တာဇံ

Part 2

"ဝါး..ဒီလိုကျတော့လဲငါ့ချစ်သူကအချောပဲ.."
မှန်ကိုကြည့်ကာကျနလှတဲ့အင်္ကျီအဖြူရောင်ကိုဘောင်းဘီအနက်ရောင်နဲ့တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားတဲ့သူ့ကိုသီဟပြောလိုက်သည်၊
ဒီတော့သူကပြုံး၍နေသည်။
"တာဇံ.."
ခေါ်တော့သူလှည့်ကြည့်သည်။
တာဇံတဲ့..
သီဟသူ့ရဲ့နာမည်ကိုနိုင်ငံခြားထဲကလူရိုင်းလေးရဲ့နာမည်ဖြစ်တဲ့တာဇံလို့သာပေးထားလိုက်သည်။
တာဇံလို့ခေါ်ရင်သူ့နာမည်မှန်းသိ၍လှည့်ကြည့်တတ်သည်ကတော့ထဲမှကတည်းက၊အခုတော့မြို့ကိုပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီလေ..
ကံကောင်းတယ်လို့ဆိုရမလား။လူသူမနီတဲ့ကျွန်းပေါ်မှာသူတို့တစ်လနီးပါးထိနေခဲ့ရပြီကံကောင်း၍ငါးဖမ်းစက်လှေတစ်စီးရဲ့အကူအညီကိုရခဲ့သည်။
တကယ်တော့သူတို့ရောက်နေခဲ့တာထိုင်းနိုင်ငံနဲ့မြန်မာနိုင်ငံကြားကကျွန်းလေးတစ်ကျွန်းပင်။တံငှါသည်တွေဖြစ်ကြတဲ့ကျေးဇူးမိသားစုကထိုင်းငံကပင်ဖြစ်ကြသည်။
ဒီတော့သူတို့ထိုင်းနိုင်ငံသို့သာပါသွားကြသည်။
တံငှါသည်မိသားစုရဲ့အိမ်မှာပဲနေကြပြီးသူတို့ရဲ့ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းကိုကူညီပေးခဲ့သည်။ဒါကတော့အရင်ကပေါ့လေ..
အခုတော့သူတို့အဲဒီမှာမနေကြတော့ပဲဘန်ကောက်ကိုပြောင်းလာကြပြီလေ။အသိတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ပြီးသူ့ရဲ့အကူအညီဖြင့်ပဲတိုက်ခန်းတစ်ခုငှါးပြီးနေကြသည်။သူ့နာမည်ကဇော်ထွန်းတဲ့..
ရန်ကုန်မှာတုန်းကဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာအတူအလုပ်လုပ်ဖူးသည်၊သူဘန်ကောက်ကိုသွားတယ်ဆိုတာသိထားပေမဲ့အခုလိုတွေ့ရမယ်လို့ထင်မထားခဲ့ပါဘူး။
ပြည်ခြားမှာကိုယ့်နိုင်ငံသားချင်းတွေ့ရရင်အကူအညီတွေပေးကြတာသဘာဝဖြစ်သလိုအခုဟာကသူတို့ကမြန်မာနိုင်ငံမှာကတည်းကသိနေကြတာဆိုတော့ဇော်ထွန်းရဲ့အကူအညီတွေအများကြီးသူရသည်။
တာဇံကိုတော့သူငယ်ချင်းလို့ပြောထားပြီးသူကတောင်မှတာဇံကိုကြည့်ပြီးမင်းရဲ့လူကဘယ်နိုင်ငံကလဲဆိုပြီးမေးနေသေးတာ..
အေးလေ..
မေးလဲမေးချင်စရာ၊ဆံပင်လိမ်ကောက်ကောက်နဲ့လေးထောင်ကျကျမျက်နှာ၊အသားအရေကဖြူသလိုနီစပ်စပ်နိုင်၍သူကဂျာမနီနိုင်ငံသားတွေနဲ့တူနေသည်။
သီဟကထိုင်းစကားအနည်းအကျဉ်းတတ်၍ဇော်ထွန်းလုပ်နေတဲ့အလုပ်မှာသူ့ရဲ့အကူအညီနဲ့ပဲအလုပ်ရခဲ့သည်။
အလုပ်ကတော့အထူးအဆန်းမဟုတ်ပါ၊အလှပြင်ဆိုင်မှာသန့်ရှင်းရေး..
