Piçliğin El Kitabı

Bilemiyorum Altan.

Yani hepinizin fark etmeye başladığı gibi burası benim ara sıra girip size saçma sapan fikirlerimi danıştığım yada kafama takılan sorunları kusmak için geldiğim bir yer oldu. Eminim sizde benim gibi bir işe yaramazın kuruntularını dinlemek için kuduruyor değilsiniz ama arada bir bir şeyler karalamak iyi oluyor özelliklede kendi isteklerim doğrultusunda...

Nasılsınız sonunda sizlerde benim gibi ölmeyi başarabildiniz mi yoksa hala içinizde hamam böcekleri gibi radyo aktif serpintiden kurtulanlar var mı?

Uzun aralar verdikten sonra geri dönünce sürekli başa saran bir "merhaba, nasılsınız ve ne yaptınız" sürecine girdiğimizi fark ettim. Benim açımdan pek bir farkı olmuyor bu sürecin ama galiba peş peşe okuyanlar için garip bir hal alıyordur. Yani aptalın biri her bölümde sürekli varoluşsal sancılar çekiyor ve önce kendine sonra okurlara hakaret ediyor. Galiba bunu yapan bir başkasını görsem ne kadarda egoist bir piç der ve şikayet ederdim ama sizin bana böyle davranmayacağınızdan eminim. Çünkü nede olsa ben sizin arada bir gördüğünüz çok samimi olmadığınız ama gördüğünüz zaman mutlu olduğunuz Can abinizim. Belki de Can amca emin değilim. Galiba 15 yaşında başlamıştım burada bir şeyler karalamaya şu anda 23 yaşındayım. Zaman çok hızlı geçiyor. Onlarca insan gelip geçti çevremde ve hayatımda ama ben  hala yazıyorum ama ne yazık ki burada değil. Önce okulda arkadaşlarım için korku hikayeleri yazıyordum, sonra üniversitede dersleri geçebilmek için yazmaya başladım, şimdi ise hayatta kalmak ve para kazanmak için yazmaya yani neredeyse on yıldır devam eden bir yazım süreci ve sonunda cebime giren tek şey koca bir sıfır. Nasıl ama yazarak kazanan biri için büyük bir servet edinmişim değil mi?

Ama artık her şey değişmek üzere, Çünkü sonunda düşüncelerimi paraya çevirmenin bir yolunu buldum. Artık bir senaristim. Eyyyooooooooooo! buraya alkış sesleri ve havai fişek patlamaları gelmiş gibi hayal edin.... Artık sürekli yakındığım şeyi değiştirebilirim. Yaratıcı ve insanların dikkatini çekecek komplike hikayeler yazabilirim. İnsanları aptal yerine koymayacak polisiye eserler yada insanları içine çekecek fantastik eserler, yada daha iyisi insanları düşünmeye itecek bilim kurgu baş yapıtları yazabilirim nede olsa artık hayatımı bunun üzerinden kazanıyor olacağım o zaman insanlara en iyisini vermeliyim. Hey bir saniye ne oluyor? aman tanrım gerçeklik polisi tarafından bütün kontrolümü kaybetmeye başladım.. Hay aksiiiiiiiii  ne demek istediğim şeyleri yazamam. Ah Şu Sıkıcı Pazartesiler'i çekmek çok mu maliyetli olur. Cadılar Meclisi çok mu fazla gore sahne içeriyor. Rakı balık harakiri çok mu karmaşık? o halde  o halde  şey peki bilim kurgu yazsam çok güzel bir hikaye var Sonsuzluğun Sonu diye İssac Asimov'un ondan uyarlama bir zamanda yolculuk hikayesi. Hımmm demek bu olur tamam o zaman yazmaya başlıyayım. Ne hikaye Osmanlıda mı geçsin? şey tabii olur ama şey bakın emin misiniz? Tamam o halde madem öyle istiyorsunuz? ne politik hiç bir şey yazamaz mıyım? peki ya kötü adamlar? ne onlarda mı olamaz?  bir saniye yani şimdi benden tam olarak ne istiyorsunuz? hımmmm yani anladım, osmanlıda geçen zamanda yolculuk temalı bir gençlik dizisi ana karakterimiz bir şekilde geçmişe gider ve tekrar kendi zamanına dönmeye çalışır. Sizce de çok sıkıcı olmadı mı? Ne bileyim aşk falan mı ekle birazda aksiyon mu olsun? Ne ana karakterimiz geçmişe gittiğinde hezarfen'e mi aşık olsun? onla birlikte padişahı da kurtarsın isterseniz?. Şey şaka yapmıştım hoşunuza mı gitti? aaaaaaaaaah, tamam o halde siz nasıl isterseniz.

Galiba bu proje üzerinde ki 4 yada 5. ayım artık nereden ve nasıl yazmaya başladığımı bile hatırlamıyorum sadece bir gün telefonum çaldı ve bir hocam beni yapımcı bir arkadaşıyla tanıştıracağını söyledi. Bir kaç proje örneği attım ve gelecek vadeden bir projem üzerinde karar kıldık ve oda zamanda yolculuk yaparak zamanı şekillendiren bir teşkilat hakkındaydı. Ne oldu bilmiyorum ama bir anda proje kendi içinde evirile evirile içinden çıkılmaz ve beni köşeye sıkıştırmış bir hal almayı başardı. Normal şartlarda klavye başına geçtiğimde  yarın yokmuş gibi yazan  parmaklarım sadece 4 sayfalık bir pilot bölümünü bile yazamıyor. Yazdığım bütün versiyonlar ya denetçim tarafından revize edilmesi lazım denilerek geri çevriliyor yada kendi süzgecimden geçmediği için tekrar yazılıyor. Bu duyguyu size nasıl tarif ederim gerçekten bilemiyorum, sadece bilemiyorum Altan bilemiyor demek istiyorum ama onu bile diyemiyorum. Sanki prometheus benmişim ve tanrılardan ateşi çaldığım için sonsuz bir döngüye hapsedilmişim ve o siktiğimin kargası her gün etimi koparmak içim başımda dikiliyor. İşte böyle sancılı bir sürecin içine hapsolmuş gibiyim. Sürekli aynı konunun farklı bir köşesinden tutup sürekli aynı cevabı almaktan yoruldum. Bu yüzden artık elimden gelen en klişe ve kalıplaşmış şeylerle saldırıyorum. Bu yüzden buradayım. "Dostlar, Romalılar, Yurttaşlar... Beni dinleyin! Ben buraya Sezar'ı gömmeye geldim, övmeye değil." şimdi sizlerle yeni projemin pilot bölümü hakkında konuşacağım ve siz genç kızlar, karizmatik erkler, klişenin göbeğine doğmuş wattpad halkı bu soytarılığı değerlendirecek eksik gördüğü şeyleri söyleyecek ki ben Brutus sizlere yarın öbür gün izlediğinizde evet ulan işte tamda istediğimiz klişe buydu diyebileceğiniz bir şey sunmayı başarayım....


En kaba haliyle birinci bölmün taslağı bu;