OWNER OF THE HEART (កែសម្រួលថ្មី)

Episode 14: អោយស្លាប់ទៅ

   បន្ទាប់ពីចេញពីបន្ទប់ហើយជុងហ្គុកមិនបានចេញទៅរកស្ទេលាទេ ទោះបីជាយ៉ាងណានាយក៏មិនអាចជ្រើសនាងដែរ ដោយសារនាងគ្មានអ្វីសំខាន់ចំពោះនាយស្រាប់ គ្រាន់តែជាស្រីចិញ្ចឹមទុកកំចាយអារម្មណ៍ធម្មតា ប៉ុន្តែក៏មានចិត្តបារម្ភបន្តិចបន្តួចដូចគ្នាពេលដឹងថានាងមានបញ្ហាបែបនេះ។

   នៅខាងថេហ៍រហូតពេញមួយជីវិត!

" ហាឡូជេអ៊ុន "
( បាទលោកម្ចាស់ )
" ជួយទៅមើលស្ទេលាជំនួសយើងផង ចាំយើងផ្ញើទីតាំងអោយ "
( ហេតុអីលោកម្ចាស់មិនទៅដោយខ្លួនឯង? )
" នាងមិនសំខាន់សម្រាប់យើងទេ! "
( បាទលោកម្ចាស់ ទុកចិត្តចុះ ) ទូរស័ព្ទបានផ្ដាច់។
" ក្មេងនេះសាហាវមិនធម្មតាទេ " ជុងហ្គុកញោចស្នាមញញឹមបន្តិច រួចក៏បើកទ្វាចូលទៅក្នុងបន្ទប់របស់ថេហ្យុងវិញ។ លោកប៉ារៀបចំដោះសម្លៀកទុកតែខ្លួនទទេរស្អាត ហើយក៏ស្រវ៉ាទៅអោបកូនកម្លោះដែលដេកផ្អៀងនៅលើគ្រែ ចាប់សម្រាតខោគេចោលហើយក៏ដោតភាពរឹងមាំចូលមួយទំហឹង គេបានប្រាប់ហើយថាពួកគេមានរឿងត្រូវដោះស្រាយគ្នា។
" អឹស ហ្អិក ប៉ាធ្វើស្អី ហ្អាស ប៉ា ហ្អាស "
" ហ្អឹស កាចសាហាវណាស់ហេស៎? ចុ*អោយដើរលែងរួចម្ដង សឺត "
" ឆ្គួតបំផុង ហ្អិក ហ្អាស "
" ឈ្លើយ? ហ្អឹស " ជុងហ្គុកអុកចង្កេះមួយទំហឹងដល់ថ្នាក់កូនប្រុសត្រូវចំហមាត់ព្រោះតែអួល។
" ហ្អឹក ស្អប់..អឹម " ពាក្យដែលស្អប់ត្រូវលេបចូលពោះវាព្រោះតែបបូរមាត់ក្រាស់ បំបិតមិនអោយនិយាយបាន។
" ហ្អឹស អឹម "
   សំឡេងថ្ងូរបន្លឺឡើងរហឹមមិនដាច់ រហូតដល់ជិតភ្លឺទើបស្ងាត់ ដោយសារតែលោកប៉ាលេងកូនមួយទំហឹងៗ រហូតទាល់តែសន្លប់ស្ងាត់មាត់ឆឹង។
   ព្រឹកថ្ងៃថ្មីចូលមកដល់ ជំនួសអោយថ្ងៃចាស់ ព្រះអាទិត្យបញ្ចេញពន្លឺអោយឃើញរាងកាយមនុស្សពីអ្នកគេងអោបគ្នាយ៉ាងស្អិតរមួត បន្ទាប់ពីបញ្ចេញកម្លាំងអស់ជាច្រើនកាលយប់មិញជាមួយគ្នារួចហើយមក។
