Unicode version
🎀မချစ်တတ်တာလား....မချစ်ရဲတာလား...မချစ်နိုင်တာလား🎀
အပိုင်း ၁၇
ချွတ်။
ခြေသံ။ ညဉ့်နက်ဆတ်ခနဲနိူးလာသည်။ သူမ ရင်ခွင်ထဲတွင်တော့ တိမ်ညိုလေးအိပ်ေနသည်။ကလေးဆိုတော့ ဘာမှသိသေးတာမဟုတ်။
မီးရောင်နည်းနည်းလေးမှမရှိ ။ ဒါပေမယ့် ခြေသံကြောင့် သူမ နည်းနည်းတော့ ကြောက်မိသည်။
"ကျွီ။"
တံခါးပွင့်လာသည်။ သူမငြိမ်ကုတ်နေတော့
"ညဉ့်နက်"
ခွန်နောင်ပဲ။ သွားပြီပေါ့။ ဒါဆို။
"ဒီမှာလာပုန်းနေတာလား။ ဦးလေးတို့မင်းတို့ကိုသဘောတူလိုက်ပြီလေ"
"ဟင်..."
တိမ်ညို မျက်လုံးပွင့်လာသည်။
"ဟုတ်တယ်။ ဒါကြောင့်တစ်ရွာလုံးမင်းတို့နှစ်ယောက်ကိုလိုက်ရှာနေကြတာ"
"တကယ်လား"
"ဟူတ်တယ်။ ပြန်ရအောင်။ တခြားလူတွေတွေ့သွားရင်မင်းတို့ကိုတမျိုးမြင်ကုန်လိမ့်မယ်"
တိမ်ညို က
"တကယ်လား။အကို။ တကယ်ဖေဖေသဘောတူလိုက်တာလား။ ညီမအိမ်ကထွက်လာတော့ ဖေဖေသဘောမတူဘူးလေ"
"အကိုညီမလေးကိုမလိမ်ပါဘူး။ ခဏနေဦးလေးတို့ရောက်လာတော့မယ်။ မနက်ဖန် ညဉ့်နက်ကဗျာနဲ့ သူ့အဖေ လာတောင်းလိမ့်မယ်။ ညီမလေးအိမ်ပြန်လိုက်ခဲ့တော့...."
တိမ်ညိုအရမ်းပျော်သွားသည်။ တကယ်ပဲလား။
"ညဉ့်နက်။ ဖေဖေကသဘောတူလိုက်ပြီတဲ့သိလား။ ဖေဖေသဘောတူလိုက်ပြီ။ အရမ်းပျော်တာပဲ"
ထိုအချိန် ညဉ့်နက်မပျော်နေတာကိုသူမသတိမထားမိပါ။မခွဲရတော့ဘူးထထင်ပြီး သူမအရမ်းပျော်နေခဲ့တာ။
"ညီမလေး။ပြန်လိုက်ခဲ့တော့နော်...."
"ညဉ့်နက် ဒါဆို တိမ်ညိုပြန်မယ်နော်...မနက်ဖန် ဆက်ဆက်လာခဲ့နော်"
ဆိုတော့ ညဉ့်နက်သူမလက်ကိုဖမ်းဆွဲပြီး
"မသွားပါနဲ့လား။တိမ်ညို" တဲ့။ ညဉ့်နက် ဘာကြောင့် အခုလို ဆွေးနေတဲ့ပုံစံဖြစ်နေလဲ သူမနားမလည်ဘူး။
YOU ARE READING
မချစ်တက်တာလား မချစ်ရဲတာလား မချစ်နိုင်တာလား (GL)
Ficción Generalတိမ်ညိုအမုန်းနဲ့ညဉ့်နက်ကဗျာတို့ရဲ့ဘဝဇာတ် ကြောင်း။ ငယ်ရွယ်စဉ်ကသံယောဇဉ်တပိုင်းတစ နောက်တချိန်ပြန်တွေ့တဲ့အချိန်မှာတော့........ Own Creation by me.
