~ Chapter 4 ~

12 2 0
                                    

~~~



Malapit na ang end ng second semester ng school year na ito and we've grown closer kay Lory and sa family niya. I had the opportunity na makilala ang family niya, especially her parents. Despite what our parents said towards her family, it didn't affect on our friendship with her.



She's like a sister to me, knowing na siya ang unang nag-approach sa akin noon, walang makakapagpabago ng isip ko towards her. What our parents had, it wasn't inherited to us.



"So, where would you guys go for this summer? My mom and dad are going to Paris, but I decided to stay behind,"



Nandito kami ngayon sa cafeteria kumakain ng lunch habang nag-uusap about sa kung saan kami magbabakasyon. Naka-akbay ang isang kamay ni Syl sa balikat ni Lory, habang umiinom ng milk tea.



Nakahalumbaba naman si Alex sa table habang nilalaro yung carbonara niya. Binili niya ba 'yun para laruin or kainin? Siniko ko siya sa tagiliran para sitahin sana, nang may lumapit sa amin na tatlong babae. Hindi ko sila makilala dahil hindi pamilyar ang pagmumukha nila.



"Hi Kuya Cade," Bati ng isa na mahaba at wavy yung buhok. Tinitigan ko lang sila bago ibaling sa kinakain kong lasagna ang attention ko. Hindi naman umimik si Alex at hindi na lang pinansin angg tatlo.



"Hi there! I'm Lory, and this is Syl and that girl beside Alex is Selene. May I ask what do you guys need?" I just sat there silently, not minding anything that's going on with them or whatever they are talking about. As long as I'm not involved, I couldn't care less.



May binigay yung isang babae kay Alex, pero imbis na tanggapin niya iyon, binalik lang niya sa kanya. Wala ba 'tong puso? "Sorry, but I'm not interested with that. I appreciate your admiration towards me but I'll have to turn you down. I'm really sorry,"



Nag-sorry din yung mga girls sa pag-istorbo nila sa amin bago sila umalis at hayaan kami sa ginagawa namin. "Dude, sana tinaggap mo na lang 'yung chocolates! KitKat pa naman, eh."



Umirap lang kami sa sinabi ng kambal ko, he's such an idiot and iyon pa talaga ang na-isip niya? Binigay ko na lang sa kanya yung pagkain ko na tinanggap naman ng loko.



After ng break, bumalik kami sa classroom for our next class. Wala din naman na kaming gagawin kaya halos puno ng students sa hallway, sa field, and maingay ang bawat classroom na nalalagpasan namin. Nagulat na lang ako nang may humila sa akin palapit sa kanila.



"Quit daydreaming, Selene. You almost hit the wall dummy," I looked up and it was Alex. His perfect blue eyes staring to mine, his left hand on my waist while the other still held my hand. I held my breath as I feel the butterflies in my stomach starts fluttering.

Memory of the EveningTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon