My Sacrifice (Tagalog)

chapter 1: text messages

***
KaKaRatinG Ko LanG FRoM sChooL nG BiGLanG NaG-BeeP anG CeLphoNe Ko. WHeN I oPeN iT PaRa BaSaHiN,. BuMaLiK LaHaT-LaHaT nG MeMoRieS Ko WiTH THeSe Guy Na SoBRanG MiNaHaL Ko anD StiLL, MaHaL Ko Pa RiN PeRo PiNiPiLiT Ko LanG MaGLaHo Sa PaGdaaN nG mGa PaNaHoN.
***

"Are you more than okay, Rensie?" T'was Lloyd with me. Boyfriend ko sya, i guess more than a week na.

He is just nice guy naman that's why i think, i can love him. Well hindi naman sya mahirap mahalin, i guess just in time lang. It takes some time, i guess, to heal the wound when you are deeply hurt.

Lloyd isn't the type of guy that i wanted. Sorry to say this and somehow he'll curse me if he find out but honestly napilitan lang akong sagutin sya because he's the first person i thought who can give me an update with the guy whom i truly loved.
Napaka-unfair ko ba?

Wala naman akong magagawa. Kung hindi ko gagawin ito, i think i can not move on for the rest of my life.

How long na ba na broken hearted ako?? A years? A months? A weeks? Sorry to admit it but it's been 14days since he'd left me. And ang sakit sakit pa.

***
BuonG aKaLa Ko, WaLa Na TaLaGa aKonG NaRaRaMDaMaN PaRa Sa KaNya ni'KaTiTinG. BuT iT SeeMs He PRove Me wRonG anD iT LeaDs Me To Go BaCk to THoSe TiMeS Na MaSaYa KaMe, including THe HeaRtaChe anD PaiN.
***
After ako ihatid ni Lloyd sa bahay, i felt the emptiness again.

Itong feeling na ito ang pinaka-ayaw kong maramdaman. And maging pakiramadam na kulang ang pagkatao ko.

When Lloyd is around, okay naman ako. I mean, nakaka-move on ako and face another day. But when i'm alone, feeling ko kinakain ako ng lalungkutan ko and my heart breaks into pieces.

I can't deny na napapasaya naman ako ni Lloyd. But i still longing for his smile. There's magic in his smile na parang drugs na nilulunod ako.

I look at the time on my phone, its already 4pm but still wala pa si ate.

Ganito ang daily routine ko.

Makikipag-date kay Lloyd.

Magiging masaya.

Ihahatid nya ako sa bahay.

Then malulungkot after.

Well life for me is kinda cruel sometimes.

Bakit ba hindi na lang ako hayaang ng tadhanang maging masaya?

Pero ayokong maging selfish. Tadhana na nga di ba ang humahadlang.

Napabuntong hininga na lang ako. Wala din naman akong magagawa kundi ang manghinayang at umasa na sana dumating iyong time na maging masaya na ako.

Napabalik ako sa reality. Wala pa si ate dito.

Kaya automatic akong nag-ayos ng gamit ko. For sure nasa condo na naman nya iyon.

Knowing her pag malungkot.

Nakarating ako sa condo ni ate just in time. Nakapag-prepare na din sya ng dinner and she's expecting me dahil tinawagan ko sya before ako pumunta sa condo, to check if nasa condo nga sya.

After dinner, we watch some movies. With matching turned the lights off.

***
THeN SuDDeNLy, BiGLanG MaY LuHanG PuMaTaK Sa MGa MaTa Ko. uMpiSa Na NaMaN nG PaGBuo Ko Sa aLaaLanG PiLiT Ko NanG KiNaKaLiMuTaN.
***

"Are you crying?" bungad ni ate Rikku ng mapansin nyang pinunasan ko ang mata ko.

Nanunuod kami movie. Actually action ang pinanunuod namin kaya i doubt it if i say na dahil sa pinanunuod namin kaya ako naiiyak.

"Pwedeng napuwing lang, iyak agad?" pagdyo-joke ko. Sabay dakot ng popcorn sa bowl na nasa pagitan namin.

Masaya ang ganitong moment. Na nagkakasundo kami ni ate sa mga bagay bagay, mostly sa movies na pinapanood namin tuwing sunday, or mas preferred naming tawagin as family day :)

Binato naman ako ni ate ng popcorn sa mukha. Isa lang iyon actually pero napa-aray ako.

"Ang arte!" pagbibiro nyang saad. Inirapan ko sya kunwari at tumingin ulit sa pinanunuod ko.

Gwapo sana si Josh sa Pearl Harbor, kaso namatay sya.

There! May reason na ako para maiyak, but i just shut my mouth. Hindi kasi advisable ang magiging takbo ng usapan if i will voice out that reason.

In reality, naalala ko na naman kasi sya.

Suddenly biglang nag-beep ang cellphone ko.

"Kamusta?" from unknown number.

Hindi ko na lang pinansin. Hindi ako nakikipag-chit-chat sa hindi ko kilala. Kaya manigas sya.

Baka mamaya, isa pa ito sa mga manloloko sa cellphone.

Ibinalik ko ang attention ko sa pinanonood namin ni ate.

Again, my phone vibrated.

"by the way si--" from the same number pero bakit binitin pa nya ang text nya.

Hindi ko na din pinansin. Bahala sya sa buhay nya. Hindi ko naman sya kakilala.

May cellphone vibrated again.

"It's Ethan" maikli nyang mensahe.

I replied him "i'm with her right now. So stop bothering me!" kanina pa kasi sya nanggugulo while kasama ko si Lloyd.

Napaka-childish nya kahit kailan. Nananadya pa talaga. Nagtetext pag kasama ko ang mga taong malapit din sa kanya.

Gumagawa lang sya ng ikagugulo ng sitwasyon.

Dahil sa itenext ko i know he will stop texting me.

Paglingon ko kay ate nakatingin sya sa akin ng seryoso.

"T'was Lloyd. He says hi" palusot ko. Ngumiti na lang si ate and she continue watching movie.

(Pardon me mga dude. Medyo short lang itong part na ito. Maybe next time, babawi ako. xoxo -xephruz)