အလှပြင်ဆိုင်ဆိုပေမဲ့မြန်မာနိုင်ငံလိုသေးမွှားတဲ့ဆိုင်မဟုတ်ပဲအလှပြင်ဆိုင်အပါအဝင်၊ဒုတိယအထပ်ကSpa၊တတိယအထပ်ကGymရုံဖြစ်သည်။
ထိုတိုက်တစ်ခုလုံးကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရတဲ့အလုပ်သမားတွေဖြစ်ကြသည်။ဇော်ထွန်းကတော့အပေါ်ဆုံးအထပ်ကGymရုံမှာTrainerတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီလေ။
သူလဲအစတုန်းကတော့သန့်ရှင်းရေးဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ပဲဖြစ်ကာထိုင်းစကားနဲ့အလုပ်ကျွမ်းကျင်တာရော၊တာဝန်ကျေပွန်တာရော၊လုပ်သက်ကိုပါကြည့်ပြီးTrainerရာထူးပေးခဲ့တယ်လေ..
သန့်ရှင်းရေးဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ဝတ်စုံကအရမ်းကိုတောက်ပြောင်လွန်းနေတာတော့မဟုတ်ပေမဲ့တာဇံနဲ့ကတော့အရမ်းကိုPerfectဖြစ်လို့နေသည်။
မသိရင်တာဇံကိုတိုက်ပိုင်ရှင်လို့တောင်ထင်သွားနိုင်တယ်မဟုတ်လား..
တာဇံကလဲစကားအများကြီးမပြောတတ်သလိုစကားပြောတတ်တဲ့သီဟကလဲထိုင်းစကားကိုသိပ်မပြောတတ်တော့ထိုဒေသမှာသူတို့က အ နေတဲ့သူတွေလိုသာဖြစ်နေကြသည်။
"ရော့..ဒါလေးဝတ်ထား.."
သီဟကအလုပ်သမားကတ်ကိုသူ့ရဲ့လည်ပင်းကိုစွတ်ပေးရန်ခြေဖျားထောက်ကာခေါင်းမှစွတ်ပေးတော့သူကသီဟကိုစိုက်ကြည့်နေပြီးခါးကိုဖက်ထားလိုက်သည်။
"ဟေး..တာဇံ.."
"ပျွစ်.."
သီဟတားပါသော်လဲသူကငုံ့၍သီဟရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုငုံ့ကာနမ်းလိုက်သည်။လက်များကတော့ခါးကိုဖက်ထားရာမှသူ့ကိုကိုယ်ချင်းဆွဲကပ်ထားလိုက်၍သီဟရဲ့ဖင်ကိုဆုတ်ချေလို့နေသည်။
သီဟလဲသူအနမ်းကိုခဏတော့လက်ခံလိုက်ပေမဲ့လက်တွေကသူ့ဖင်ကိုဆုတ်ချေလာချိန်မှာတော့နမ်းရာမှရပ်ကာတွန်းလိုက်သည်။
"တာဇံ..ငါတို့အလုပ်သွားရမယ်..နောက်ကျနေလိမ့်မယ်.."
"အင်..ဟင်..လုပ်ချင်တယ်.."
သီဟရဲ့သင်ပြမှုနဲ့မြန်မာစကားကိုအနည်းအကျဉ်းပြောတတ်တဲ့တာဇံဟာခေါင်းကိုရမ်း၍စကားကိုမပီတပီလေးပြောနေသည်။
"မရဘူးလေ..အလုပ်သွားရမယ်..ညတုန်းကလဲလုပ်ထားတဲ့ဟာကို.."
"ကိုင်ကြည့်..မာနေပြီ.."
