grace # bokuaka

08

"tahminimden daha uzun süre dayandı." yanı başındaki sevgilisinin sözleri, kuroo'yu daldığı alemden gerçekliğe taşıdı. yutkundu ve kenma'nın elini sıkıca tuttu.

"yedi yıl boyunca sağlığını ve enerjisini korudu, kenma. kendi kendine konuşmaları dışında hiçbir delilik belirtisi göstermedi. son zamanlarında ise bu konuşmaları azaldı, içine kapandı. çok kez onunla konuşmak istedim. son iki ay boyunca odasından dışarıya çıkmadı bile. hissettim. gideceğini hissettim."

kenma derin bir nefes alıp kuroo'nun koluna sarıldı. başını eşinin omzuna koyup hüzünlü gözlerle ağlayan insanlara baktı. hepsi de bokuto'nun en yakınıydı bir zamanlar.

"akaashi gittiğinde en çok bokuto'nun intihar etmesinden korkmuştuk, hatırlıyor musun? fakat o, tuhaf bir şekilde fazla dayanıklılık gösterdi. içten içe kendisini yedi bitirdi."

kuroo titrek bir nefes aldı ve göz yuvalarından firar eden birkaç gözyaşını elinin tersiyle sildi.

"akaashi gitti, dedi. bir hafta kadar önce yanına uğradığımda bana söylediği tek şey buydu." hıçkırarak ağlamaya başladığında kenma yalnızca sarıldı ona. biliyordu çünkü, söyleyeceği hiçbir söz kuroo'nun acısını hafifletmeyecekti. bokuto onun en yakın arkadaşıydı. kardeşiydi.

"umarım şu an birliktedirler..." gözlerini gökyüzüne sabitledi. hava bulutluydu ve koyu renkli bulutlar yağmurun habercisiydi. derin bir iç çekti. birlikte olmaları önemsiz. umarım her ikisi de mutludur...

ー