"Shit!" He cussed. Napapadyak siya sa inis at pati ang manibela ay napagdiskitahan niya.
Nasaktan niya na naman kasi ang asawa. Binuhusan pa nga ito ng nagyeyelong tubig. Pwede naman kasing gisingin ng maayos diba? Tsk. Paano naman kasi, e. Pinangunahan na naman siya ng galit. Nakita niya pang ganoon ang suot ng asawa. Kaya sinunggaban niya ito ng masasakit na halik. He knows to himself that he's being harsh. But he can't help it. He could see her unfaithfulness to him!
Sa isip niya, bakit kailangang manlalaki ni Mary? Hindi pa ba sapat na silang dalawa na lang? Yung silang tatlo na lang nina Dylan? Why does she have to find someone? Is he better than him? Minahal naman niya si Mary higit pa sa kahit sino, ah. Is that not enough?
Inaamin niya, nasasaktan din siya kapag nakikita niyang umiiyak at nasasaktan ang asawa. Gusto na niyang makalimot, at magpatawad. Pero damn! Hindi niya magawa! Lagi siyang pinangungunahan ng galit, kaya nasasaktan niya ang asawa. Ano bang magagawa niya? E, galit na galit siya.
Napatigil siya sa malalim na pag-iisip nang biglang tumunog ang telepono niya.
Secretary lang pala niya.
"Hello, sir?" Sabi sa kabilang linya.
"Yes?"
"Mr. Enriquez wants to meet you. Pag-uusapan daw po ang pagmemerge ng company ninyo."
Napabuntong hininga na lang siya. "Alright. Just ask him, what time and where."
"He told me na sa starbucks na lang po kayo magmeet. And ngayon na daw po sana kung maaari." Napataas ang kilay niya. Kakaiba 'tong isang 'to, ah. Starbucks pala talaga ang naisipan.
"Okay." Sabi niya bago ibaba ang telepono. Ayaw niya sanang makipag-usap sa kahit sino ngayon. Kaso, mahalaga kasi yung meeting na 'yon. Malaki ang kompanyang iyon, lalo na ng magmerge ang kompanya ng mga Enriquez at Montemayor. He heard that the two has been married for years now. Nauna lang sila ng isang taon.
Minsan nga, nakita niya ang mag-asawang iyon na sobrang saya. May anak na nga silang babae, e. Sa loob ng pitong taon, ganoon pa din ang sweetness ng dalawa. Sigurado naman siya, na sweet pa din silang dalawang mag-asawa kung hindi nangyari ang bagay na 'yon.
He punched and screwed her all night. Wala na siyang pakialam kung mabali na ang buto ng asawa. Selos na selos kasi siya! Alam niyo ba yung, sobrang sakit na. Na parang sasabog ka na! Yun ang nararandaman niya. Damn it!
Simula no'ng gabing iyon, he's acting cold with his wife. Lagi na niya itong napagbubuhatan ng kamay. Sapilitan pa niya itong dinadala sa kama para gawin ang gustong gawin. Binaboy niya ang asawa at tinratong parang katulong at alipin. Sa isip niya, wala siyang ititirang ni katiting na respeto at dignidad kay Mary. Sa kaniya lang ang asawa. At ayaw niya ng may kahati!
Mabuti nga at 'di pa naiisipan ng asawa na iwanan at hiwalayan siya. Biruin mo iyon, natiis nito ang isang taong puno ng paghihirap at pasakit.
Bakit? Hindi ba ako naghirap at nasaktan nung gabing niloko niya ako? She doesn't have the right to leave me. Ako pa nga dapat ang nang-iwan kung hindi ko lang siya mahal.
Mahal? Ofcourse mahal pa din niya ang asawa. Minsan nga, kapag natutulog na ito ng mahimbing, pinagmamasdan lang niya ang maamong mukha ng asawa. Hinahalikan pa niya ang mga pasang natamo. Tapos ay maiiyak na lang siya dahil nagsisisi siya. Naaawa siya sa asawa pero hindi naman niya mapigilan ang sarili. Napabuntong hininga na lang siya.
Hindi niya namalayan na nasa harapan na siya ng Starbucks. He got out of his car at tumuloy sa loob.
He saw Mr. Enriquez sitting on one vacant chair with his daughter. Ang saya saya pa nga ng mukha niya, e. Fresh na fresh at parang walang problema. Napangiti na lamang siya ng tipid.
"Hey." Sabi niya para mapansin siya ng lalaki.
The guy turned his head and smiled at him. "Oh, bro. Have a sit."
He just smiled and took a sit. This guy seems so happy with his life.
"So, what about the merge?" Sabi niya. Napatingin naman ang lalaki sa kaniya.
"Oh, about that," Nagkibit balikat ito. "It was really successful. Mas naging malawak at malaki ang business. So, I invited you here to have a mini celebration bago ang bigger celebration, since wala ang misis ko." He laughed. Kiming napangiti na lang din si Clark. Napakamasiyahin kasi nito. Para bang, walang problema.
"Oh." Nasagot na lang niya.
"How's your married life?" He asked out of nowhere. Clark just looked at him with wide and worried eyes. Naguguilty kasi siya sa ginawa ng asawa niya.
"Pretty good." He said. "How about you?" Mr. Enriquez smiled.
"So much good. Having a very beautiful, sexy, and loving wife, plus a very charming daughter? Wala na akong mahihiling pa." The guy said habang nakangiti. His daughter, he thought that is Allison, is playing a barbie doll on his lap.
"Oh, that was nice."
"You should be thankful," He said. "Because you married someone you love. As much as you can, do not hurt her. Girls are made to be loved, not to be hurt." He said wondering. Halatang inlove ang isang ito.
"Kahit gaano pa kalaki ang kasalanan niya, patawarin mo siya. Because you two are married. Ayusin niyo ang problema niyo in a nice way. And as much as possible, pakinggan mo ang side niya bago mo siya husgahan." He continued. That hits him. He never heard Mary's side dahil pinangunahan na siya ng galit at selos.
"Darren, I-"
Biglang tumunog ang phone ni Darren, so he answered it.
"Oh, okay. Yes I'll be there in a few minutes. Tulog ka kasi. Opo na, I'll go home. I'm with Mr. Clark so you don't have to worry. Yes, ma'am. I will. Yeah, for you. Okay, I love you. Bye." Then he hanged up.
Mr. Enriquez looked at him with apologetic smile. "Sorry, but we have to go. Tumawag na si boss, e." Kiming na patawa na lang si Clark.
"Go ahead." Darren just nodded and nawala na sila. He took a deep breath. Pinaglaruan niya ang tissue sa harapan niya. He didn't even noticed na may nakahanda na palang kape para sa kaniya. He took a sip on it, kaso medyo malamig na.
Nagring muli ang phone niya. He didn't even matter to see kung sino yung caller.
"Sir, I know you're busy. But someone called me. This is urgent." Sabi sa kabilang linya. Sinilip niya kung sino ang caller and that was his secretary.
"Okay. What happened?"
"I'll send you the address of the hospital."
Bigla siyang kinabahan sa di malamang dahilan. Nagpatuloy pa sila sa pag-uusap until he was the one who hanged up.
I'll see you again.
To be continued..
