cehennemdeki yabancı☫hyunin

14

on dört

İş çıkışı Changbin çalışanları tekrardan yemek yemek için bir mekana getirmişti. Jeongin'e uzattığı çiğ eti oğlan gördüğü an lavaboya koşup, kustu. Dün oğlanla yediği etin tadını hatırlayınca bu onda kusma isteği uyandırmıştı.

Lavaboda ağzına ve yüzüne su tuttu. Aynaya bakarak saçlarını düzeltmeyi de ihmal etmemişti.

Arkasından birinin kapıyı açmasıyla o yöne döndü. Gene o herifti. İş yerinde huzur vermeyen, noonaya aşık adam.

"Senin gibileri bilirim" diyerek yanına yaklaştı.

"Eskiden orduda bir er vardı. Normalmiş gibi davranan tiplerdendi ama hep başkalarının arkasından konuşurdu."

Oğlan tekrardan yüzüne su tuttu. Duymamazlıktan gelmeye çalışıyordu. İçinde öyle bir kin vardı ki bu adama karşı. Sadece susmakla yetindi.

"Temiz yüzünle insanların sempatisini kazanman da senin taktiğin olmalı. Ama hayır, bana sökmez."

Konuşmaya devam eden adama sertçe döndü. Bıkmışçasına "Sen ne diyorsun tanrı aşkına dedi?" Sinirlerini biraz daha bozarsa ona gerçek yüzünü gösterecekti oğlan.

Ama o sadece çekip gitmişti.

Jeongin sinirle lavabonun önüne geçti. Ayna da kendisini izleyerek sakin kalmaya çalışıyordu. Nefes almakta zorlandı.

İki eliyle sertçe lavabonun kenarlarına vurdu. "Onu öldürmeli miyim?" diye bağırdı.

Kısa bir süre sakinleşince yemek masasına özür dileyerek geri döndü.

"Müşterek bir binada kalan birinin hasta olduğunu görmek beni üzüyor. Biraz hava almak ister misin?" tabağındaki yemeyi yerken bir yandan arkadaşına üzüldüğünü belli ediyordu Changbin.

"Apartmandaki odayı havalandıramazsın. Neredeyse hiç pencere yok. Oraya bir kere girdin mi asla çıkamazsın."

"Ah,cidden bazen senin adına üzülüyorum Jeongin."

❦ ❦ ❦

CEO olan dondurmasını yalarken bir yandan da Jeongin'le konuşacakları meseleler olduğunu söyleyerek diğer çalışanları evine gönderdi.

"İyi olduğuna emin misin?" diye sorarken eriyen dondurmasını yalamaya devam etmişti.

"Hayır, iyiyim. Sadece midem bozuldu."

Sinirleri de bozulmuştu. Sevmediği herifin yanında küçük düşmüştü.

"Hasta olmak için çok gençsin. Sana evde yemek veriyorlar mı?"

Jeongin konuya girmek istercesine karşısındaki oğlana adıyla seslendi.

"Müşterek binada kaldığımı insanların yanında söylemeyi bırakabilir misin?"

Dondurması gene eline damlayan oğlan "bu neden bu kadar eriyor" diyerek söylendi.

"Neden utanıyor musun?