ពេលវេលាចេះតែកន្លងផុតទៅថ្ងៃដែលវណ្ណដារង់ចាំក៏បាន មកដល់ចុយតែម្រាយ
វណ្ណដា<ឯងចាំទេនៅថ្ងៃដែលឯងបានចូលមកទៅនេះ ដំបូង>វណ្ណដាចង្អុលទៅលើកៅអីវែងមួយដែលមានព្រិល ពាសពេញ
ដំឡូង<ចាំ>ថេយ៉ុងសម្លឹងទៅតាមអ្វីដែលវណ្ណដាបង្ហាញ
#អតីតកាល
នៅថ្ងៃដំបូងដែលដំឡូងបានចូលរៀននៅ សកលវិទ្យាល័យនៃប្រទេសបារាំងមកគេត្រូវបានស្រីអាគាំង ៗគ្រប់គ្នាមករោមជិតព្រោះតែដំឡូងអាំងឆ្ងាញ់ពេកដូច្នេះដំឡូងក៏បានត្រឹមតែអង្គុយនៅស្ងៀមលើកៅអីនោះដោយ ធុញទ្រាន់ ថាហេតុអីបានដំឡូងជាំ
ស្របពេលនោះដែរវណ្ណដាក៏បានជ្រៀតហើយទាញដៃដំឡូងចេញនិងស្រែកប្រាប់សិស្សស្រីៗទាំងនោះឲ្យឈប់ញាំដំឡូង
ពេលនោះពួកគេក៏សម្រេចចិត្តចាប់ដៃធ្វើជាមិត្តនឹងគ្នា
វណ្ណដា<ឯងរស់នៅឯណា?>វណ្ណដាសួរគេពេញថ្នាក់ធ្វើឱ្យគេជេរវណ្ណដា
ដំឡូង<សៀមរាប>
វណ្ណដា<ខ្ញុំក៏មកពីកូរ៉េដែរ តែថាឥឡូវហែងនៅម្តុំណា?>
ដំឡូង<នៅក្បែរនេះឯង>
វណ្ណដា<នៅម្នាក់ឯងឬ?>
ដំឡូង<បៅដោះគោ>
To Be Continue
