Siz: Az kaldığını biliyorum.
İletildi
-
Huzur bir çok şey olabilirdi.
Bazen aile, bazen aşk, bazen para, bazen okul, bazen yemek, bazense sessizlik.
Benim huzurumda kendi sessizliğimdi.
Çıkmaza girdiğimde susardım. Konuşarak çözülmezdi, kimse anlamazdı. Oturduğum kayalarda yerime biraz daha yerleştim. Dalgaların hırçın sesi, Ay'ın suya yansıması huzur veriyordu.
Dudaklarımın arasında olan sigaradan bir nefes daha çektim. İçmemem gerektiğini biliyordum. Ulaş olmadan içmezdim.
Uykum gelmişti ama iyi hissediyordum. Saat epey ilerlemiş etrafta kimse kalmamıştı.
Çok özlemiştim Ulaş'ı.
Çok seviyordum Ulaş'ı
Hâlâ çok seviyordum Ulaş'ı.
Elimdeki izmariti fırlatırken gözlerimi kapattım.
Düzelir miydik?
Düzeltebilir miydim?
"Neyi düşünüyorsun?"
"Seni."
"Anladım."
Ne?
Kapalı gözlerimi açtım aniden. Tekrar mı rüya görüyordum?
"Ne oluyor?" dedi gözlerimin içine bakarak. Ellerimi uzattım düşünmeden, gerçekten burada mıydı?
"Sen..." gözlerimden yaşlar gelmeye başlamıştı.
"Evet ben?"
S-sen? Git inanmıyorum artık git. Git!" Sessizce yüzüme bakmaya devam etti.
Görmemeliydim, sürekli onu yanımda görmemeliydim. Deliriyor muydum? Belki de evet.
"Gerçek değilsin git lütfen git sen değilsin..." Ağlamaya devam ettim.
"Gerçeğim." dedi sadece. Sesi tüylerimi ürpertiyordu.
"Rüyan kadar gerçek." Ağlamam durdu.
Deliriyor muydum? Hayır.
O buradaydı.
🎇
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALP ŞARKISI
Novela Juvenil"S-sen? Git inanmıyorum artık git. Git!" Sessizce yüzüme bakmaya devam etti. Görmemeliydim, sürekli onu yanımda görmemeliydim. Deliriyor muydum? Belki de evet. "Gerçek değilsin git lütfen git sen değilsin..." Ağlamaya devam ettim. "Gerçeğim." dedi s...
