Yuta o sabahta yine grup arkadaşlarının zoru ile kalktı.
Etrafına bakıp odayı ve solunu kontrol etti.
Boştu.
"Yine..." diyerek mırıldandı.
Yine kabus değildi...
Biricik sevgilisinin olmadığı bir sabaha daha yalnız uyanmıştı.
Her sabaha bu sefer kabus olduğu ortaya çıkacak diyerek uyanmaya devam ediyordu.
Her ne kadar hepsinin sonu kırık gözyaşları ve yatağın boş olan sol tarafı ile bitiyor olsa bile Yuta onun yokluğunu kabul etmemeye her sabah olduğu gibi yine devam edecekti...
"Yanımda olmadığın her an hayatımdan biraz daha nefret ediyorum..."
