Bir dakika Yedi ay

Geri dönüş

Hasteneden çıkmıştı artık yine hayatı bir bocalama evresine girmişti. Aylardır görmediği sadece sesleriyle hayalini yaşattığı karanlık bir çatı katı odasından yolculuk vakti görünüyordu. Yağmurluydu hava tüm eşyalar dakikalar arasındaki o koca dünyada toparlanı vermişti. Alt yapısı olmayan bu şehirde (Denizli) her şey gün yüzünde akıyordu resmen insanları günahlarından arındıran o yağmur aldığını herkese göstere göstere akıyordu haliyle. Tüm gerçekler bir ayna gibi yansıyordu gözlerine. Bir taksi gelmişti sıra otogara gitmekteydi her insanın bir yere gitme umuduyla oturdukları o giden hapisanelere bindikleri yere. Yağmur bildiğin tükürüyordu. Yılbaşı olmasıda ayrı bir zorluktu herkes ailesiyle ve o tek başına gidiyordu geri saran 14 saat hiç olmayan umutlardan arından yollar sabaha validesine sarılarak başlayacağı bir sabah bekliyordu onu her şey karmakarışık bir halde devam ediyordu. Tanrı ya bu selamı bile verilen insanları ayıran ve birleştiren. Bu sefer rüzgarı onun ardından estiriyordu...