နဖူးစာရွာလည်၂၁ရာစုဝယ် [ BL Short Story Completed ]

Part 2 ( ZG )

နဖူးစာရြာလည္ ၂၁ ရာစုဝယ္
_________________________

Zawgyi

Part 2

"မေဆြ ေရာက္လာၿပီပဲ ။ ဟိုကုတင္ နံပတ္ ၃၄ ကေလ တစ္ေနကုန္ အဲ့မွာေဘာပင္ရယ္စာရြက္ရယ္ ျပကၡဒိန္တစ္ခုနဲ႔ပဲ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ ။ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွလည္း မေျပာဘူး ။ သူဗိုက္ဆာေနမွာစိုးလို႔ ကြၽန္မ ထမင္းေကြၽးတာလည္း မစားဘူးရယ္ ။ "

မနက္ပိုင္း ဂ်ူတီက်သၫ့္ ေဟမာ ကလည္း ေဆြေဆြ့အား ေတြ့သည္ႏွင့္ အနားေရာက္လာကာ ၾကယ္နီေမာင္ အေၾကာင္းေျပာျပေတာ့သည္ ။ ေဆြေဆြ ကုတင္ေပၚသို႔ လွမ္းၾကၫ့္လိုက္ေတာ့လည္း စာရြက္ေပၚတြင္ ေရးျခစ္ေနသည္ ။

"အင္း ေဟမာရယ္ ။ အစ္မလည္း အဲဒါေၾကာင့္ မနက္ကဂ်ူတီမလဲခင္ ေဟမာတို႔ကို မွာထားခဲ့ရတာ ။ ဦးေခါင္းအတြင္းပိုင္းမွာ အနည္းငယ္ ထိခိုက္ထားတယ္ ထင္ပါရဲ့ ။ "

ႏွစ္ဦးသား ဂရုဏာသက္သၫ့္ မ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္သာ ေငးၾကၫ့္လ်က္ သက္ျပင္းကိုယ္စီခ်လိုက္မိၾကသည္ ။

"ၾကင္ယာေတာ္..ေမာင့္ ၾကင္ယာေတာ္.."

ရုတ္တရက္ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ စႀက္ံ ဘက္သို႔ ဖိနပ္မပါဘဲ ေျပးသြားသည္ေၾကာင့္ ေဆြေဆြ တို႔ အေနာက္မွလိုက္ရေတာ့သည္ ။

ေမာင္ , အေနာက္မွ ေျပးလိုက္လာသၫ့္ေျခသံႏွင့္အတူ ၾကင္ယာေတာ္ဆိုသၫ့္ အသံေၾကာင့္ ေခါင္းမိုးႀကိဳးပစ္ခ်ခံလိုက္ရသၫ့္ႏွယ္ ႀကိမ္းစက္သြားရသည္ ။

" ဟာ..ေဆးရံုထဲေလ်ွာက္ေျပးခြင့္မရိွဘူးေလ ။ "

အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးကလည္းအနားမျွဖတ္သြားသည္မို႔ ခပ္တိုးတိုးေျပာသံကို ေမာင္ ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ကိုယ္ မရပ္လ်င္ အေနာက္က ဆက္တိုက္လိုက္ေနမည္ ျဖစ္သည္မို႔ ေနာက္ျပန္လွၫ့္ကာ ခပ္တည္တည္ စိုက္ၾကၫ့္ေနလိုက္သည္ ။

"ေဒါက္တာကိုေတြ့လို႔ေျပးထြက္တာကိုး ။ ကြၽန္မတို႔မွာ စိုးရိမ္တႀကီး လိုက္လာလိုက္ရတာ ။ "

သူနာျပဳ မေဆြ ႏွင့္ ေဟမာ တို႔ကလည္း ေျပးလိုက္လာရ၍ ဖရိုဖရဲျဖစ္သြားသၫ့္ သူမတို႔ ကိုယ္ သူမတို႔ အိႁႏၵေ ျပန္ဆယ္ရင္း ေျပာလာသည္ ။ ဟို ၾကယ္နီေမာင္ ကေတာ့ ေမာင့္ လက္ဖဝါး ႏွစ္ဖက္ကိုပင္ ဆြဲကိုင္ယူကာ ျပဴးၿပဲၾကၫ့္ေနျပန္သည္ ။