dazai birkaç gündür ortada yoktu. herkes yine bir yerlerde intihar etmeye çalıştığını düşünürken; yokohamadaki insanlar ise köprü altlarında, ara sokaklarda veya kimsenin yaşamadığı yıkık dökük binalarda kulaktan kulağa çifte siyahın tekrar doğduğun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
Aylardan kasımdı. Sonbahar kendini yavaş yavaş kışa bırakmak için hazırlanıyor ve her geçen gün havayı daha da soğutuyordu. Günlük işleyen rutin, ajansta her zamanki gibi aynıydı.
Kunikida günlük raporunu tekrar kontrol ederken, Ranpo ayaklarını masasına uzatmış ve en sevdiği cipsi yiyor; Yosano ve Kenji ise sabah devriyesine çıkmıştı.
Her şey olması gerektiği gibiydi. Eğer Dazai ajansa geliyor olsaydı, evet, her şey olması gerektiği gibi olurdu.
Ajansın kahverengi kapısı açılıp, içeriye Atsushi girdiğinde odada bulunan iki kişinin kafası, son yirmi dakikadır bekledikleri oğlana çevrildi.
Atsushi, beyaz asimetrik kesim saçlarını elleri ile düzeltip, ardından boynundaki Kyouka'nın onun için ördüğü, mavi atkıyı çıkardı. Üzerindeki ceketide çıkarıp, kapının yanındaki askılığa asarken ellerinin hafiften titrediğini fark etmedi.
Kunikida daha fazla dayanamadığında salladığı dizini serbest bırakıp, oturduğu sandalyeyi itti ve birkaç adımda Atsushi'nin karşısına dikildi.
"Evet! Neredeymiş o sorumsuz Dazai!?" Ses tonunu kontrol etmekte zorlandı Kunikida.
"Dazai-san evde yok Kunikida-kun." Atsushi'nin sonlara doğru sesi kısıldığın da kapı açılıp içeriye birkaç kişi daha girdi.
"Atsushi, Dazai nerede?" Yosano ve Kenji içeri girdiğinde Ranpo ayaklarını masadan indirdi ve diğerlerinin yanına geldi.
"Evde yok Yosano sensei."
Yosano bir elini beline yerleştirdiğinde kafasını sağa yatırdı.
"O Dazai'yi elime geçirdiğimde öldüreceğim!" diye bağırdı Kunikida ama Atsushi devam etti.
"Onun yerine evde bolca kan var Kunikida-kun!"
Kunikida hızlı kafasını Atsushi'ye çevirdiğinde ortam sessizleşti bir anda.
"Kendine bir şey-"
"Hayır! Sanmıyorum yani Kenji-kun. Evi..." Atsushi gözlerini kapatıp evi aklına getirdiğinde titremişti. Ellerini sıkıca yumruk haline getirip durdurmaya çalıştı.
"Evi darmadağın, her yerde kan vardı. Kan o kadar fazlaydı ki kokudan evde durulmuyordu ve duvarda-"
"Neden orada haber vermedin bize Atsushi!?"
Kunikida hızla kapıya yönelmişti başkana haber vermek ve Dazai'nin başı dertteyse hemen kurtarmak için.
Kapının tutamağını tuttuğunda kapı aynı zamanda diğer taraftan birinin itmesiyle açıldı.
