...ZORLA EVLİLİK ...(1) ♣ (Düzenlenmekte)

(Z.E) 15.bölüm

EMRE'DEN DEVAM 

Hızlıca yanına koştum ve kucağıma aldım. Koku beni boğuyordu ama umrumda olan sadece ve sadece Cemre'ydi. Hayır hayır lütfen Cemre dayan lütfen !  Hızlıca tuvaletten çıktım ve öksürerek yangınlardan uzak durarak  koridorda ilerledim.  Bir anda  önüme  yandaki panolardan biri düştü. Stresle Cemre'yi koruma amaçlı kendime daha çok bastırdım ve bir adım geri gittim . Sonra panonun üstünden atlayıp çıkışa koştum.  Kendimi kötü hissediyordum. Öksürmem dahada çoğalmıştı . Cemre'yi kucağımda zor tutuyordum . Okuldan çıktım ve bahçede ilerlemeye çalıştım. Bahçeye vardığım da  sağlık ekipleri geldi ve Cemre'yi kucağımdan aldı.  O anda yere düştüm ve gözüm kapandı .

......................................................

Uyandığımda Annem ve babam birde Elif yanımdaydılar . Babam telaşlı bir halde  ayağa kalktı . ''Uyandı '' dedi.Ne olmuştu ? Cemre neredeydi ? Annem elimi tutup  gülümsedi. '' Oğlum iyi misin? Çok endişelendim. '' dedi. Annemin tek sorunu estetik sanırdım. Bunların benimle ilgilenmesi için kaza veya zarar görmem mi gerekiyor ?

 Gözümü  hafif açıp öksürerek  etrafa baktım. '' Cemre nerede ? ''.  Babam   üzüntülü bakış atıyordu.  Ne?  Cemre'ye ne olmuştu ?.

'' Cemre'ye bir şey mi oldu söyleyin ... hemen söyleyin ?'' diye sinirle ayağa kalktım . Kolumdaki  serum ayağa kalkmamla aniden kolumdan çıktı ve çok tiz bir acı çektim.Tam gidecektim  ki babam kolumdan tuttu. '' Ne yapıyorsun?  Serumu çıkarmamalıydın ! '' dedi bağırarak . Ona şaşkınca bakıyordum. Ne diyordu bu ? Cemre neredeydi ... ne yapıyordu .. hiç bir fikrim yoktu . Şuan tek düşündüğüm şey Cemre'nin iyi olmasıydı. Kafasının arkası yarılmıştı. Canı acımış mıdır kafasının arkasını doktorlar  düzeltirken ?

''  Baba  ben önemli değilim .. Cemre'yi görmeliyim. '' dedim ve hızlıca odadan çıktım.  Koridorda koşarken   doktor  kolumdan tuttu. ''Daha iyileşmedin delikanlı . Yerine dönmelisin. '' dediğin de kolumu ondan çektim.Beni anlamıyorlardı. '' Cemre nerede !  iyi mi ? '' diye sordum alel acele. 

'' Sen neyisin bilmiyorum ama  hala muayene de. İyi mi ? kötü mü? bilemiyorum. Onun doktoru farklıydı. Çok fazla duman çekmiş içine ve kafasına ağır bir darbe almış .... sonucu ne olur bilmiyorum .. ama iyi edeceğiz .Merak etmeyin.'' dedi . Ah ciddi mi bu ? . Düzgünce anlatsın işte. İyi mi kötü mü?. Neden o kadar uzatıyor ki ? Stresten anlamamıştım dediğini. İyi bir şey mi demişti şimdi ? "' Onun yanına gitmeliyim ! '' diye bağırdım . Anlamıyorlardı ..

'' Olmaz seninde dinlenmen lazım. Daha iyileşmedin. Serum yemelisin. '' dedi doktor . Umursamayıp bir adım attım. Omzumdan doktora baktım. '' Onu görmezsem öleceğim ama !'' dedim. Evet ağlıyordum.. ilk kez ağlıyordum . Canım çok acıyordu . Ona ne olacaktı ? Bir şey olmazdı değil mi ?  Kalbim yokmuş gibi hissediyordum  . Ona bir şey olursa kendimi asla affetmezdim ve bunu ona yapanı gebertecektim . Hızlıca muayene odasına ilerledim.  Önünde Yusuf bey ve karısı vardı. Yanına hızlıca ilerledim. Kolumdan kan akıyordu. Ama umurum da değildi.  Yusuf bey ve karısı ağlıyordu . Yusuf bey beni görünce bana yaklaştı ve elini omzuma atıp ağlamaya devam ettiler .

''   İki gün uyanamadınız .. "

Gözlerimi kocaman açtım." İki mi ? İki gündür uyuyor muydum ?" dedim şaşkınca.

Kafa sallayıp camdan Cemre'ye baktı. " Sen uyandın .. ama kızım uyanamadı. Uyanır değil mi ?" dedi Yusuf bey.

'' İçeri gireceğim . İyileşecek  Cemre ... elini tutarsam iyileşir. Beni hisseder . '' dedim ve kapıyı açtım . O anda içeriden  iki hemşire gelip beni önlediler .Hay si...