02.10.2022
BÖLÜM ŞARKISI
PERDENİN ARDINDAKİLER- ANKARAYLA BOZUŞURUZ
🎆
Ruhum yaralıydı.
Ruhumu yaralayan bendim.
"Kız ben sana bir daha buraya adımını bile atmayacaksın demedim mi! Git defol oğlum senin yüzünden bu halde! Bırak artık bizi sal bizi, sal" Hâlâ ilk günkü gibi içi parçalanırcasına ağlayan kadınla gözümden bir damla daha yaş düşmüştü.
"Git!"
Adım atmadan geriye döndüm. Başka ne yapacaktım ki?
Hastaneden çıkıp yere çöktüm. Her şeyi mahvetmiştim.
Son bir yılımızı mahvetmiştim, Hem de saçma sapan bir şaka uğruna.
O günün bir saniyesini bile unutmazken, kalbimin acısının geçmesinin imkanı kalmıyordu.
Berkin.
Ulaş Berkin.
Hayatını kararttığım o günün tek sorumlusu bendim.
Çalan telefonumu uçak moduna alıp çantama geri attım. Arabaya binip gaza bastım, yiyeceğim ceza umurumda değildi. Nereye gittiğimi bilmeden sürüyordum, birden durdurdum arabamı.
Ben ne yapıyordum?
🎭
"Arıyorum kızlar! Arıyorum!" hepsi bir ağızdan ara derken bende dediklerini yaptım.
"Alo! Alo Ulaş! Yardım et lütfen, yardım et!" dedim role girerek.
"Lan! Alo! iyi misin sevgilim noldu?" dedi panikle. Yerdim ben bu çocuğu.
"Ahsen! sana diyorum noldu bebeğim!" sesinden koştuğunu anlamıştım, ne yapıyordu bu?
"Ulaş! Yanıma gel kovalıyor lütfen yanıma gel..."
"Nerdesin Ahsen! Hemen geliyorum söyle." dedi arabanın sesini duydum o an.
"Çıkıştaki orman! İmdat. Gelme yalvarırım git!" rolüme fazla kaptırmıştım kendimi nasıl bir şeydim böyle!
"Geliyorum Sevgilim sakın kapatma. Sakın!"
"A-lo..Ulaş...." ve telefonu kapattım. Hemen kızlara döndüm.
"AŞKIM BENİM KURBAN OLDUĞUM" diye başlamıştım övmeye .
Telefonu kapattıktan sonra kızların beni hazırlaması için ayağa kalktım.
Artık doğum günü için hazırlanabilirdim!
-
"Ayy! Su gibi oldun maşallah." dedi ben etrafımda dönerken Selda. Kıkırdayarak baktım tekrar onlara.
"Oldum dimi oldum, oldum."
"Salak mısın kızım olmama şansın yok." dedi Verda.
İkisine de uzaktan öpücük yolladıktan sonra çantamı koluma aldım.
"Ben gider, yarın görüşürüz."
"Demek bugün haber alamayacağız Verda." dedi Selda gülerek.
"Yolarım saçını kız."
"Aynen aşkım, ondan."
"Lan git artık." diyerek beni evden postalayan Verda'ya içimden bolca teşekkür ettim.
Ormana en yakın ev Verda'nın evi olduğundan orada buluşmuştuk. İki dakika yürüme mesafemde olan ormana girdiğimde ortamın güzelliğiyle gülümsedim. Ne güzel hazırlamıştık!
Ulaşın gelmesini büyük heyecanla bekliyordum. Yaklaşmış olmalıydı. Çabucak gelseydi de sarılsaydım kocaman.
Sabırsızca dolanıp duruyordum. Nerede kalmıştı bu çocuk?
Heyecanım hâlâ aynıydı, dinmemişti ve Ulaş daha gelmemişti.
Bekledim.
Gelmedi.
Bekledim.
Yine gelmedi.
Telefon çaldı, bekletmeden açtım.
Ve tüm ışıklar söndü.
"Merhabalar, Ulaş beyin son konuştuğu numara size aitmiş. Ulaş Bey trafik kazasında ağır yaralı bulundu, acilen hastaneye..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALP ŞARKISI
Teen Fiction"S-sen? Git inanmıyorum artık git. Git!" Sessizce yüzüme bakmaya devam etti. Görmemeliydim, sürekli onu yanımda görmemeliydim. Deliriyor muydum? Belki de evet. "Gerçek değilsin git lütfen git sen değilsin..." Ağlamaya devam ettim. "Gerçeğim." dedi s...
