𝑪𝒐𝒎𝒆 𝑩𝒂𝒄𝒌 𝑻𝒐 𝑴𝒆. [𝓵𝓪𝓭𝔂𝓷𝓸𝓲𝓻]

Κεφάλαιο 2: Ξανά μαζί, αλλά για πόσο;

Τα μάτια της γυαλίζουν και γεμίζουν με δάκρυα, όπως και τα δικά μου.
"Lady μου..." Χαμογελάω λίγο και με κοιτάζει θυμωμένη πλέων.
"Ηλίθιε!" Μου φωνάζει και μου ρίχνει χαστούκι. Εντάξει, δεν την αδικώ.
Πάει να φύγει αλλά πιάνω το χέρι της.
"Περίμενε, σε παρακαλώ." Της λέω και με κοιτάζει. Δαγκώνει τα χείλη της και αρχίζει να κλαίει.
"Με άφησες μόνη χωρίς να πεις ένα αντίο! Γιατί με εγκατέλειψες!;" Μου φωνάζει κλαίγοντας και την κοιτάζω γνωρίζοντας πως έχει όλα τα δικιά του κόσμου.
"Δεν ήσουν μόνη." Διευκρινίζω.
"Εγώ εσένα ήθελα!" Απαντάει και την κοιτάζω έκπληκτος.
Εμένα;
"Γιατί έφυγες;" Λέει σιγανά και βλέποντας την έτσι μου έρχεται κι εμένα να βάλω τα κλάματα.
"Σε παρακαλώ, μην κλαις." Της λέω και πάω να αγγίξω το μάγουλο της αλλά απομακρύνετε.
"Γιατί έφυγες;" Επαναλαμβάνει και καταλαβαίνω ένα δάκρυ να κυλά στο μάγουλο μου, το σκουπίζω αμέσως.
"Δεν γινόταν να μείνω άλλο εδώ." Της απαντάω και καλύπτει με τα χέρια της το στόμα της ενώ κλείνει σφιχτά τα μάτια της. Πλησιάζω και την αγκαλιάζω. Παρόλο που άρχισε να με χτυπά στην πλάτη να με βρίζει και να με απειλεί, κατέληξε να με κράτα σφιχτά κοντά της και να κλαίει. Καθόμαστε κάτω σιγά σιγά, χωρίς να την βγάλω από την αγκαλιά μου.
"Ηρέμησε..." Της λέω ήρεμα και χαϊδεύω τα σκούρα μαλλιά της.
"Είμαι εδώ τώρα."
Σκύβω το κεφάλι μου και ακουμπάω το δικό της. Τα χέρια μου χαϊδεύουν την πλάτη και τα μαλλιά της.

Δεν έχει αλλάξει πολύ... Τα μαλλιά της είναι ακόμα πιασμένα κοτσιδάκια αν και έχουν μακρύνει. Αμφιβάλω όμως αν έχει πάρει άλλο ύψος από τότε που έφυγα. Ή εγώ έχω ψηλώσει πολύ και μου φαίνεται έτσι ή η Ladybug είναι 1.60 με το ζόρι. Όμως... Μου αρέσει που είναι έτσι μικροσκοπική. Το πρόσωπο μου φωτίζεται. Με την Ladybug έχουμε λίγους μήνες διαφορά... 3 για την ακρίβεια. Οπότε... Αφού τα γενέθλια μου ήταν πριν λίγες μέρες... Αυτό σημαίνει πως η Ladybug είναι ακόμα 17. Χαμογελάω πονηρά και την βγάζω από την αγκαλιά μου.
"Μάντεψε ποιος ενηλικιώθηκε." Της λέω και με κοιτάζει με απορία.
"Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;" Την ρωτάω.
"Μπορείς να μπαίνεις σε κλαμπ;" Γελάω λίγο με την απάντηση της.
"Ναι, αλλά δεν εννοούσα αυτό. Εννοούσα πως τώρα πρέπει να σε προσέχω, επειδή είσαι ακόμα ένα ανήλικο μικρό αθώο κοριτσάκι." Πειράζω την μύτη της και γελάει.