   ជុងហ្គុកបានភ្ញាក់ដឹងខ្លួនមុនថេហ្យុង ព្រោះថ្ងៃនាយត្រូវមានប្រជុំទើបមិនអាចនៅជាមួយអាល្អិតទាល់តែគេក្រោកដែរ។ បន្ទាប់ពីសម្អាតខ្លួនរួចរាល់ហើយ លោកប៉ាក៏ចុះមកក្រោមដើម្បីធ្វើបបរទុកអោយសំណព្វចិត្ត បន្ទាប់ពីធ្វើរួចរាល់ហើយក៏ចេញទៅធ្វើការបាត់ ដោយមិនភ្លេចប្រាប់អ្នកដទៃថាហាមមិនអោយថេហ្យុងចេញទៅណាជាដាច់ខេត្ត។
   ម៉ោងប្រហែល10 ទើបរាងតូចងើបមក ទាំងសក់ក្បាលសំពីងសំពោង ងើបអង្គុយទាំងបិទភ្នែក ព្រោះរាវរកអ្នកដែរធ្វើបាបគេរហូតដល់សន្លប់បាត់មាត់ឆឹងយប់មិញមិនឃើញ។
   ចំណាយពេលប្រហែលជា10នាទី រាងតូចក៏រៀបចំខ្លួនរួចរាល់ដើម្បីចុះទៅខាងក្រោមព្រោះថ្ងៃនេះមានណាត់ជាមួយជីមីនបន្ត ប៉ុន្តែអេ៎ ភ្លេចទៅលោកប៉ាហាមមិនអោយចេញទៅណា!
" លោកពូឯណាប៉ាខ្ញុំ? "
" លោកម្ចាស់ទៅក្រុមហ៊ុនបាត់ហើយ អ្នកប្រុសតូច "
" ទៅពីស្មើណា? "
" ទៅតាំងពីព្រលឹមម្លេះអ្នកប្រុស ដោយសារមានប្រជុំធំនៅឯក្រុមហ៊ុន អរហើយលោកម្ចាស់បានធ្វើបបរទុកអោយអ្នកប្រុសដែរ គាត់ផ្ដាំថាអោយអ្នកប្រុសញ៉ាំវាអោយអស់ "
" ស្អី? ខ្ញុំមិនឃ្លានទេ " ថេហ្យុងបម្រុងនិងដើរចេញក្រៅហើយ អង្គរក្សនៅមុខទ្វាក៏នាំគ្នាឃាត់ ទើបធ្វើអោយអ្នកកម្លោះឯណេះមួរម៉ៅក្ដៅក្រហាយតែម្ដង។
" លោកម្ចាស់ប្រាប់ថាមិនអោយអ្នកប្រុសតូចចេញទៅណាទេថ្ងៃនេះ "
" ខ្ញុំមិនបានទៅណាខ្ញុំទៅកន្លែងលោកប៉ា! ជៀសចេញទៅ "
" ប៉ុន្តែ... "
" ចង់អត់ការងារធ្វើហេស៎? ប្រយ័ត្នខ្ញុំប្រាប់លោកប៉ាថាពួកពូធ្វើបាបខ្ញុំ! "
" ប៉ុន្តែពួកខ្ញុំត្រូវជូនអ្នកប្រុសទៅ! "
" ខ្ញុំចង់ទៅខ្លួនឯង "
" មិនបានទេ បើអ្នកប្រុសមិនអនុញ្ញាតិអោយពួកខ្ញុំជូនទៅ ពួកខ្ញុំក៏មុនអនុញ្ញាតិអោយអ្នកប្រុសទៅដែរ "
" ហឺយ " ថេហ្យុងដកដង្ហើមធំទាំងធុញទ្រាន់ ប៉ុន្តែក៏ព្រមតាមសំណើរនោះដូចគ្នា បើបដិសេធមិនបានចេញក្រៅប្រាកដណាស់។
   ចំណែកឯនាយកក្រុមហ៊ុនកម្លោះឯណេះវិញពេលមកដល់ក្រុមហ៊ុនហើយក៏ត្រូវចាត់ចែងរឿងការងារជាច្រើនបន្ទាប់ពីប្រជុំហើយ ព្រោះនាយក៏ខានមកធ្វើការយូរគួរសមដែរទើបការងារបុកចូលមកច្រើនបែបនេះ។
   ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាបញ្ហាសម្រាប់មនុស្សឆ្លាតដូចជានាយនោះទេ ការងារច្រើនបែបនេះមែនប៉ុន្តែចំណាយពេលបន្តិចបន្តួចក៏អាចចាត់ចែងហើយៗ។
