The Badass Commander

Kabanata 15

Kabanata 15

GARRICK

I don't believe in love. I don't believe in stupid happy endings. Love is just a strong affection or a constant affection for a person. My brother believes in love but I am not. I'm not a fan of happy endings because it totally sucks. There is no happy endings kung mayroon man ay nasa mga palabas lang iyon mapapanood. Love is like a poison it makes you sick causing discomfort and pain. Just like a nicotine a poisonous substance that makes it difficult for people to stop smoking. Nakakabaliw ang pag-ibig that's what they said at naniwala naman ako dahil iyon ang totoo.

"Hello." I answered the phone when my mom called early in the morning. Nasa pool ako at ibinabad ang sariling paa sa tubig habang ako ay nakaupo. Nag vivideo call kami sa instagram and she's the one who call first at sinagot ko naman.

I can see her lovely face in the camera. She is smiling like an idiot and I hate it. May kausap siya at bahagyang nakatingala  habang inaayos ang pagkakalagay ng earphone sa kanyang tainga.

"Anak!" She greeted me and blow a kiss habang nakangiti. Umirap ako sa hangin dahil hindi ko iyon nagustuhan.

"Hindi mo na naman pinapakita iyang pogi mong mukha. Nahihiya ka ba sa akin?" There is no used in aswering her stupid question.

Akala mo naman hindi nasanay. Lagi lang naman ang background ng tubig ang nakikita niya sa tuwing nag vivideo call kaming dalawa.

"Garrick baby, I miss you." Out of nowhere nitong sabi. I can feel the emotion of longing and her yearning desire.

"Hindi mo ba ako na miss ,anak?" Pagtatanong niyang muli. Hindi ako sumagot. Mas gugustuhin ko lang na tumahimik kaysa magsalita. Pagod ako. But I don't know why everytime I read my favorite books hindi ako nakakadama ng pagod.

Marahil ay dahil sa sanay na ako.

"Para namang wala akong kausap nito hahaha." Hindi ako sumagot at naglalaro ang dalawang paang ibinabad ko iyon sa tubig. 

"Ayaw mo ba akong kausap, anak?" Wala akong isinagot. I badly wanted to end the call and bumalik sa kwarto ko at doon magsimula na sa aking pagbabasa.

"Anak, miss na miss ka na ni mommy mo. Gusto na kitang mayakap kayo ng kakambal mo. I badly wanted you to locked in my embrace." I clenched my fist and jaw. Napakagat ako ng pang-ibabang labi at pinigilan ang isang emosyon na pilit na lumalabas.

"Garrick baby." Baby my ass! Huminga ako ng malalim at napaangat ng tingin sa kalangitan at ibinalik naman kaagad ang tingin sa tubig.

"Stop calling me baby!" Hindi ko mapigilang singhal sa phone. Kapag si Gher ang tinatawag ng ganito ni mommy kikiligin siya at kulang na lang ay mangisay sa kilig. Pero magkaiba kaming dalawa. Nang-iinit ang ulo ko at parang gusto kong sumabog sa tuwing tinatawag niya ako nito.

"Bab—" hindi ko na siya pinatapos sa sasabihin niya dahil inunahan ko na siya.

"Kung may ipapasabi ka kay Gher sabihin mo na kaagad. Madami pa akong gagawin at kailangang tapusin kaya huwag mong sayangin ang oras ko."

"A–anak, galit ka pa ba kay mama?" Her voice is shaking. Gusto kong aluin siya pero pinigilan ko ang sarili ko.

I hate my mom. I hate my mother. I really hate her to the point na sana hindi na lang ako pinanganak.

"Alam mo na ang sagot diyan." Malamig kong sagot dito. I stared her lonely face on the phone. Nagpipigil ito ng luha at lumilinga-linga sa kahit saang direksyon.

"I–Im sorry , anak."  Hindi ako umimik at inilapag ang phone sa aking tabi. Tumingala ako at pumikit ng mariin.

"There's no need to say sorry." I said coldly and shook my head.