𝑪𝒐𝒎𝒆 𝑩𝒂𝒄𝒌 𝑻𝒐 𝑴𝒆. [𝓵𝓪𝓭𝔂𝓷𝓸𝓲𝓻]

Κεφάλαιο 7: Που Είναι Ο Γάτος;

"Όχι!" Με σπρώχνει ελαφρά και προσγειώνομαι απότομα από το συννεφάκι μου. Τι έπαθε;
"Αυτό ήταν λάθος!" Σηκώνεται όρθιος και πάει παραπέρα. Πηγαίνω κοντά του.
"Δεν μπορώ να σε φιλήσω και μετά να φύγω!" Ξανά λέει και χαμηλώνω το βλέμμα του. Στο πρόσωπο του μπορώ να διακρίνω την νοσταλγία που νιώθει.
"Cat Noir, θέλεις πραγματικά να φύγεις;" Τον ρωτάω διστακτικά και αναστενάζει.
"Δεν... Δεν ξέρω..."
"Που θα πας;" ρωτάω χωρίς να το σκεφτώ.
"Νέα Υόρκη."

Αφήνω ένα γελάκι μιας και οι αναμνήσεις ξεπετάγονται, ευχάριστες και δυσάρεστες. Εκείνη η μέρα ήταν καταστροφική... Σχεδόν τσακώθηκα με τον Cat Noir και πήγα να τον χάσω, το Παρίσι ήταν κατεστραμμένο και απροστάτευτο, πολεμήσαμε κακούς και στην Νέα Υόρκη.

"Είναι ωραία εκεί." Τον ξανά κοιτάζω και ανασηκώνει τους ώμους του χωρίς να δώσει κάποια απάντηση.
"Ξέρεις, τώρα που νικήσαμε τον Hawk Moth, μπορούμε να αποκαλύψουμε τις ταυτότητες μας." Του εξηγώ και γυρνάει να με κοιτάξει.
Αν ξέραμε ο ένας την ταυτότητα του άλλου, η επικοινωνία μας θα ήταν ποιο εύκολη, όπου κι αν ήμαστε.
"Λυπάμαι αλλά... Αυτήν την φορά δεν νιώθω εγώ έτοιμος..."
Το κατανοώ και οφείλω να το σεβαστώ όπως έκανε κι εκείνος.
"Δεν πειράζει. Όμως για να ξέρεις, δεν πρόκειται να σε κρίνω για το ποιος είσαι πραγματικά."
"Lady μου πότε δεν θα έκανες κάτι τέτοιο και το ξέρω απλά... Δεν θέλω να με λυπάσαι."

Το τελευταίο το είπε πολύ σιγά, ίσα που ακούστηκε η φωνή του.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοεί.
Να τον λυπάμαι για ποιον λόγο;

Αποφασίζω να μην τον ρωτήσω, για να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση.
Πηγαίνω κι άλλο κοντά και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από την μέση του.
"Μία αγκαλιά δεν πειράζει, έτσι;" Του λέω και γελάει λίγο πριν με αγκαλιάσει και εκείνος.

Δεν θέλω να φύγει...

Το κεφάλι του αγγίζει το δικό μου και με τον αντίχειρα του χαϊδεύει τον ώμο μου τρυφερά. Νιώθω την ανάσα του στα μαλλιά μου.
"Τουλάχιστον... Θα έρχεσαι στο Παρίσι καμία φορά;" Τον ρωτάω και γελά λίγο πάλι.

Έχει όμορφο γέλιο.

"Φυσικά Lady μου."

Με κράτα ποιο σφιχτά τώρα και χαμογελάω.

Τουλάχιστον θα τον ξανά δω...

༺༻

Η Alya με καρφώνει υπερβολικά πολύ με το βλέμμα της που αρχίζω να νιώθω άβολα. Δεν λέει όμως τίποτα και αυτό με φρικάρει ακόμα περισσότερο. Ξέρω όμως τι είναι αυτό που περιμένει να ακούσει.
"Εντάξει ναι τον φίλησα!" Φωνάζω τελικά.
"Ναι!" Φωνάζει. Αυτό θα ήταν σίγουρα πολύ καλή είδηση για το Ladyblog αλλά δεν θα τη αφήσω να μας κάνει βούκινο.

