sun and moon : minchan

1

Kapının çalışıyla gözlerini karanlığa açmıştı. Birkaç dakika boyunca yatağında öylece durmuş olmasına rağmen kapı inatla çalmaya devam ediyordu ve bu onu kalkmasına zorluyordu.

Kapının sesi kesilmişti. Ev sadece karanlığa bürünmekle değil, sessizliğede bürünmüştü. Bu Minho'nun alışık olduğu şeydi.

Karanlık odada gözlerinin seçtiği kadar tavanı izlemişti bir dakika boyunca, bir dakikanın sonunda ise telefonu çalmaya başlamıştı. Elini direkt yastığın altına atıp aldığı telefonuyla arayan kişinin tam olarak tahmin ettiği gibi kardeşi olduğunu görünce telefonu açmıştı.

"Anahtarımı unutmuşum."

Telefonu kapatmıştı. Mecburi olarak yataktan kalkmış ve sersem adımlarıyla karanlık odasından aydınlık koridora çıkmıştı.

Yavaş yürüyordu, ışığa alışması birkaç dakikasını almıştı.

Kapının önüne geldiğinde arkadan gelen, kardeşinin dışında başka birilerinin seslerini duymuştu.

Kapıyı yavaşça açtığında önde kardeşi olmak üzere arkasında bir kişiyi karşılamıştı.

O an Minho karanlık hayatının aydınlığa geçiş kapısını görmüştü ve onu içeri davet etmisti.

•

ins devamini getircegim bir fic olur,,, giris biraz kisa ama olsun...