Düzenlenip yeniden paylaşılacak ⏳️
Bir uğultu yükseldi.
İblislerin uğultusu.
Ardından hep bir ağızdan fısıldadılar.
Sesleri gerçekte değil, zihnimizde yankılanıyordu.
"Sizler unutsanız da onlar unutmaz. Zaman kayıp olsa da hiç bir zaman yok olmaz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun zaman sonra yeniden Merhaba! Çok fazla uzun süredir burada yoktum. Yazmaya çalıştığım çok an oldu fakat ne yazdıklarımı ben kabul edebildim ne de bu satırlar... Düzenli olarak her hafta bölüm atmak için çabalayacağım bundan sonra. Bu zamana kadar sizi beklettiğim için özür dilerim. Sizi ve düşüncelerinizi okumayı çok özledim. Bu bölüm benim için çok anlamlı ve tatlıydı. Eksiklerim Elbette olacaktır bana satır arasında yazabilirsiniz, ama umarım sizde benim sevdiğim kadar bu bölümü seversiniz. Yazım yanlışlarım varsa kusura bakmayın belirtirseniz düzeltme yaparım 🫶🏻
Benim için küçük yıldızı parlatmayı ve düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın olur mu? Desteğiniz için hepinize teşekkür ederim.
İyi okumalar 🖤
⏳️
Bölüm şarkısı; Billie Eilish- Everything I wanted
❝ Ruhsal ya da fiziksel acı ikisi de parçalardı. Ama ruhsal parçalanmanın verdiği acı çok daha fazlaydı. İyileştirebilecek ne bir ilacı ne de bir sargısı vardı. ❞
⏳️
Ruhsal ya da fiziksel acı ikisi de parçalardı.
Parmaklarımın arasındaki boşluk ruhumu parçalıyordu. Abimin yatağındaydım. Onun olduğu taraf boştu. Üzerimin örtülü olduğundan emindim, ama soğuk tenime batıyordu.
Saat gecenin kaçıydı emin değildim. Sadece kasvetli bir karanlığın üzerime pençelerini geçirdiğini hissediyordum. Göz kapaklarımın üzerindeki ağırlık mı daha fazlaydı, yoksa şu an kalbimde hissettiğim ağırlık mı, bilmiyordum.
Yatağımın yanındaki boşluk. Zihnimin içindeki boşluk. Kalbimdeki o çaresiz boşluk. Aralanan gözlerim anında kapanmayı istedi, çünkü her şey gibi bu odanın içi de bir boşluktan ibaretti.
"Neredesin?..." Diye fısıldadım yanımdaki boşluğa.
Beklediğim ses yerine dışarıda başlamış olan fırtınanın uğultulu sesini işittim. Üzerimdeki örtüyü kaldırıp büyük camın önüne yaklaştım. Çıplak ayaklarım zemine değdiği anda büyük bir ürperti içimi kapladı. Dışarıdaki uğultu güçlenmişti. Kapalı perdeyi görebileceğim kadar kenara çektiğimde pencerenin önündeki dalların şiddetli sallanışlarını gördüm.
Orman gecenin bu karanlığında ürkütücü görünüyordu. Uğultulu Rüzgar onu daha da ürkütücü kılıyordu.
Gözlerimi etrafta gezdirdim. Gördüğüm şey perdeyi kavramış olan ellerimin duraksamasına neden oldu. Adımlarım olduğum yere çakılı kalmıştı.
