අද කොහොමහරි ගාඩ්ස්ලා මග ඇරලා එළියට ආවේ තනියෙන් ඉන්න හිතුන හින්දා කොහොමත් ඩෝම් එකේ ඉද්දිත් මන් කාත් එක්කවත් වැඩි කතාබහක් නැතිව තනියෙන් හිටියත් ඩෝම් එක හරිම සද්දයි පොඩි තුන්කට්ටුව හින්දා. කොහොමින් කොහොම හරි එළියට පැන ගත්තත් යන්නේ කොහේද මොනාද කරන්නේ කියන්න අදහසක් මට තිබුණේ නෑ. වෙලාව බලද්දී පාන්දර 1.30 ඉතින් මේ වෙලාවට වැඩිය මිනිස්සු නැති එකේ මට ප්රශ්නයක් වෙන එකක් නැති වෙයි කියලා හිතුනා නිසා මන් දිගටම ඇවිදගෙන ගියා.
ජිවිතේ කියන්නේ හරිම පුදුම සහගත දෙයක් එදා බස් එකේ යන්නවත් සල්ලි නොතිබුණ මන් අද මිලියනපතියෙක් ඉතින් ජිවිතේ පුදුම සහගතයි කියලා කියන්න තව උදාහරණ මොකටද. ඒත් ඒ මන් ලබපු සාර්ථකත්වය නිකම්ම ලැබුන එකක් නෙවෙයි ඒක මන් හම්ඹකරගත්ත සාර්ථකත්වයක් මගේ මහන්සියේ මගේ කැපවීමේ ප්රථිපලයක්. හැම පැත්තකින්ම මට සතුටු වෙන්න ආඩම්බර වෙන්න දෙයක් තිබුණත් මන් එක දෙයක් ගැන දුක් උනා ඒක මගේ ජිවිතේ මන් කරපු ලොකුම වැරද්දක් ද කියන්න මන් දන්නේ නෑ ඒත් මන් ඒක නිසා හිතින් විඳවනවා.
අපි හැමෝගෙම ජිවිතේ එක එක විදිහේ මතකයන් තියෙනවා. සමහර ඒවා ගොඩක් ලස්සන මිහිරි අත්දැකීම් ඒත් සමහර ඒවා හරිම කටුක අමිහිරි අත්දැකීම්. ගොඩක් අය අමිහිරි අත්දැකීම් අමතක කරන්න හැදුවත් මන් එකට කැමති නෑ මොකද මන් මගේ ජිවිතේ මෙච්චර දුරකට සාර්ථක කරගන්න පිටුවහලක් උනේ ඒ අමිහිරි අත්දැකීම් තමයි ඒත් එතන එක හිඩැසක් තියෙනවා.
YOU ARE READING
Memento (Completed)
Fanfictionආදරය සාගවගත් තරුණයෙක් තනිකම දරගැනීමට නොහැකිව ජිවිතේ දුක් විඳින තරුණියක් ඒ දෙපලගේ දැවෙන හදවත් වලට සිසිල් සුළඟක් හමාවිද ?