" គម្រោងនេះចាំដល់ថ្ងៃណាត់ ចាំយើងជាអ្នកទៅជួបគេដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់ប្រាប់អោយតែជូអ៊ុនត្រៀមឯកសារទៅបានហើយ "
" បាទ ចៅហ្វាយ "
" ចេញទៅបានហើយ "
   បន្ទាប់ទៅទ្វាបានបិទដោយមនុស្សដែលបានចេញទៅ ត្រូវបានបើកជំនួសដោយមនុស្សដែលចូលមក។
" ជុងហ្គុក "
" អេលីណា " ជុងហ្គុកឧទានឈ្មោះនាងដោយភ្ញាក់ផ្អើល មិននឹកស្មានថាអាចបានឃើញនាងម្ដងទៀត។
" អូននឹកបងណាស់ " ស្រីក្រមុំរត់មកអោបកាយមាំរបស់រាងក្រាស់យ៉ាងណែន បង្ហាញពីក្ដីនឹករលឹកដែរមាន។
" អូននឹកបងណាស់! នឹកបងខ្លាំងណាស់ ជុងហ្គុក  "
   ទោះជាភ្ញាក់ផ្អើលក៏ជុងហ្គុកសម្រេចចិត្តលើកដៃអោបតបទៅនាងតូចវិញដូចគ្នា នាយបិទភ្នែកបណ្ដោយអោយគេអោបក្រសោបខ្លួនប្រាណរបស់មួយនេះដោយមិនមាត់អ្វីបន្តិច។
" ដេត.. " សំឡេងដែរបម្រុងនិងហៅ ក៏ត្រូវអាក់គាំងនិយាយមិនទៅមុខនៅពេលឃើញសកម្មភាពមនុស្សពីរអ្នកកំពុងតែឈរអោបក្រសោបគ្នា ហាក់ដូចជានឹកនាគ្នាជាពន់ពេក។
" ចៅហ្វាយ...អ៊ីយ៉ាស!អុស!អួយ៎ "
" ចូលមកមិនចេះគោះទ្វា...ថេហ៍ "
   គ្រាន់តែឃើញវត្តមានថេហ្យុងភ្លាមនាយក៏ប្រញ៉ាប់លើកដៃរុញស្រីក្រមុំចេញពីខ្លួន បន្ទាប់មកក៏ដោះអាវក្រៅបោះទៅអោយកូនចៅកាន់ ទាំងព្រលឹងចុងសក់ ភ័យដោយទាំងអ្នកកាន់អាវអោយទៀត។
" ស្រីចាស់ម្នាក់នេះជាអ្នកណា? " សព្វនាមស្រីចាស់ ធ្វើអោយអេលីណាត្រូវក្ដាប់មាត់ខឹងស្ទើតែផ្ទុះឱរ៉ា នាងមិនចាស់ដល់ថ្នាក់និងឯណា។
" យើងជាសង្សារជុងហ្គុក ឯងជាអ្នកណា? "
" សង្សារគេបាញ់យ៎ស្អី? "
" កុំស្ដាប់នាងអី យើងគ្មានស្អីពាក់ព័ន្ធជាមួយនាងទេ "
" ស្រីឆ្គួតនេះ "
" នេះឯង? "
" អឺដល់ម៉ោងទៅផ្ទះល្មម យើងទៅផ្ទះតោះៗ " មិនអោយមានរឿងទាន់ជុងហ្គុកក៏ចាប់ទាញថេហ្យុងចេញទៅបាត់ដោយមិនភ្លេចងាកមកប្រាប់អោយកូនចៅចាត់ការទីនេះជំនួស។
  នៅតាមផ្លូវថេហ្យុងមុខមិនស្រស់ហើយក៏មិនបានសួរនាំអីច្រើន ចំណែកឯជុងហ្គុកក៏មិនហ៊ាននិងនិយាយអ្វីដែរ ម្នាក់ៗរហូតទាល់តែទៅដល់ផ្ទះ។
