Close Your Eyes

2.Bölüm

Silah sesleri,kopan çığlıklar ve kolumda hissetiğim el.

İçimdeki büyüyen korkuyla elin sahibine döndüm.Karanlıktı.Fazla seçemiyordum.Tek fark ettiğim siyah saçlar ve bana donuk bakan bir çift gözdü.

Tanrım ne oluyordu?

Nick!?

O an saf korkuyu hissettim.Bir kez daha birini kaybetmeye dayanamazdım.Her zaman her şeyin en kötüsünü düşünmüştüm.Hayat bana iyi düşünmeyi yasaklamıştı.Yani bana göre Nick çoktan vurulup ölmüştü.Düşüncelerimi fark ettiğimde hıçkırarak ağlamaya başladım.

''Sakin olmalısın,fark edecekler,Tanrım sakin ol!''

Kim neyi fark edecekti?Karşımdaki kimdi?

''Sakin sadece sakin ol ve gözlerini kapa''

''Nick içeride ve benden sakin olup gözlerimi kapamamı mı istiyorsun?''

Bana anlamayan gözlerle baktı.''Siktir et,çıkar şimdi''

Siktir mi ediyim?

''Demek is-''

Sözlerini bölen silah sesiydi.Sessizliğe damga gibi gelmiş bir silah sesi.

Kolumdan tutarak hızlıca beni yerden kaldırdı ve sürüklemeye başladı.''Tanrım,niye orada bekliyorsam.Daha ilk günden ölebilirdin.O zaman ne olacaktı?Baban kurtulmadan önce ölüyordun.''

Babam kimden ve neden kurtarılıyordu?Daha ilk gün?

Sokağın ortasında kolumu ondan kurtarıp durdum.''Bak ne olduğunu bimiyorum.Seni tanımıyorum.Sanırım gidip birşeyler yaomam gerekiyor.Ortada sorun olduğu belli.Bu yüzden lütfen şimdi siktir git.''

''Peki''dedi ve arkasına bakmadan gitti.

------------

Aklımı kurcalayan onca soru vardı.

Kafedeki saldırının kiminle ilgisi vardı?Yada kafede ki olay saldırı mıydı?Nick iyi miydi?Babam?Deminki çocuk?

Kafamda onca soru vardı ve tüm bunları anlatmak için babamı ve polisi bulmalıydım.Evim kafeye yakındı.En mantıklısı güvenli olan evime gitmekti.Önüme siyah bir gölge düşünce hızla arkamı döndüm.Kimse yoktu.Bana hızla gelen motor dışında.

Pekala ölmeden önce san-.Ne diyorum ben?Bacaklarım buz tutmuş gibiydi.Hareket etmek istiyordum ama başaramıyordum.Ta ki biri beni kolumdan tutup motorun önünden çekene kadar.Büyük bir çığlık attım.

Yine o çocuk.

Farklı yer.

Oldukça karanlık ve dar bir yerdeydi.Sanırım saklanmaya çalışıyorduk.Elinin ağzımda olup beni susturmaya çalışması bunun en büyük kanıtıydı.

''Şşş sakin ol,güvendesin.''

Bu neyin güven verme çabasıydı?Herşeye rağmen başımı yavaşça sallayarak onay verdim.Elini çekti.Bu dar sokakta bu yakınlık fazlaydı.

''Takip ediliyorsun''dedi.''Yaklaşık 10 dakikadır ölümle burun burunasın.''

'Ölüm.'Ölüm neydi ki?Ben ölümü annemin ölümünde,babamın yaşlı gözlerinde ve küçük kalbimde hissetmiştim.ÖLÜM.4 kelime,2 hece ve binlerce acı.Gerçekten acıydı.Özellike 11 yaşındaysanız ve anneniz intihar ediyorsa.Normal biri iseniz içinde ölüm geçen bir cümle sizi bu kadar etkilemezdi.Ama ben yaşadıklarımdan sonra normal değildim,olsaydım anormallik olurdu.Şu anda kendimi düşünemiyordum.Babam ben olmadan ne yapardı?Annemden sonra.Düşüncelerim adını bilmediğim çocuk tarafından kesildi.