soukoku 一 orisions à dieu, louange de l'amour

新川

kızıl saçlarından buram buram damlayan şarap kokusunu içime çektiğim her an, kurtuluşu aramak için sessizce çırpınırım.

hayır, bana acı getirin.
aşk sarhoşu olmak istemiyorum.

ince ellerindeki deri eldivenin kayışları kopar, çıplak tenin güçsüz vücuduma dokunur.
gül dudaklarından kaçan her inleme, tane tane benim ciğerimden sökülür.
seni yitirme endişesiyle ne yapacağımı bilemezken tüm bildiklerim unutulur. 

yakındığım yok.
zaten yakınmaktan dahi aciz ruhum.
sadece korkuyorum, kızıl.
seninleyken mutlu oluyorum.

"zayıf insanlar mutluluktan bile korkar."

ah, chuuya, ay ışığı ne de güzel örter yüzünü!
beyaz ışıltılar çehrende dans eder,
lir teli gibi narin kirpiklerin hafifçe kıpırdanır,
dudakların büzüşük, kaşların ip.
zeraftine edebileceğim tek bir yergi yok.

derken içimde bir yerlerde, huzurlu bir ses duyulur;
"söyle, osamu dazai,
gecenin bu vaktinde,
seni böylesine kahreden nedir?"

yutkunurum.
gözlerim kaçar.
dilim tutulur, cevap veremem.

derken içimde bir yerlerde, alaycı bir ses duyulur;
"gönülçelen tüm ihtişamıyla yatağında uzanırken yanına dahi yaklaşamaz o!
tek başına,
zavallıca,
uzaktan izlemeye mahkumdur o!"

yutkunurum.
gözlerim kaçar.
dilim tutulur, cevap veremem.

"korkak!"