KOMA

Bitti Mi Şimdi?

2 saat olmuştu hala tepki veremiyordum bazen Meriç'in sesini duyuyordum ama cevap veremiyordum sanki içimde olan çok büyük bir boşluğa düşmüş gibiydim ne yapacağımı bilemiyor ama bir yandan da çığlık çığlığa ağlamak istiyordum ve bir anda telefonumun çaldığını fark ettim arayan kişi annemdi nasıl cevap vereceğimi bilmiyordum Meriç'in yüzüne şimdi ne olacak diye bakıyordum telefon hala çalarken bir anda kendime geldim tam arama bitecekken açtım ve annemin sesini duydum

"Nisan kızım bir şey mi oldu 3 kez aradım seni niye açmadın annecim" dedi telefondaki annemin sesi

3 kez olmuş muydu gerçekten peki şimdi ne diyecektim o anda aklıma gelen ilk şeyi söyledim

"Telefonum sessizde kalmış anne bir sorun yok şimdi gördüm aradığını" dedim.

Konuşurken sesimin titrediğini fark ettim umarım annem bunu duymamıştır bir anda istemsizce gözlerimden yaşlar döküldü kendime engel olmaya çalıştım ama daha çok artıyordu boğazımı temizledikten sonra devam ettim

"Şimdi Özge yanımda birazdan sinema izlemeye gideceğiz sen neden aradın?" dedim bi anlık tedirginlikle

Meriç beni izliyor ama hiç bir şey diyemiyordu.

"Seni merak ettim kuzum iyisiniz değil mi selam söyle arkadaşına"

"Tamam anne söylerim şimdi kapatmam gerekiyor Alış veriş merkezine geldik birazdan gireceğiz sinema salonuna"

"Tamam birtanem iyi bak kendine öpüyorum seni" dedi.

"Bende bende seni öpüyorum görüşürüz sende kendine iyi bak" dedim. keşke her şeyden haberdar olsaydı.

Sesimin titrediğini fark etmemişti telefonu kapattığım anda kendimi sıkmayı bıraktım o kadar sıkmışım ki boğazım acımaya başlamıştı hala gözlerimden istemsizce yaşlar akıyordu ama bağıramıyordum.

"Nisan hadi gel gidelim daha fazla kalmayalım burada"

Ağzımdan bir kelime bike çıkmıyor konuşmaya başladığım an kem küm ediyordum bir şeyler söylemeye çalıştığımda ağlama şiddetim daha çok artıyodu

"Meriç şimdi ne olucak ben nasıl yaşayacağım iki sevdiğim insan artık yok"

"Ben buradayım merak etme yaşayacaksın yaşayacağız hem de öyle bir yaşayacağız ki herkes görecek" dedi.

"Öyle mi dersin?" dedim meraklı aynı zamanda sorgular bir şekilde.

"Adım gibi eminim" dedi gerçekten sesinin tonu kendinden aşırı emin özgüvenliydi.

Bir anda sarıldım o da sarıldı sarıldıkça daha çok ağladım ağladıkça bağırdım ama susamadım bir anlık Meriç rahatsız olur düşüncesiyle geriye çekildim şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu

"Özür dilerim kendi derdimle senide üzüyorum"

"Kendi derdin mi en yakın arkadaşım kankamı üzüyor sence bu senin derdin mi?"

Gülümseyerek baktı bir anda gülmeye başladım sinirim o kadar bozulmuştu ki bir yandan gülüyor bir yandan ağlıyordum

"Gidelim mi o zaman kanka?" Diye sordum

"Gidelim kankaların birtanesi ama nereye gideceğiz?"

"Aslında eve gidip uyumak istiyorum çok yoruldun ama sen nereye gitmek istersin"

"Benim daha iyi bir fikrim var ama sürpriz"

"Eğlence çekecek bir modum yok haberin olsun"

"Tamam ama sürpriz söylenmez"