Jungkook's pov
ආයෙත් එපාර්ට්මන්ට් එකට ආව ගමන් මම කලේ කාමරේට ඇවිල්ලා දොර වහගත්ත එක...
හිතට මහ නොසන්සුන් කමක් දැනුනා...
ජිමින් නැතුව ගතවුන මාස හය මට හීනයක් වගේ... මම කොහොමද එයා නැතුව හිටියෙ...?
ජැකට් එක ගලවා විසික් කරලා ඇදට වැටුන මම ඇස් පියාගත්තෙ මේ හැමදේම හීනයක් උනා නන් කියලා ප්‍රාර්ථනා කරලා...
ඇස් පියාගත්තාම චිත්‍ර පටියක් වගේ හැමදේම මට මතක් වෙද්දි මගෙ ඇස් වලින් කදුලු බේරුනා...
(A/N මෙතන ඉදන් චැපි ගානක් යනකම් තියෙන්නේ අතීත කතාව.. ජන්කුක් ඔයාලට කතාව කියනවා හෝ එයාට මතක් වෙනවා කියලා හිතාගන්න...)
Before few years
Jungkook's pov
මට ජිමින් ව මුලින්ම හම්බුන විදිය...
ඒක හරියටම මට මතක නෑ...
මට මතක විදියට ඒ කොලේජ් එකේදි...
අම්මයි අප්පයි නැති උනාට පස්සෙ හියුන්ග් හැමදේම විකුනලා දාලා සෝල් ආවෙ ඒහෙ අම්මලා නැතුව ඉන්න අපි දෙන්නටම බැරි උන නිසා... මාව කොලේජ් එකකට දාලා අපිට ඉන්න තැනකුත් ගත්තට පස්සෙ සල්ලි ඉතුරු නොවුන හින්දා හියුන්ග් රස්සාවක් කරන්න ගියා...
මගේ ජින් හියුන්ග්...!
ජිමින්ව මට මුලින්ම හම්බුනේ ඒ කොලේජ් එකේදි...
ජිමින් කියන්නෙ වෙනස්ම චරිතයක්...
එයා පන්තියෙ පලවෙනියා... හැමදාම වගේ එහෙමලු... ඒත් මම ගියාට පස්සෙ සති දෙකක් වගේ කෙටි කාලෙකදි පන්තියේ පලවෙනියා වෙන්න මට පුළුවන් උනා... ජිමින් ඒකට ප්‍රතිචාර දැක්කුවෙ අමුතුම විදියකට...
එයා මට ගැහුවා... නහයට...
මට මතකයි මම ඇඩුවා කියලා... නහයෙන් ලේ ආව නිසා මම ගොඩක් ඇඩුවා... ජින් හියුන්ග් වත් ඔම්මවත් ඔප්පාවත් කවදාවත් මට ගහලා නෑ...
ජිමින් ඊටපස්සෙ දවස් දෙකතුනක් යනකම් කොලේජ් ආවෙ නෑ... එයාට ප්‍රින්සිපල්ගෙන් හුගක් බැනුම් ඇහුවා කියලා මට දැනගන්න ලැබුනා... එයා ඉන්නෙ ලමා නිවාසෙකලු... ඒවා දැනගත්තම මම ගොඩක් දුක් උනා... ජින් හියුන්ග් එක්කත් මම ඒ ගැන කිව්වෙ ඇත්තටම ජිමින් ගැන තව ගොඩක් දේවල් මට දැනගන්න ලැබුන නිසා වගේම දුක හිතුන නිසා...