သီဟပြောတဲ့စကားကိုလဲနားလည်တဲ့တာဇံဟာသီဟရဲ့လက်ကိုကိုင်ကာသူ့ရဲ့ပေါင်ကြားကဘောင်းဘီပေါ်ကိုကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
အတွင်းခံရော၊ဘောင်းဘီပါဝတ်ထားပေမဲ့သူ့ရဲ့လီးကြီးကတင်းကားကာဖောင်းထွက်နေသည်ကိုစမ်းမိသည်။ဒီတော့သီဟပြုံးလိုက်ကာ..
"ဟိုရောက်မှအိမ်သာထဲသွားပြီးဒီလိုလုပ်လိုက်.."
သီဟလက်ကိုဂွင်းထုတဲ့ပုံစံလုပ်ကာပြ၍ပြောတော့တာဇံခေါင်းရမ်းကာလက်သီးဆုတ်၍..
"လက်ညောင်းတယ်..အဲဒါလောက်မကောင်းဘူး.."
သီဟရဲ့ဖင်ကိုကိုင်ကာပြောတဲ့တာဇံကြောင့်သီဟတကယ်ရင်ဖိုရပါသည်။တောထဲမှာထဲကသီဟစိတ်မပါတဲ့အခါမျိုးဆိုဒီလိုလုပ်ရတယ်ဆိုပြီးဂွင်းထုတာကိုသင်ပြပေးထားသည်။
"ဒီနေ့မှအလုပ်စဝင်တာ၊နောက်ကျနေရင်တစ်ခါတည်းအထုတ်ခံနေရမယ်..ဒါကိုလိုချင်အလုပ်ဆင်းတဲ့အထိစောင့်.."
"အင်း..စောင့်မယ်.."
သီဟကနားလည်အောင်ပြောရင်တော့သူကလက်ခံပေးသည်။မရည်ရွယ်ပါပဲတွေ့ဆုံခဲ့တဲ့သူ့ကိုသီဟအရမ်းကိုချစ်ပါသည်။
ထိုနည်းတူတာဇံကလဲသီဟကိုအပျောက်မခံတဲ့အထိပင်သံယောဇဉ်ရှိသည်။
သို့ပေမဲ့တာဇံရဲ့လီးကအမြဲလိုလိုတောင်နေကာအမြဲလုပ်ချင်နေတော့သီဟခံရတာပေါ့လေ။ပါးစပ်နဲ့လဲပြီးအောင်လုပ်ပေးရသလို၊လက်နဲ့လဲလုပ်ပေးတတ်သည်။
အမြဲလုပ်ချင်နေပေမဲ့တစ်ရက်ကိုတစ်ခါသာလုပ်ရပြီးသီဟရဲ့စကားကိုသူနားထောင်သည်။
တာဇံကိုသူကလွဲပြီးဘယ်သူနဲ့မှလုပ်နေတာကိုသီဟမကြိုက်ပါ၊ဒါကြောင့်လဲတာဇံကိုသီဟသွားလေရာခေါ်သည်။သီဟကိုလဲတာဇံကအပျောက်မခံ..
အပျောက်မခံဆိုတံငှါသည်မိသားစုရဲ့အိမ်မှာနေစဉ်ကသီဟသူ့ကိုစိတ်တိုပြီးထိုအိမ်မှသူ့ကိုထားကာထွက်သွားခဲ့သေးသည်။
အဲဒီအချိန်တုန်းကဆိုရင်တာဇံတစ်ယောက်ငိုကာသီဟကိုလိုက်ရှာခဲ့သည်။မိုးရွာလဲမနား၊နေပူရင်လဲရှာစမြဲ၊ညမအိပ်ပဲရှာနေခဲ့တော့သီဟသနား၍သူ့ကိုခေါ်ကာဘန်ကောက်ကိုထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
အဲဒီအချိန်တုန်းကသီဟတာဇံကိုဘာကြောင့်စိတ်ပျက်ခဲ့ရတယ်လို့ထင်ပါသလဲ။
ဟုတ်ပါတယ်..
အဲဒါကြောင့်ပါ။
အဲဒီနေ့က...