" ស្លាញ់ស្រីមិនរើសមុខ! " ថេហ្យុងដាក់ខ្លួនអង្គុយគងទាក់ក្លានៅលើសាឡុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវរួចក៏ទាញទូរស័ព្ទយកមកចុចលេង មិនភ្លេចនិងប្រហើរសំនៀងឌឺដងទៅកាន់លោកប៉ាបន្ថែម។
   ជុងហ្គុកមិននិយាយអ្វីក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែរ ប៉ុន្តែគេក៏ខិតចេញមិនអោយអង្គុយចិត្ត។ មិននិយាយអ្វីមិនមែនខ្លាចតែមិនដឹងថាត្រូវនិយាយអ្វីច្រើនជាង ប្រាប់ត្រង់ចុះស្រីៗដែលគេទាក់ទងសុទ្ធតែជាតារាម៉ូដែលល្បីៗ សម្រស់សុទ្ធតែលំដាប់កំពូល ប៉ុន្តែថេហ៍បែរជាមើលមិនចូលភ្នែកទៅវិញ។
   តែនេះមិនមែនជាបញ្ហាទេ ថេហ៍មើលមិនចូលភ្នែកក៏ត្រូវហើយ ព្រោះពួកនាងពិតជាស្អាតមិនដល់ថេហ្យុងមែន។
   សម្រស់គីមីម្ដេចនិងស៊ូបានជាមួយសម្រស់ធម្មជាតិ!
" បានញ៉ាំបបរនៅ? "
" មិនញ៉ាំ!មិនឃ្លាន!មិនចង់ញ៉ាំ! "
" ថេហ៍គេខំធ្វើអោយណា " ជុងហ្គុកយកដៃទៅកេះភ្លៅថេហ្យុងថ្នមៗហាក់ដូចជាឆ្មាកំពុងលួងលោមម្ចាស់សូមឆ្អឹងស៊ី។
" មិនបានប្រើ "
" បំផ្លាញទឹកចិត្តគេម្លេះ? "
" យកទៅអោយស្រីចាស់ មាត់ក្រហមមុខជ្រួញនិងស៊ីទៅ មិនស៊ីទេ "
" ថេហ៍យើងគ្មានអ្វីពាក់ព័ន្ធនិងនាងទេ នាងគ្រាន់តែជាសង្សារចាស់ធម្មតាៗ ពេលនេះគ្មានអ្វីទៀតឡើយ " មាត់និយាយសុទ្ធតែធម្មតាៗ តែចំណាយពេលកាត់ចិត្តស្ទើតែកន្លះជីវិត។
" អាចម៍ "
" គីមថេហ្យុង! ឥឡូវឈ្លើយនេះប្រយ័ត្នចាប់រំលោភអោយហើមរន្ធគូថទៅ "
" ហ្អាយ អាក្រក់ស្មោកគ្រោកណាស់ " ថេហ្យុងទាញខ្នើយក្បែរដៃទៅគប់លោកប្ដីប៉ា(ហ្អាកយល់អត់?)ទាំងខឹងនិងខ្មាស់អៀន អ្នកបម្រើនៅអោយពេញផ្ទះចេះមកនិយាយពាក្យអាក្រក់ស្ដាប់អ៊ីចឹងកើត។
" អូយ៎ ឈឺ ហ្អស "
" អោយស្លាប់ទៅ ហឹក " ថេហ្យុងរត់ឡើងទៅលើផ្ទះយ៉ាងលឿននៅពេលជុងហ្គុកបន្លឺសំឡេងធ្វើជាថ្ងូរធ្វើអោយអ្នកស្ដាប់ឮហើយបាស់សក់ព្រោង។
" ក្មេងឈ្លើយនេះ " ជុងហ្គុកសើចបន្តិចមុននិងរត់ទៅតាមពីក្រោយច្បាស់ជាមានរឿងត្រូវនិយាយគ្នាហើយបន្តិចទៀតនេះ។
   និយាយគ្នាទាល់តែសើមពូក🤭

To be continue.