür gibi yaptı Ece, sonra zaten aklında olan ama sırf fazladan konuşup yanındaki kızın düşüncelerini dağıtmak amacıyla, yeni aklına gelmiş gibi heyecanla konuştu. ''Ay Işığı'nı biliyor musun? Oraya gidelim. Hem manzarası da çok güzel. Kahvelerini de çok seviyorum, yemekten sonra da kahve içeriz. Yanlış hatırlamıyorsam saat yediden sonra canlı müzik başlıyor, bugün arkadaşımın çalıştığı gün olması lazım...''

''Bana hiç fark etmez, sen nasıl istersen.''

Ece, ağlamaktan gözleri kızarmış ve gözaltları şişmiş kızı üzgün gözlerle izledi bir süre. Pınar üzerinde olan, acıyan bakışların farkındalığıyla arabayı çalıştırdı. Gururuna dokunuyordu sevgilisinin onu aldattığı kızın acısına bu kadar yakından şahit olması ama aynı zamanda farkındaydı, Ece bu acıyı ona karşı kullanacak birisi değildi. En çok zoruna giden şey de buydu zaten. Onun tabiatında birisi bu kadar iyi kalpli olamazdı, olmamalıydı. Başta ne kadar inanmamış olsa bile telefonda konuştukları andan sonra karşısındaki kızın saf samimiyetini kabul etmişti. Ece gerçekten iyi biriydi.