two faces ( harry styles)

chapter 4

met een schuld gevoel lag ik in bed ik kon echt niet slapen. ik voel me schuldig dat ik zo bot deed tegen harry . ik stond op en liep naar het balkon een teleurstelling ging door mijn lichaam. ik pakte mijn mobiel en type een smsje.

Nina : kan je naar buiten komen?

en ik drukte op verzenden. dadelijk wilt hij niks meer met me te maken hebben. ach stel je aan Nina wat zou jou dat boeien je doet net als of je verliefd op hem bent echt Nina stop met die onzin. ik voelde mijn mobiel trillen en keek er op.

harry : als je weer normaal kan doen ja ?

zie je wel ik heb het weer verprutst. ik sloeg me zelf met mijn hand tegen mijn voorhoofd.

Nina: ja dat kan ik.

de deur werd open gemaakt en harry kwam naar buiten. hij had zijn jogging broek aan en zijn boven lijf was bloot en oh god wat zag dat er goed uit. en weer voelde ik mijn mobiel trillen.

harry: dus wat wil je zeggen.

Nina: uhh ben niet zo goed in sorry zeggen maar uhmm het spijt me dat ik zo reageerden.

en ik drukte op verzenden.

ik zag een glimlach verschijnen op harry zijn gezicht ook al was het donker. en weer ging mijn mobiel af.

harry: kan je niet slapen?

Nina : goed gezien. ps. hoe weet je dat

harry: haha omdat je in je ondergoed staat.

omg nee Nina* sla je zelf voor je hoofd moment* ik voelde dat ik bloosde ik keek snel naar harry die in een deuk lag. snel rende ik naar binnen en pak een t shirt en trok die snel aan en liep weer naar buiten.

harry: w8 ik kom naar je toe.

en voor ik het wist was harry zijn kamer naar binnen gegaan en kwam die de voordeur uit. harry begon te klimmen in een boom en zette uit eindelijk zijn voeten op mijn balkon. voor het eerst zal ik zijn stem horen hoe zou die klinken. 'heey Nina' hij had echt een harry stem echt een stem die je bij hem zou verwachten en voor het eerst kreeg ik er kippen vel van. ' 'heey ' zei ik

'dus je kan moeilijk sorry zeggen huh?'

'uhmm' ik wist niet wat ik moest zeggen want nou ja ik was er echt niet Goed om sorry te zeggen ik heb nog nooit in mijn helen leven sorry gezegt nog nooit tot vandaag dan.

'nou ik uuuhh.... heb nog nooit sorry tegen iemand gezegd'

'echt waar nog nooit' harry keek me vragend aan.

'ja die meen ik ik ben niet zo aardig als het lijkt hoor' en ik knipoogde naar harry.

'dus je ben een duiveltje huh?'

' ja dus pas maar' grapte ik.

' mama!!!!! ik ben bang' riep harry ik lag scheef van het lachen.

samen zaten we nog wat te kletsen en te lachen. tot ik mijn ogen zwaar voelden worden enzo te zien merkte harry het want hij gaf me een knuffel en stond op.

' zal ik je morgen van school halen?' vroeg harry.

'ja is goed' en ik gaf hem een knuffel en hij klom de boom weer in en klom omlaag.