Sevgili Sicheng'im,
En çok gülümsemeni özledim...
Çünkü sen gülünce dünya daha güzel bir yer oluyor, benim arsız kalbim neredeyse ağzımda atıyordu.
Hatırlıyor musun bilmiyorum ama bir keresinde öyle güzel gülümsemiştin ki kalbimin atış sesleri boş odada yankılanmıştı. Sonra dakikalarca buna kahkaha atmıştın. O yüzden arsız kalbime teşekkür ediyorum. Senin dakikalarca gülmene şahit olmamı sağladığı için.
Sen gittin gideli kimseler gülümsemiyor, dahası kimseler sen gibi gülemiyor. Annem benim de gülmeyi unuttuğumu söylüyor.
Gülmek ne demek ki?
Sen artık bu dünya da gülümsemeye devam edemeyeceksen benim ne haddime ki?
Hala her bahar gülüşlerini duyar gibi oluyorum...
Yoksa sevgili Sicheng'im baharı sen mi getiriyorsun dünyaya?
-halloman
