The Guy with White Headphones: Rocel's journal

Eshapter 16

(This Part is mostly Dedicated for the real Rocel canyoubemyforever)

Dear rocel
Naalala ko noong una kitang nakita na sumakay nang bus parang tumitigil ang mundo ko, para bang kakaiba, Ndi ko maalis ang titig ko sayo kahet na di mo pa ako kilala noon, Nakakatuwa ka kasi lagi kang natutulog sa bus, at nagigising ka lang pag parang alam mo na ata na malapit kana sa babaan mo, nakakatuwa mang isipin pero kahit Strangers palamang tayo eh nag ka interes ako sa Mysteryosong dalagang kagaya mo, Kung natatandaan mo pa Habang natutulog ka sa bus nun eh Tumabi ako sayo for the first time, haha naalala ko noon nainis ka saakin, Pero Yung moment na yun Ang cute cute mong tingnan :), napapadalas ang pagsasabay naten sa bus, yun ang napapansin ko, At nakakatakot mang pakingan naging stalker mo ako hehe, Alam mo gustong gusto kitang kilalanin pero nag alaganin ako nabaka Hindi mo ako pansinin kaya Halik sa hagin na lang ang aking tanging gagawin, ngunit nung isang araw habang nag susulat ako sa sticky notepad ko noon, bigla mo akong kinausap, sabi mo gusto mong malaman ang istorya nang buhay ko, aaminin ko Ndi ako makapaniwala non parang daig ko pa ang nanalo sa lotto (ehem medyo O.a? Nuh) pero yun ang naramdaman ko
At nang nag tagal Naging matalik tayong mag kaibigan, lagi na tayong mag kasabay sa tuwing uuwi na tayo, di man Matagal ang ating pag kakaibigan ngunit nag iwan ito nang tatak sa puso at isipan, Alam ko rocel napakahirap paniwalaan pero Ang totoo nyan NAPAMAHAL na ako sayo, sa simpleng ngiti mo lang Nakukumpleto na ang araw ko, ewan ko ba bakit ko nararamdaman ito sayo? Pero siguro kabig nang dib-dib at tulak nang bibig lang lahat nang ito, pero katagalan nag kamali ako
Dahil mismong puso at isipan ko na ang nag sabi na totoo na itong nararamdaman ko sayo, hehe Gaya nga nang sabi ko saglit at maikli man ang ating pag kakaibigan, dadalhin ko naman ang masasaya at matatamis na alala sa pag lisan ko dito sa pilipinas, ay teka, oo nga pala ndi ko pa nasasabi sayo, kung tinupad mo ang usapan naten Malamang nakalapag na ang eroplanong sinasakyan ko papuntang italy, naayos na kasi lahat nang papeles ko eh pero di ko kaya na mag paalam sayo, kasi natakot ako, at nung foundation day, ang totoo nyan kung nakapunta ka sa wedding booth mag poprose sna ako kung pwedeng manligaw sayo?, pero sa nakita at narinig ko alam ko magiging ligtas at iingatan ka nang long lost love mo :) sabi ko sayo eh may happy ending ang lahat nang bagay, bsta wag mong kalilimutan Mawala man ako sa tabi mo, nandyan lang ako sa puso mo gagabay bilang isang 'kaibigan' sayo :)
Ingat palage

Nag mamahal Kei

Nakakainis ka talaga kei
Nakakainis >.
Kung Alam lang talaga kei kung ALAM mo lang talaga!!

Hindi ko napansin, may tumutulo nang luha sa mga mata ko

Nang mapansin ko ito pinunasan ko ang luha ko at kinuha ko ang cellphone ko, susubukan kong tawagan si kei

.............

.............

............

.............

"Hello?"

'Hello kei'

"Oh bakit rocel ano kailangan mo?"

'Umamin ka nga anong oras alis mo bukas?'

"Bukas???"

'Wag ka namang ganyan kei Alam kong aalis ka papuntang estates,'

Ndi nag sasalita si kei

'Hoy kei ano?'

"Mabuti pang wag mo na lang alamin rocel, salamat sa concern ah i really appreciate it"

'Tumigil ka nga pupuntahan kita sa airport saan ba at anong oras ba?'

"Hayzz...10am ang alis nang flight ko, at please lang rocel wag kanag pumunta.....unahin mo na lang si....unahin mo na lang yung mga bagay na dapat unahin, cge baba ko na to ah bye ingat palage"

'Uy wag kang madaya....Uy kei...KEI!!..'

Binaba na ni kei ang telepono nya
Sinubukan kong tawagan ulit si kei pero nakapatay na ang cp nya

*kinabukasan*

Nagising ako nang 9am
Arghh shit Tanghale na ndi ko maabutan si kei sa airport...teka ndi pala nga nya sinabe kung saang airport argghhhhh!?!?!?!?! Kainis mapuntahan nga sakanila baka mabutan ko eh

Dali dali akong nag ayos nang sarili

Tapos dumaretsyo na ako papunta kila kei

Medyo traffic kaya 9:30 na ako nakarating sa kanila

Nang makarating ako sa knila

'Tao po? Tao po? Kei??'

Isang kasambahay ang sumalubong saakin

"Ano po keilangan nela?"

'Ah si kei po? Si Emmanuel?'

"Ay naku day hule kana Naka ales na si sire, may flight sya ngaun, alas ges, sa nenoy international airport yun day ndi mo na maabutan yun traffec panaman day"

'Ah sge salamat po'

Alangin na pero alam ko kaya ko pa syang abutan

Sana lang talaga kei

Sana lang....

Alam mo kung baket ko ginagawa to :(

Ano kaya gagawen mo pag napakingan mo na ang bawat sasabihin ko sayo?