"Dikenli bir yolun başındayım,yolun sonunda çiçekler döşeli. Benim yolumun sonunda sen varsın."
(Kendi Eserim)
Bölüm Şarkıları,
D.Ö.R.T - kim ölü kim diri Pera - belki de aşık oldun
** Aybike Eren
Biraz yorgunum bu ara. Biraz kırık,biraz dökük. Bozuğum biraz da. Sanki hiç bir şey düzelmeyecek, düzelse bile eskisi gibi olmayacak. Kalbime iğneler batıyor inceden,biraz daha sürerse cam kırıklarına dönecek gibi. Beynimin içi bayağı dolu,sesler susmuyor sanki. 'Yeter! Susun!' diye bağırdıkça kendi sesim yabancı geliyor bana,susmadığı gibi yankı yapıp defalarca tekrar ediyor bazı şeyler. Üzülüyorum. Kırılıyorum. Yoruluyorum. Yıpranıyorum. Gözyaşlarım bile yorulmuş,akmak istemiyor. Belki de kendini göstermek istemiyor kimselere. Kimse onu güçsüz görmesin,kimse gözyaşlarına şahit olmasın. Yalnız kaldığında bir göz atıyor etrafına,kimseler yoksa biriktirdiği her gözyaşını serbest bırakıyor. Yağmur bulutu gibi tutmuş ya içinde,artık ne olacaksa olsun derdinde. En kötüsü de bu belki de. Onu kimse anlamıyor.
Beni kimse anlamıyor...
Yazar'dan devam...
Genç kızın parmakları duvarda daireler çizerken,yürümeye devam ediyordu. Yüzünde somurtkan bir ifade vardı. İçinde büyüyen bir sıkıntı vardı, sevdiği birinin acı çekmesini hissediyordu sanki. Umursamadı. Ne zaman umursama evresine geçse,canı yanan hep kendisi oluyordu.
Yürüdü,yürüdü,yürüdü. En son kendini bahçede bulduğunda mavi bankın yerine konulmuş pofuduk yastıkları fark etti. Sonra onun üstünde oturan kızıl oğlanı seçti gözleri. Geçmiş geleceğe karıştı.
Ne garipti. Onu görünce geçmişe de dönebiliyor,onunla bir gelecek de hayal edebiliyordu ama asla bugünü yaşayamıyordu. Zavallıcaydı değil mi? Elinde tuttuğu deftere kaydı gözleri. Berk'in defteriydi, düşürmüştü. Verip vermemek adına kendi içinde bir savaşa girdi,bunun sebebi çocuğun onu sürekli görmezden gelmesiydi,tıpkı kendisinin de ondan kaçtığı gibi. Yanına gitmek için kendini teskin etmeye çalıştı ve cesaret almak adına defterin ilk sayfasını açıverdi.
"Bir insan bir yere bakıyorsa orada ilgilendiği bir şey vardır. Bir insan bir yere hiç bakmıyorsa, orada ilgilendiği bir şey kesinlikle vardır."
Freud.
Gülümsedi istemsizce,az önce hissettiklerinin aynısının bu defterde en başta olması bir işaret miydi? Sonraki satıra kaydırdı gözlerini.
"Önemli olan bakmak değil,bakmadan da görebilmek. Öyle ezberlemişim ki seni,suretini,yüzüne bakmaya cesaretim olmasa bile görebilirim seni."
(Berk Özkaya)
Buruk bir şeye dönüştü yüzündeki tebessüm. Belki de yaşadıkları her şey bir sınavdı,belki de onlar bu sınavdan geçmeyi başaramamıştı,olamaz mıydı? Derin bir nefes aldığı esnada arkasından gelen sesle yerinden sıçradı.
"Ne yapıyorsun bakalım,gamzeli güzelim?"
Baş parmağını damağına bastırıp,elini de kalbine bastırdı. Ömer onun bu tatlı hallerine güldükten sonra elinde tuttuğu siyah,ay resimli deftere kaydı bakışları.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