Είχα πει στην Alya πως ο Cat Noir είχε φύγει από την πρώτη μέρα, δηλαδή από την στιγμή που κατάλαβα πως δεν πρόκειται να ξανά εμφανιστεί σε περιπολία. Θα το καταλάβαινε σίγουρα μόνη της αν δεν της το έλεγα μιας και έκλαιγα. Δεν μπορούσα - ακόμα δηλαδή- να καταλάβω γιατί δεν μου είπε τίποτα. Συνεργάτες δεν ήμαστε; έπρεπε να μου πει πως θα φύγει! Μήπως όμως... Φοβόταν μην του ζητήσω πίσω το δαχτυλίδι;

Στην Alya είπα πως ο Cat Noir επέστρεψε, όμως όχι λεπτομέρειες.
Σήμερα όμως το πρωί, με είδε που ήμουν μαζί με τον Cat Noir αγκαλιά, έτσι έπρεπε να έρθει από εδώ για να πάρει πληροφορίες.
"Άρα τα έχετε;" Ρώτα όλο ελπίδα.
"Όχι" ανασηκώνει το ένα φρύδι.
"Δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου; εκείνος πέθαινε για σένα, κυριολεκτικά!" Με κοιτάζει έκπληκτη με γουρλωμένα μάτια.
"Ακόμα με αγαπάει." Της λέω και φαίνεται να ηρεμεί λίγο.
"Κατάλαβα!" Χτυπάει τα χέρια της μεταξύ τους.
Φοβάμαι τι θα ακούσω.
"Δεν του είπες πως τον αγαπάς και εσύ!"

"Όχι όχι, του το είπα, όμως ήμουν μεθυσμένη, πιάνεται;" ρωτάω.
"Είστε βλαμμένα και τα δύο; Αφού είστε ερωτευμένοι μεταξύ σας!" Μου φωνάζει και αναστενάζω.
"Θα φύγει πάλι Alya." Σκύβω το κεφάλι. Κατάλαβε πως αυτό είναι ένα πρόβλημα.
"Και πιθανόν δεν θα μου πει πάλι τίποτα! Θα φύγει μέσα στην νύχτα λέγοντας μου απλά να προσέχω, όπως τότε! Δεν θα με αφήσει να του πω αντίο και μπορεί να μην τον ξανά δω πότε!" Αρχίζω το δράμα μου και η Alya με πιάνει στοργικά από τον ώμο.
"Ναι το ξέρω, το κάνει γιατί δεν θέλει να με στεναχωρήσει αλλά το να εξαφανίζεται έτσι με κάνει ακόμα χειρότερα!" Συνεχίζω.
"Μήπως πρέπει να του μιλήσεις γι' αυτό;" Με ρωτάει.

Πρέπει;

Ναι μάλλον πρέπει.

Η αλήθεια είναι πως δεν τον ρώτησα ποτέ φεύγει, μόνο που θα πάει ξέρω.

"Έχεις δίκιο, πρέπει να του μιλήσω. Γιατί αν ξανά φύγει έτσι, θα του ξανά ρίξω χαστούκι με το που τον δω και μετά θα τον αγκαλιάσω!"

Η Alya γελά λίγο αυτήν την φορά.

"Έλα κρίμα είναι μην τον χτυπήσεις." Μου λέει και την κοιτάζω.
"Θα το σκεφτώ."

Ξανά γελάει με αυτό.

"Λοιπόν, πρέπει να φύγω, θα τα πούμε!" Λέει λίγο βιαστικά κοιτάζοντας την ώρα στο τηλέφωνο της.

Πλέων βρίσκομαι μόνη στο δωμάτιο μου.

Εντάξει, όταν ξανά συναντηθώ με τον Cat Noir θα τον ρωτήσω σε πόσες μέρες φεύγει, πιστεύω πως θα μου πει.

Τις επόμενες 3 μέρες δεν μπόρεσα να επικοινωνήσω με τον Cat Noir και ο φόβος του να έφυγε κρυφά ξανά γεννιέται.

Από συγγραφέα:

Γειά σας!!!

Τι κάνετε;

Λοιπον, πριν λίγο συνειδητοποίησα πως η θεία του Adrien, Amelie μένει στο Λονδίνο και όχι στην Νέα Υόρκη που έχω γράψει εγώ στο βιβλίο.

Αρα σε αυτήν την ιστορία ας υποθέσουμε πως η Amelie μένει στην Νέα Υόρκη και όχι στο Λονδίνο 😂👌

Αυτά είχα να πω.

Bye❤️