Katiller Kulübü 2: Sıradaki Nesil

Bela

Victoria sıkılmış halde babasının kapısının önünde oturmaya devam etti. Henüz yedi yaşındaydı. Babası her hafta bir defa saatlerce çalışma odasına kapanıyordu. Ve Victoria her defasında bu zaman diliminden sıkılıyordu. Kızıl saçları gözlerini örterek küçük kıza depresif bir görüntü veriyordu. Bacaklarını gerip yavaşça ayağa kalktı. Babasının içerde ne yaptığını bilmek istiyordu.

Kapıyı yavaşça açtı ve ürkek adımlarla içeri girdi. Babası yoktu. Victoria şaşkınca etrafına bakındı. Kimse yoktu. Oda boştu.

Küçük kız kaşlarını çatarak etrafı inceledi. Babasının çalışma masası, kitaplığı ve çekmeceli dolabı yerli yerindeydi. Oda da değişen bir şey yoktu. Ama babasının odadan nasıl çıktığıda belli değildi. Victoria oflayarak odadan çıkmak için arkasını döndü ve onu izlermiş gibi görünen upuzun ve bembeyaz yüzsüz adamla karşılaştı. Korkuyla bir adım geriledi. Adamın sırtından kıvrılarak çıkan uzuvlar dalgalanarak odada yayıldı ve yüzsüz adam ona doğru atıldı...

Victoria çığlık atarak uyandı.

On üç yıl önceki olayın etkisi geçmemişti. Slenderman diye düşündü. İnsanı böyle yapıyor.

Babasının gerçek kimliğini öğrenişi korkunçtu. Yine de bu bazı açılardan güzel bir anıydı. Babası tam Victoria'ya saldırırken kızını tanımıştı ve kendi haline dönmüştü. Victoria hala kendisine sarılıp hıçkırarak ağlarken bir yandanda özür dileyen babasını hatırlıyordu.

Victoria babasını özlemişti. Sahip olduğu tek aileyi.

Grey Raver ortadan kaybolalı tam 6 ay oluyordu.

Victoria iç çekerek yatağından kalktı ve gidip kendine bir kahve yaptı. Uyuyamıyordu.

Elinde kahvesiyle maun çalışma masasının başına oturunca hatıralarla tahta yüzeyi okşadı. Babasının o makineyi bu masanın üstünde inceleyişini hatırladı. Gülümsedi. Ve dağnık gibi görünen ama kendi düzenindeki dosyalara yöneldi.

Kendisini babasına takmış olan insnalar gibi hissetmeye başlamıştı.

Tonlarca döküman, rapor ve haber. Hepside 'Slenderman' hakkında. Victoria babasına dair ipucu olabilecek her şeyi topluyordu. Jeff, Jack ve Raven'ın yardımlarıda son derece işe yarıyordu. Jeff annesine olanları anlattığında, babasının arkadaşlarıyla neden görüşmediğini anlamıştı.

Onları suçlayamazdı. Victoria olayların gelişiminden kimsenin suçlu olmadığına emindi. Yinede Jeff kendini suçluyordu.

Victoria tam en son oluşturduğu dosyaya uzanmıştı ki eski tarz ev telefonu çalmaya başladı.

Kaşlarını kaldırdıktan hemen sonra ahizeyi alıp kulağına dayadı.

- Alo?

- Victoria Raver?

Ses hırıltılıydı. Nefes almakla ilgili problemi varmış gibi.

- Evet, benim...

Ufak bir kıkırtı duyuldu. Victoria rahatsız oldu.

- Ah, Victoria, moj mali monstrum, araştırman nasıl gidiyor?

Victoria çenesini kastı. Adam Sırp falan mıydı acaba? Az buçuk bildiği dilin sözcüklerini tanımıştı. Benim küçük canavarım.

- Kimsiniz?

Bir kıkırtı daha.

- Senin beni babana götürmeni uman biri mali...

Telefon kapandı. Victoria rahatsız olmuş halde ahizeyi yerine koydu. Bir süre boş boş durdu. Bu herifte kimdi?

Ahizeyi tekrar aldı ve çok iyi bildiği numarayı çevirdi. Biraz geçti ama buna acil durum denebilirdi...