Ay Tenli Kadın|Düzenlenecek

1.bölüm

Selaaam

Başlamadan önce oy verirsiniz çoook mutlu olurum:)

Bir insanın neden anne ve babası çocuğundan nefret eder...

"Ah... Baba yeter lütfen yapma, lütfen "

Her zaman kurduğum cümleler ve ben , Akşın...

"Sana az bile!"

Neden? Ben ne yaptım da bu yaptıkların bana az bile?

Telefonu çalınca beni dövmeyi bıraktı ve hemen telefonu açtı yukarı çıkmadan önce de bana

"Bana bak küçük orospu dua et çok önemli bir işim var yoksa seni çok kötü yapardım" dedi

Artık günlük rutin olduğu için alışmıştım ama bazen keşke dediğim oluyordu.

Babam evden çıkar çıkmaz bende evden çıktım. Aslında evden çıkmadan önce kendimi toparlamam lazımdı ama gideceğim yer için gerek olmadığını düşündüm.

Arabama bindim ve gideceğim yere kadar radyodan çalan müziği dinledim. Arabadan indim uçurumun en ucuna gittim oturdum, dalgaların sesini dinledim bu melodiye hıçkırıklarımın sesi eşlik etti

"Neden kimsenin beni sevmediği bir dünyada yaşıyorum ki?"

Ayağa kalktım ve uçuruma daha da yaklaştım

"bir adım daha atsam kurtulacakmıyım?"

Hayır bunu yapamam Demir'i kardeşimi yalnız bırakamam. Hemen bir adım geri gittim ve biraz olsun rahatlamak için uçuruma doğru bağırdım

"Neden... Neden ben... Benim suçum ne!? Neden yapıyorsunuz bana bunu!?"

Evet benim suçum yok neden bunlar yüzünden kendi canıma kıyıyorum. Sanki beni göreceklermiş gibi kafamı iki yana salladım.

"İstediğinizi vermem... Bana ne yaparsanız yapın vazgeçmeyeceğim."

"Doğru karar."

Arkadan gelen ses ile irkildim ve sesin geldiği yöne döndüm. Ani haraketle döndüğüm sırada ayağım burkuldu ve tam düşeceğim sırada az önce konuşan adam kolumdan tutup beni kendisine doğru çekti ben ise şaşkın gözlerine baka kaldım ben henüz ne olduğunu idrak etmemişken bana

"Dikkat et! Ayrıca onlara istediklerini verme "dedi.

"T-teşekkür ederim"

kolumu elinden hızla çektim ve uzaklaştım

"İyi misiniz?"

İyi değilim...

"İyiyim, merak etmeyin."

Beni tepeden tırnağa süzmeye başladı

"Emin misiniz..? Yardımcı olabilirim size"

"Hayır gerek yok"

Gerçekten gerek yok mu?

Konuşmanın gereksiz bir şekilde uzadığını fark edince gitmek için adım atmıştım ki kolumdan tutmasıyla inledim. Dünden kalan darbelerden dolayı kolum sızladı. Elini kolumdan hızla çekti

"Affedersiniz"

Boşluğuma denk gelerek

"Önemli değil alışkınım" dedim.

Gerizekalı Akşın adama dediğine bak alışkınım ne ya bu adam seni bırakır mı şimdi elli tane soru sorar.

Kaşları çatıldı ve gözleri ile bana dik dik bakarak,
"Alışkınım derken?"

Sıçtık

"Ş-şey ben biraz sakarımda o yüzden sürekli bir yerlerime bir şey olur"

Hee adamda yiyecek zaten. Bunun üzerine

"Yedim say... Seni gideceğin yere bırakmamı istermisin?" dedi.

"Hayır benim kendi aracım var" diyip elimle arabamı gösterdim. Anladım derecesine kafasını salladı bir kaç saniyelik bakışmayı telefonum bozdu

Ekranda babam yazısını görünce bir an tedirgin oldum ve kendimi toparlayıp hemen telefonu açtım.

"A-alo'

"Nerdesin lan sen!"

Sesindeki öfkeyi fark edince sert bir şekilde yutkundum ,bu akşam da rahat uyuyamayacağımı anladım

"D-dışarı çıkmıştım..."

"Dışarı çıkmış mış çabuk eve dön. Akşam misafirlerimiz olacak. Onlar gelene kadar o morlukları kapatıyorsun anlaşıldı mı?!"

Ellerimi sıkıca yumruk yaptım

"İnsan kendi yaptığından utanır mı babacığım?"

Nefes alışverişleri hızlandı daha çok sinirlendiğini anladım.

"Dediklerini yanına bırakmayacağımı biliyorsun değilmi kızım"

Bir an bana ve kardeşime yapabilecekleri geldi ve ani korkuyla;

"Ö-özür dilerim baba"

Keyfi yerine gelmişti , o her zaman ki iğrenç kahkasını attı.

"Aferin sana çabuk eve gel ve hazırlan!"

"Hemen geliyorum".

Telefon kapanır kapanmaz telefonu yere fırlattım, çığlık attım. Arkamı dönünce bir çift göz görünce bir an afalladım. Onun burda olduğunu unutmuştum hızla arkama dönmeden arabama doğru ilerledim.