Lost Ray of the Sun

Chapter 23

"So, it's your damn fault?" I angrily asked pertaining to the attack that happened. "Answer me!" I shouted at the top of my lungs.

Pagod na pagod na 'kong sigawan siya. Kanina pa 'ko nakikipagsagutan sa kanya, halos mawalan na 'ko ng boses.

Isa na rin siguro 'to sa mga dahilan ko noon kung bakit hindi ko gustong makipag-usap dahil alam ko sa sarili ko na walang makakaintindi sa mga sinasabi at ginagawa ko. I'll just get tired of defending myself but at the end of the end, it'll be non-sense.

Now, I'm asking him. I got a hint while on our way home. Gunned personnel and his words. Hindi ko sana siya gustong pagbintanggan pero sa bawat salitang binibitawan niya, hindi ko maiwasang hindi mag-isip nang masama.

"Oo, dahil alam kong nandoon ka kasama yung nobyo mo!"

Napaliyad ako. I want to jump to the front seat just to wrap my arms on his neck aggressively!

"Ano?! Fuck you!" I raised him my middle finger. "Dinamay mo pa kung libo-libong tao na nandoon! Wala na nang inisip kung 'di ang sarili mo-" Umismid siya.

"Binabalak niyo sigurong magtanan, ano? Hindi mo man lang sinasagot ang tawag ko. Inabala mo pa 'ko!" I gritted my teeth with so much emotions I'm feeling.

I want to explode just to release everything but I can't cry because of anger. Hindi ko alam kung ano ang valid na pakiramdam sa mga oras na 'to. Gusto ko lang manakal.

"Inabala kita? Kaya nga hindi ko sinasagot ang tawag mo kasi gusto ko naman magkaroon ng oras para sa sarili ko! Hindi yung tatawagan mo na naman ako para sermunan!" I kicked the seat in front of me. He's far from my seat, nakaupo siya sa tabi ng driver habang ako nasa pinakalikod. "Sawang sawa na 'ko!" I cried.

"Ako rin! Gusto ko lang naman na bantayan ka nang husto dahil nag-iisa kang babae sa pamilya. Dalawa lang kayong apo ko!"

With those lines, I remembered who I am in this family. It makes me awake that in this reality, I don't specifically belong.

"Apo mo ba 'ko? Hindi!" My voice cracked. "Kailan mo ba maiintindihan yun? Alam ko naman na hindi lang iyon ang dahilan mo. Ano pa nga ba? Wala ka namang makukuha sa 'kin, ang yaman yaman mo." I hissed. I leaned my back and crossed my arms.

"Gusto ko lamang na gabayan kayo dahil gusto kong makuha niyo rin ang gusto niyo! Maging successful dancer ka! Nililimitahan ko ang bawat kilos mo para hindi mauwi lahat nang pagod mo! Mahirap din ba intindihin yun, Raela Elisha?" Tears starting to fell on my cheek.

Mahirap intindihin dahil hindi naman  ganito ang nakikita kong pagmamahal ng iba sa apo nila. Some grandparents are soft and gentle to their granddaughter, I want to experience and feel that too.

Siguro kaya hindi ko yun nararamdaman sa kanya dahil hindi naman ako yung tunay niyang apo? Hindi ko na alam. Some part of me, I know, is jealous with other people and Kio. They have a complete family they can run to and hold on. Kilala niya kung saan sila galing.

"You can show your affection without putting me in a situation like this! Nakakasakal ka na!" Hikbi ko. "You affected people a while ago because you're obsessed with my safety. Alam mo, ikaw yung nagdadala ng kapahamakan sa 'kin!"

Nakalimutan ko na kung bakit kami nagkaganito. I thought I'll heal in a place that is peaceful and I can feel the affection I wanted from them but the opposite thing happened.

Finding my friends and my person are the only thing keeping this province good to me. Palma is a province where people are found.

Bigla na lang tumama sa balikat ko yung balikat ng isang tao na hindi ko inakalang magpapaganda ng lugar na 'to sa paningin ko. Even this thing happens to me and my family, mananatili pa ring maganda yung lugar na 'to para sa 'kin... dahil sa kanya.