Πόσο μου έλειψε το γέλιο της.

"Αυτό το έκανες πάντα ανεξαρτήτως ηλικίας." Μου απαντάει και καταλαβαίνω πως έχει δίκιο.
"Ναι αλλά τώρα θα έχω έναν λόγο παραπάνω." Της απαντάω.
"Μου έλειψαν τα αστεία σου." Μου χαμογελάει και την πλησιάζω.
"Μόνο τα αστεία μου σου έλειψαν, όχι τίποτε άλλο;" Την ρωτάω ενώ τα πρόσωπα μας απέχουν ελάχιστα.
"Η αλήθεια είναι πως δεν μου έλειψε μόνο αυτό."

Τα μάγουλα μου κοκκινίζουν πάρα πολύ. Τόσο κοντά της δεν έχω ξανά έρθει. Και αυτό το βλέμμα της... Σε κάνει να θες να την πάρεις και να την φιλήσεις μέχρι που να μην μπορείς να αναπνεύσεις. Γαμώτο θέλω τόσο άσχημα να την φιλήσω. Να αισθανθώ τα χείλη της πάνω στα δικά μου.
"Τι σκέφτεσαι μικρό γατάκι;" Με σταματάει η όμορφη φωνή της και την κοιτάζω.
"Ωπ, λάθος, εσύ είσαι η μικρή μου." Την διορθώνω.
"Είναι 3 μήνες διαφορά!" Διαμαρτύρεται.
"Ναι, αλλά αυτούς τους 3 μήνες εγώ είμαι μεγαλύτερος από εσένα." Της λέω και κατσουφιάζει.
"Μπορώ και μόνη μου να προστατέψω τον εαυτό μου." Μου απαντάει και σχηματίζω ένα χαζό χαμόγελο.
"Ναι, 1,60 με τα χέρια στην ανάταση." Την κοροϊδεύω και γουρλώνει τα μάτια της.
"Αν θες να ξέρεις είμαι 1,60." Απαντάει καμαρωτή και γελάω λίγο.
"Γιατί εσύ πόσο είσαι;" Με ρωτάει.
"1,75 και ξέρεις τι σημαίνει αυτό; ότι για να σε κοιτάξω στα μάτια πρέπει να σκύψω." Με κοπανάει εκεί.

Ladybug.

Έπρεπε να φύγει για να καταλάβω πως τον έχω ερωτευτεί. Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που είχα πάει για περιπολία και δεν εμφανίστηκε ποτέ.
Νόμιζα πως κάτι είχε πάθει, αλλά με τον καιρό σκέφτηκα πως απλά μπορεί να είχε φύγει. Δεν είχα καταλάβει ποιος είναι ο λόγος που δεν με είχε αποχαιρετήσει. Αλλά στην πορεία κατάλαβε πως το είχε κάνει, όμως δεν το είχα καταλάβει τότε.
"Είμαι τυχερός που σε γνώρισα..." Και λόγο πριν φύγει μου είπε να προσέχω. Όμως... Είναι εδώ τώρα, μαζί μου... Μου λέει τα χαζά αστεία του, πως θα με προστατεύει... Με κοιτάζει με αυτό το τελείως χαζό βλέμμα που αγαπώ.

Τον αγαπάω.

Τώρα ξέρω όμως, πως δεν θα φύγει ξανά.

Από συγγραφέα:

Γειαα!!

Δεν ξέρω τι έχω πάθει αλλά τις τελευταίες μέρες μου βγαίνουν τα κεφάλαια λίγο μικρά.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο έχω αλλάξει τα γενέθλια της Ladybug και του Cat Noir. Κανονικά (στην σειρά), η Ladybug είναι μεγαλύτερη 4 μήνες από τον Cat Noir.

Τέλος πάντων έχω αλλάξει αλλά κι άλλα αυτός θα μας πειράξει;😂

Αυτά είχα να πω!

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο!!

Bye❤️