"ေကာက္ညႇင္းထုပ္ပူပူေလးေတြရမယ္ ေကာက္သညႇင္းထုပ္ပူပူေလးေတြရမယ္ ' မနက္ေဝလီေဝလင္းတြင္ၾကားရျမဲဖစ္သည့္ အတုန္း ရဲ႕ေစ်းေရာဝ္းသံ လမ္းထဲကို ေဝဆာစြာထြက္ေပၚလာသည္
"ဟဲ့ အတုန္း လာပါဦး ငါေပါက္ညႇင္းထုပ္ ဝယ္မလို႔ '
"လာၿပီးေဒၚေလးေအးၾကည္ေရ '
"ငါးရာဖိုးေျခာက္ထုပ္ရ လား အတုန္း အ့ျမဲတမ္းအားေပးေနတာကို ထားလိုက္ပါ မရဘူးလား '
"မရဘူးေဒၚေလး ေအးၾကည္ ရ အိမ္ကအေဒၚက ေသခ်ာတြက္ၿပီးေပးလိုက္တာ ေတာ္ၾကာ ပိုက္ဆံကြာေနမွ သား႐ိုက္ခံထိေနဦးမယ္ '
အမွန္လည္းအေဒၚက သူတြက္ေပးလိုက္တဲ့အတိညင္းပိုက္ဆံျျပန္လာမေပးရင္ အတုန္း႐ိုက္ခံထိေနက် တစ္ခါတစ္ေလဆိုထမင္းမစားရပဲ ေနရတဲ့ေန႔ေတြလည္း႐ွိေနခဲ့သည္
"ေအပါဟယ္ ရမလားလို႔ေမးၾကည့္တာပါ '
"ယူမလားေဒၚေလး ေအးၾကည္ သားဆက္ၿပီးေရာင္းရဦးမွာ '
စိတ္မ႐ွည္စြာ ေမးလိုက္ေတာ့မွ
"ေအ.. ေအ.. ငါးရာဖိုးထည့္လိုက္ '
ေဒၚေအးၾကည္ကို ေကာက္ညႇင္းထုပ္ ေပးၿပီး ဆက္ေရာင္းဖို႔ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္
မနက္ေစာေစာထၿပီး ေကာက္ညႇင္းထုပ္ကို ရပ္ကြက္ထဲ လွည့္ေရာင္း ေရာင္ကုန္သြားရင္ အိမ္အလုပ္ျဖစ္သည့္ ထမင္းခ်က္ တံျမက္စည္းလွည္း အိမ္တိုက္ ေရခပ္ အားလံုးလုပ္ၿပီးခ်ိန္ဆို ေက်ာင္းတတ္ဖို႔ျပင္ ဒါေတြကအတုန္း ေမေမဆံုးၿပီးကတည္းက လုပ္ေနရသည့္အလုပ္ေတြပင္ ျဖစ္သည္
ေဖေဖဆိုတာ အတုန္း ေမြးကတည္းက မေတြ႔ဖူးေပ ပတ္ဝန္းက်င္က ေျပာသည္က ေမေမက လင္ေကာင္မေပၚပဲ သူ႔ကိုရထားတာတဲ့ ဘာပဲေျပာေျပာအတုန္းဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ လူတိုင္းမွာသူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ႐ွိတယ္မလား
ငယ္ငယ္ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြက လင္ေကာင္မေပၚပဲေမြးတဲ့သားဟု ေျပာတိုင္း အတုန္းလည္း'ငါ့မွာလည္း အေဖ႐ွိတယ္ကြ ' ဟုျပန္ေျပာခ်င္သည္ သို႔ေသာ္ သူ႔ေဖေဖကိုမေတြ႔ဖူးပါ ေမ့ေမ့ကိုေမးေတာ့လည္း 'သား ေဖေဖက အလုပ္သြားလုပ္တယ္လို႔ပဲ 'အျမဲတမ္းလို ေျပာေနက် အဲ့လို႔ေျပာခဲ့သည္မွာ ေမေမဆံုးသြာသည္အထိပါပဲ
...................
