Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bakin bu iki saniye oncenin ssi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bu da 4 ekimin SIMDI NIYE SIZE HER GUN TESEKKUR EDIYOM ANLADINIZ MI COK MUTLU OLUOM
bu arada andaval oldugum icin ooh yarin sinav da yok diyerek bundan onceki bolumu yazip atmistim ertesi gun kimya sinavi oldum bruh moment oyle bir andir ki
neyse allahtan kimyam iyi guzel gecti
yorumlar da 1K'yi gecmis tesekkur ederim!!☹️☹️ama☹️☹️AMA
satir arasi yorumlar cok az ozellikle de duzyazi olan bolumlerde😔😔😔
duzyazilarda fazlasiyla zorlaniyorum cunku real life insanlari kendi kafamda kurdugum dusuncelerle size sunmak bana nedensizce cok zor geliyo onun aksine textingler direkt arkadaslarimla konusmalarim gibi oldugu icin gule eglene yaziyorum fark ettiyseniz duzyazi bolumler cogunlukla olaylarin oldugu bolumler oluyo
ve ben de kitap hakkinda (ozellikle duzyazi bolumler) ne dusundugunuzu deli gibi merak ediyorum ve HER TURLU elestiriye acigim haberiniz olsun
iyi okumalar😓❤️🩹
#
"anne, tamam..." annesinin telefonda bitmek bilmeyen konuşması minho'yu baydırmıştı. jisung acil bir yardım gerektiğini söylemişti ve oraya yetişmesi gerekiyordu ama annesi bu konuda ona hiç yardımcı olmuyordu.
"anne yemin ederim anladım. yalnız şey, benim gitmem lazım." minho bir çırpıda konuşurken aynı zamanda korkmuştu. annesine resmen sus mesajı veriyordu ve telefon karşısındaki büyüğünün sessizliğinden bu mesajı gayet net bir şekilde anladığı anlaşılıyordu.
"o han çocuk mu çağrıyor?" annesinin jisung'a sesleniş şekli onu güldürürken, onu geçiştirdiğine nasıl kızmadığı minho'yu şaşırtmıştı.
