My love: Η αγάπη μου

ΚΕΦ. 2

"Δεν είναι ώρα για στεναχώριες, είναι ώρα για χαρές". Ακούμπησε το χέρι του στο μπράτσο της και και στην επαφή τους ένιωσε ηλεκτρίζεται. Προσπάθησε να αγνοήσει το συναίσθημα.

"Έλα", είπε. Την έβλεπε απέναντί του με τα χέρια σταυρωμένα. Κρύωνε. Η στιγμιαία επαφή του χεριού του με το δικό της, ήταν αρκετή για να του το επιβεβαιώσει. Ήταν αργά και είχε βάλει ψύχρα.

Γύρισε και τον κοίταξε με αυτά τα μελαγχολικά μάτια της ηρωίδας που υποδυόταν, και κατόπιν κατηφόρισε προς το πανηγύρι, ενώ ο ίδιος έμεινε πίσω να την κοίτα.

"Στοππππ!!! Τέλος, μία χαρά!" Οι δύο βοηθοί σκηνοθέτη που επέβλεπαν τη σκηνή τους φαίνονταν ικανοποιημένοι. Οι camera men ξεκίνησαν να μετατοπίζουν τις κάμερες τους για την επόμενη σκηνή που ήταν και η πιο απαιτητική καθώς απαιτούσε συγχρονισμό μεταξύ τουλάχιστον 30 ηθοποιών και κομπάρσων. Δεν ήταν άλλη από τη σκηνή της συνάντησης της Κρίστι και του Ορφεακη.

Εκείνη την ώρα, ένα από τα άτομα που ήταν υπεύθυνα του catering, που είχε παραγγελθεί για τις ανάγκες των γυρισμάτων, τους πλησίασε κρατώντας ένα δίσκο με ρακές και τσικουδιές.

"Αυτά κερασμένα από τον κύριο Σκουλά.", είπε αφήνοντας τα πάνω στο βοηθητικό τραπεζάκι.

Τα μέλη του συνεργείου, περί τα δέκα άτομα, πήραν ο καθένας από ένα ποτήρι από το δίσκο, τσουγκρισαν μεταξύ τους και κατέβασαν το περιεχόμενό τους όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Δεν υπήρχε χρόνος για ολιγωρίες. Με τις καθυστερήσεις, είχαν μείνει πίσω σχεδόν μιάμιση ώρα.

Η Μαριλίζα τους κοίταξε και χαμογέλασε συγκαταβατικά. Τους καταλάβαινε, και εκείνοι τη δουλειά τους κάνανε. Η αλήθεια ήταν, όμως, πώς το πρόγραμμα, έτσι όπως είχε διαμορφωθεί, απαιτούσε το γύρισμα υπερβολικά μεγάλου αριθμού σκηνών για ένα βράδυ. Δεν γινόταν όμως διαφορετικά και το ήξερε, διότι τα αποψινά γυρίσματα απαιτούσαν την παρουσία οργανοπαικτών και μάλιστα και του ίδιου του Βασίλη Σκουλά. Δεν γινόταν λοιπόν το σκηνικό να επαναληφθεί για δύο βράδια.

Βλέποντας την να μην πλησιάζει, ο δήμος πήρε ένα ποτήρι και της το έτεινε. Εκείνη αρνήθηκε ευγενικά.

"Δεν... δεν πίνω, με πειράζει... Σ ευχαριστώ πολύ πάντως", του είπε ευγενικά.

"Πιες λίγο, ελάχιστο μόνο. Θα σε βοηθήσει να ζεσταθείς για τις άλλες σκηνές που απαιτούν την παρουσία σου χωρίς ζακέτα και μπουφάν", επέμεινε εκείνος.

"Εντάξει θα προσπαθήσω, ευχαριστώ και πάλι", του είπε και του χαμογέλασε, παίρνοντας απ' το χέρι του τη ρακή. Το γεγονός ότι εκείνος είχε παρατηρήσει πώς κρύωνε, ήταν μία ευχάριστη έκπληξη για εκείνη. Τελικά η εμφάνιση του μάλλον αδικούσε το χαρακτήρα του. Είχε μία παράξενη γοητεία που δεν περνούσε απαρατήρητη, και θεωρούσε παραπάνω από πιθανό το να χει αποκτήσει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Κάθε ηθοποιός, ξανθός και πρασινομάτης, με ανοιχτόχρωμο δέρμα, αποτελούσε το ιδεώδες του ωραίου μα και συνάμα του γόη άντρα. Χαιρόταν όσο συνειδητοποιούσε ότι ο συγκεκριμένος τύπος δεν εντασσόταν σε αυτή την κατηγορία.

Από την δική του μεριά, εκείνος σκεφτόταν πως στη μέχρι τώρα καριέρα του, είχε ομολογουμένως μεγάλη άνεση με τα θηλυκά, που τον περιστοίχιζαν, είτε επρόκειτο για ηθοποιούς είτε επρόκειτο για θαυμάστριες. Με τούτη δω τη γυναίκα, όμως, αισθανόταν πως έπρεπε να είναι προσεκτικός. Δεν καταλάβαινε γιατί, μα ένιωθε πως έτσι έπρεπε. Δεν είχε χρόνο να το αναλύσει εκείνη τη στιγμή, καθώς ήταν η ώρα να επιστρέψει στο τραπέζι με τους υπόλοιπους συναδέλφους για να ξεκινήσουν τα γυρίσματα των υπόλοιπων σκηνών.

Ξεκινώντας προς την πλατεία όπου λάμβανε χώρα το γλέντι, πλησίασε ένα φροντιστή που καθόταν ελάχιστα μακριά από τη Μαριλίζα.

"Θα μπορούσες να της φέρεις κάτι να ρίξει πάνω της; Μάλλον έχει κρυώσει."

Ο βοηθός έγνεψε θετικά, προχώρησε προς τα πράγματα του συνεργείου, άνοιξε ένα σακ βουαγιάζ και έβγαλε από μέσα μία μαύρη ζακέτα χοντρή, εμφανώς αντρική, αλλά σίγουρα δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα με αυτό. Την πήρε στα χέρια του και την έδωσε στη Μαριλίζα.

"Ωωω ευχαριστώ πολύ! Που το καταλάβατε ότι με είχε πιάσει η ψύχρα;", είπε με ευγνωμοσύνη.

"Εγώ δεν κατάλαβα κάτι, ο Δήμος θεώρησε ότι τη χρειαζόσουν.", της απάντησε και απομακρύνθηκε.

Γύρισε και τον είδε να έχει φτάσει στη στροφή προς την πλατεία.

"Ευχαριστώ", του φώναξε

"Τίποτα", της απάντησε εκείνος.